پاسخ امام سجاد

در روایت آمده است که مردي از خویشان امام سجاد(ع) در برابر آن حضرت ایستاد و

سخنان تندي به آن حضرت گفت و دشنامش داد. حضرت پاسخی به آن مرد ندادند.

وقتی آن مرد از پیش آن حضرت رفت، امام(ع) به همنشینان خود فرمود: آنچه را

این مرد گفت، شنیدید. اکنون دوست دارم همراه من بیایید تا نزد او برویم و پاسخ

مرا به او بشنوید. حاضران گفتند: به همراه شمائمیآییم. ما دوست داریم تو هم

پاسخ او را بگویی و ما هم به او بگوییم.

ادامه »

مالک اشتر در بازار

نه تنها ائمه: اینچنین بزرگوارانه برخورد میکردند، بلکه شاگردان مکتب آنان نیز از

این روحیه بهرهمند بودند.

داستان مالک اشتر را شنیده اید که با لباس ساده در بازار عبور میکرد. شخصی

از افراد بازار از باب مسخره کردن و اهانت چیزي به سوي او پرتاب کرد. مالک

توجهی نکرد و به راه خود ادامه داد. در این بین کسی به آن شخص اهانت کننده

گفت: واي بر تو! آیا فهمیدي به چه کسی اهانت کردي؟ گفت: نه. گفت: اي بیچاره،

او مالک اشتر، صحابی امیرمؤمنان(ع) بود.

ادامه »

دعا در پاسخ بد زبانی

مردي خدمت امام صادق(ع) آمد و عرض کرد: یکی از پسر عموهاي شما دربارة شما

حرف میزد. هر حرف زشت و فحشی به زبانش آمد، در مورد شما گفت.

امام صادق(ع) به کنیزش فرمود: آبی بیاور تا وضو بسازم. حضرت وضو گرفتند و داخل شدند.

راوي میگوید: با خود گفتم: علیه او نفرین میکنند. امام(ع) دو رکعت نماز خوانده، بعد فرمودند:

یا رَبِّ هُوَ حَقّی قَدْ وَهَبْتُهُ وَ اَنْتَ اَجْوَدُ مِنّی وَ اَکْرَمُ فَهَبْهُ لی وَلا تُؤاخِ ذْهُ بی وَلا تَقایِسْهُ؛

پروردگارا، من از حقم گذشتم و تو از من بخشنده تر و بزرگوارتري. او را به من ببخش و

مؤاخذه نکن و از گناهش در گذر.

ادامه »

زبان صمیمیت

وَلا تَسْتَوي الحَسَنَۀُ وَلا السَّیِّئَۀُ ادْفَعْ بِالَّتی هِیَ اَحْسَنُ فَاِذا الَّذي بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُ عَداوَةٌ

کَاَنَّهُ وَلِیٌّ حَمیمٌ؛ و نیکی با بدي یکسان نیست. بدي را به آنچه خود بهتر است دفع

کن. آنگاه کسی که میان تو و میان او دشمنی است، گویی دوستی گرم و یکدل

میگردد.

این برخورد زیباي امام باقر(ع) یکی از مصادیق این آیۀ شریفه است. اهانت آن مسیحی

را پاسخی زیبا دادند و دشمنی او به یک دوستی عمیق و پایدار تبدیل شد.

از این بهتر چه میشود که انسان با گفتار خوب، به خدا دعوت کند و یک نامسلمان

مسلمان شود! اگر با زبان نرم و گفتار جذاب و به تعبیر قرآن با گفتار احسن با افراد

روبه رو شویم، حتی از کسانی که با ما از سر دشمنی برخاستهاند، یک دوست

صمیمی و گرم پدید میآید. راه پیامبران و ائمه همین بوده است.

نرمش در گفتار

یکی از رفتارهاي خوب و پسندیده که از محورهاي حسن خلق شمرده شده است،

نرمش در گفتار و زیبایی در کلام است. و این یکی از اوصاف بهشتیان است.

امام صادق(ع) فرمودند:

اِنَّ لِاَهْلِ الجَنَّۀِ اَرْبَعُ عَلاماتٍ وَجهٌ مُنْبَسِطٌ وَ لِسانٌ لطیفٌ وَ قَلْبٌ رَحیمٌ وَ یَدٌ مُعْطیۀٌ؛

براي اهل بهشت چهار نشانه است: چهرهاي گشاده،

زبانی گویا و لطیف، دلی مهربان و دستی دهنده.

ادامه »

بازتاب رفتار

باید در قضاوتها و اظهار نظر دربارة افراد بسیار دقت داشت. به ما اجازه نداده اند

که گناه دیگران را اظهار کنیم. باید سنجیده سخن گفت. هر جور عمل کنیم،

بازخورد آن را میبینیم. اگر حرف خوب و قشنگ و پاکیزه و سنجیده بزنیم، همان

را تحویلمان میدهند. هر چه کنی و هر چه گویی، به خود کنی و به خود گویی.

می گویند: اربابی بود که به رعیتهاي خودش مرتب فحش میداد و بد زبانی میکرد.

رعیتها هم چیزي نمیگفتند. یک روز یکی از رعیتها به او گفت: جناب ارباب، آیا فحش

آهسته و بلند دارد؟ گفت: نه. گفت: شما بلند فحش میدهی، ما آهسته جواب

میدهیم. پس هر چه فحش میدهی، به خودت میدهی.

هر گلی میزنید به سر خود میزنید و هر خاري هم فرو میکنید، به خود فرو میکنید.

خود انسان این را میتواند احساس کند که حرف خوب، حرف خوب میآورد.

نرمی و ملایمت، نرمی و ملایمت میآورد، و خشونت، خشونت میآورد.

فرزندان ما همان رفتاري را میکنند که از ما دیده اند و فرا گرفته اند.

پوشش گناهان

امام باقر(ع) فرمودند:

یَجِبُ لِلْمُؤمِنِ عَلَی المُؤمِنِ اَنْ یَسْتُرَ عَلَیهِ سَبْعینَ کَبیرةً؛ بر مؤمن واجب است

که هفتاد گناه کبیره را بر مؤمن بپوشاند.

هفتاد از باب مثال است. یعنی هر چند هفتاد گناه کبیره داشته باشد، هرچه باشد،

باید بپوشاند. دریدن پردة او جایز نیست. یعنی باید گناهانش را نادیده بگیرد.

گویا گناهی نکرده است. حتی اگر افراد زیادي دربارة برادر مؤمن گناهی را مطرح کردند

و خودش انکار کرد، باید او را تصدیق نمود. راوي در این باره از امام موسی بن

جعفر(ع) میپرسد:

ادامه »

خطاپوشی و زیبانمایی

خداوند پرده دري نمیکند، بلکه زیبانما و خطاپوش است. کسی که با خدا یگانه میشود،

این اوصاف در او هم پیاده میشود. یعنی خودش میشود

« مَنْ اَظْهَر الجَمیل و سَتَر القَبیح » گناهان دیگران را به رخ نمیکشد و پرده ها را پاره

نمیکند . « لَمْ یُؤاخِذْ   بِالجَریرَةِ وَ لَمْ یَهْتِکِ السِّتْرِ؛ به نامۀ اعمال مؤاخذه نمیکند و

پرده نمیدرد.»

ادامه »

یگانگی با خداوند

اگر با دستگاه خدا آشنا شدیم، به دنیا و دنیاطلبی و دنیاداري بی اعتنا میشویم.

غم و اندوهمان میرود و سرور و شادي میآید.

باید با خدا یگانه شد. اگر کسی با خدا یگانه شود، امکان ندارد خدا گناه را به رخ او

بکشد و او را مؤاخذه کند. خداوند « اَظْهَر  الجَمیل و سَتَر القَبیح » است. زیباییها را

آشکار میکند و زشتیها را میپوشاند.

ادامه »

نکیر و منکر

یک نفر در مسائل اجتماعی سهل میگرفت. اگر به او میگفتند: فلانی پشت سر شما

غیبت کرده است، میگفت: ولش کن. همه را میگفت: ولش کن. شعارش این بود.

تا اینکه از دنیا رفت. یک رفیقی خوابش را دید. دید در رَوْح و ریحان و بهشت است و

جایگاه بسیار خوبی دارد. از او پرسید: چه خبر؟ گفت: وقتی مرا در قبر گذاردند و

سؤالات شروع شد، نکیر به منکر گفت: ولش کن. چون یک عمر در دنیا میگفت:

ولش کن.

ادامه »