خداوند از هرکس به اندازه تواناییش توقع دارد!
گویند وقتی که نمرودیان بیابان وسیعی را پر از هیزم کردند و آن را به آتش مبدل ساختند تا حضرت ابراهیم را درون آتش افکنند
آتش آنقدر زیاد بود که پرندگان تا چهار فرسخی نمی توانستند در فضا پرواز کنند.
در این میان زنبوری دهانش را پر از آب کرد و بر آن آتش ریخت.
جبرئیل از او پرسید: این مقدار آب چه سودی دارد؟
او در پاسخ گفت: خداوند هر کسی را به اندازه قدرتش تکلیف می کند..
خداوند هم عمل زنبور را قبول کرد و او را یعسوب (امیر) زنبورها قرار داد.
داستان دوستان،ج ۱ ص ۱۷