برحذرباشیم از اینکه:
نمازبخوانیم،
روزه بگیریم،
قرآن بخوانیم،
قیام شب داشته باشیم،
صدقه وانفاق دهیم،
وکارهای مردم را راه بیندازیم، وخودمان راخسته کنیم…!
اما یکی دیگه بیاد باخیال راحت نیکی ها وحسنات ما را بردارد
عارف و سالک بزرگ،امام خمینی ره:
اگر با پایان یافتن ماه مبارک رمضان، در اعمال و کردار شما هیچ گونه تغییری پدید نیامد و راه و روش شما با قبل از ماه صیام فرقی نکرد معلوم می شود روزه ای که از شما خواسته اند محقق نشده است…
اگر دیدید کسی می خواهد غیبت کند، جلوگیری کنید و به او بگویید! «ما متعهد شده ایم که در این سی روز ماه مبارک رمضان از امور حرام خودداری کنیم»
و اگر نمی توانید او را از غیبت باز دارید از آن مجلس خارج شوید!
ننشینید و گوش کنید! باز تکرار می کنم تصمیم بگیرید در این سی روز ماه مبارک رمضان مراقب زبان، چشم، گوش و همه اعضاء و جوارح خود باشید.
توجه بکنید که به آداب ماه مبارک رمضان عمل کنید؛ فقط، دعا خواندن نباشد، دعا به معنای واقعی اش باشد…
پیوست : پس اگر ما ماه رمضانی را گذراندیم، شبهای احیایی را گذراندیم،
روزه های متوالی را گذراندیم و بعد از ماه رمضان در دل خودمان احساس کردیم که بر شهوات خودمان بیش از پیش از ماه رمضان مسلط هستیم،
بر عصبانیت خودمان از سابق بیشتر مسلط هستیم، بر چشم خودمان بیشتر مسلط هستیم، بر زبان خودمان بیشتر مسلط هستیم و بالاخره بر نفس خودمان بیشتر مسلط هستیم و می توانیم جلو نفس امّاره را بگیریم… این علامت قبولی روزه ی ماست.