خطاپوشی و زیبانمایی

خداوند پرده دري نمیکند، بلکه زیبانما و خطاپوش است. کسی که با خدا یگانه میشود،

این اوصاف در او هم پیاده میشود. یعنی خودش میشود

« مَنْ اَظْهَر الجَمیل و سَتَر القَبیح » گناهان دیگران را به رخ نمیکشد و پرده ها را پاره

نمیکند . « لَمْ یُؤاخِذْ   بِالجَریرَةِ وَ لَمْ یَهْتِکِ السِّتْرِ؛ به نامۀ اعمال مؤاخذه نمیکند و

پرده نمیدرد.»

خداوند« کَریم الصَّفْح » است، یعنی طوري رفو میکند که کسی نمیفهمد. برخی از

رفوگرها آنقدر قشنگ رفو میکنند که انسان نمیداند کجاي لباس خراب و پاره بوده است.

خداوند با بندگانش چنین میکند. گویا اصلًا گناهی نکرده است. آنقدر عفوش قشنگ و

زیباست که با شما مصافحه هم میکند. یعنی با شما یکی شدم. میگوید توخودي

هستی.

اگر با خدا یگانه شدیم، ما هم « کَریم الصَّفْح » میشویم. همانطور که محال است

خدا از گناهان ما بپرسد، یا نگاه کند، یا به روي  خود ما آورد، ما هم دربارة دیگران

اینچنین میشویم. چنانکه نبی مکرم اسلام(ص) فرمودند:

اِذا اَحَبَّ الُله عَبْداً لَمْ یَضُرُّهُ ذَنْبٌ؛ وقتی خدا بندهاي را دوست داشت، گناه او را زیان

نمیرساند.

این آثار یگانگی است. خداوند گناه بنده اش را میپوشاند. این، حقِ دوستی است.

انسان مؤمن هم گناهان برادر مؤمنش را میپوشاند و اظهار نمیکند.