از عارفی پرسیدند که از کجا به این مقام رسیدی ؟ گفت : عمری بر در دروازه دل نشستم و غیر دوست را راه ندادم . برای خلوت کردن دل برای خدا باید با خطورات شیطانی مبارزه کرد .
انسان تا هنگامی که نفی خواطر نکند نمی تواند در نماز یا دعاها و یا در هنگام تلاوت قرآن حضور قلب پیدا کند و از عبادت بهره کافی ببرد .
این جا ،یکی از گردنه هایی است که از هر هزار سالک ، یکی جان سالم به در می برد و نهصد و نود و نه نفر همین جا زمین می خورند . در اصطلاح عرفا به این خطورات ، خواطر منفی می گویند .
البته سالکانی که در این مسیر سیر و سلوک به تعبیر ما زمین می خورند و موفق نمی شوند ، یک موی سر آنها بهتر است از صد هزار مسلمانی که اهل سیر و سلوک نبودند . این راه ، ضایعات هم دارد . …
ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز کان سوخته را جان شد و آواز نیامد