یگانگی با خداوند

اگر با دستگاه خدا آشنا شدیم، به دنیا و دنیاطلبی و دنیاداري بی اعتنا میشویم.

غم و اندوهمان میرود و سرور و شادي میآید.

باید با خدا یگانه شد. اگر کسی با خدا یگانه شود، امکان ندارد خدا گناه را به رخ او

بکشد و او را مؤاخذه کند. خداوند « اَظْهَر  الجَمیل و سَتَر القَبیح » است. زیباییها را

آشکار میکند و زشتیها را میپوشاند.

از امام صادق(ع) در تأویل « یا مَنْ اَظْهَر الجَمیل و سَتَر القَبیح » چنین روایت شده است:

ما مِنْ مُؤمِنٍ اِلّا وَ لَهُ مِثالٌ فِی الْعَرْشِ فَاِذَا اشْتَغَلَ بِالرُّکُوعِ وَ السُّجُودِ وَ نَحْوِهِما فَعَلَ

مِثالُهُ مِثْلَ فِعْلِهِ فَعِنْدَ ذلکَ تَراهُ المَلائِکَۀُ فَیُصلُّونَ وَ یَسْتَغْفِرونَ لَهُ وَ اِذَا اشْتَغَلَ الْعَبْدُ

بِمَعْصیتِهِ اَرْخَی الُله عَلَی مِثالِهِ لِئَلّا تَطَّلِعَ المَلائِکَ ۀُ عَلَیْها فَهذا تَأویلُ ؛« یا مَنْ اَظْهَر

الجَمیل و سَتَر القَبیح »  براي هر مؤمنی در عرش مثال و تشبهی وجود دارد. هرگاه

آن مؤمن به رکوع و سجده و نظیر اینها مشغول شود، آن مثال نیز به آن کار مشغول

میشود. در این هنگام فرشتگان آن مثال را مشاهده میکنند و براي او دعا و استغفار

میکنند. و هنگامی که آن بنده به گناه و معصیتی مشغول شود، خداوند بر آن مثال

پردهاي میکشد تا فرشتگان از معصیت و گناه او آگاه نگردند. و این است حقیقت

و مقصود از « یا من اَظْهَر الجَمیل و سَتَر القَبیح » .