نکیر و منکر

یک نفر در مسائل اجتماعی سهل میگرفت. اگر به او میگفتند: فلانی پشت سر شما

غیبت کرده است، میگفت: ولش کن. همه را میگفت: ولش کن. شعارش این بود.

تا اینکه از دنیا رفت. یک رفیقی خوابش را دید. دید در رَوْح و ریحان و بهشت است و

جایگاه بسیار خوبی دارد. از او پرسید: چه خبر؟ گفت: وقتی مرا در قبر گذاردند و

سؤالات شروع شد، نکیر به منکر گفت: ولش کن. چون یک عمر در دنیا میگفت:

ولش کن.

اصلًا گاهی فرشتۀ نکیر و منکر همان ملکات نفسانی انسان است. اگر ملکات ما

اهل چون و چرا و گیر دادن باشند، نکیر و منکر هم همان میشود. در دعاي ماه

رجب چنین میخوانیم:

وَ ادْرَأْ عَنّی مُنْکراً وَ نَکیراً وَ اَرِعَینی مُبَشِّراً وَ بَشیراً؛ خداوندا، نکیر و منکر را از من دفع

کن و فرشتۀ بشارت را به چشم من بنما!

وقتی بشارت آمد، همۀ ناخوشیها میرود. وقتی فرشتگان بشارت بهشت را به انسان

بدهند، دیگرحزن و اندوهی نیست.

اگر انسان آسان گرفت، نکیر و منکر هم آسان میگیرند. مبادا با خانواده و اطرافیانتان

سختگیر باشید و از آنان سخت حساب بکشید که با شما هم همینطور میکنند.

آسان بگیرید، تا با شما آسان بگیرند.

اگر دو نفر با ماشین به هم بزنند، وقتی همدیگر را میبینند و رفیق از کار در میآیند،

همدیگر را میبوسند و میگویند: هیچ طور نیست. حرفش را هم نزن، خسارت هم

نمیخواهم و ناخوشیها میرود.