پوشش گناهان

امام باقر(ع) فرمودند:

یَجِبُ لِلْمُؤمِنِ عَلَی المُؤمِنِ اَنْ یَسْتُرَ عَلَیهِ سَبْعینَ کَبیرةً؛ بر مؤمن واجب است

که هفتاد گناه کبیره را بر مؤمن بپوشاند.

هفتاد از باب مثال است. یعنی هر چند هفتاد گناه کبیره داشته باشد، هرچه باشد،

باید بپوشاند. دریدن پردة او جایز نیست. یعنی باید گناهانش را نادیده بگیرد.

گویا گناهی نکرده است. حتی اگر افراد زیادي دربارة برادر مؤمن گناهی را مطرح کردند

و خودش انکار کرد، باید او را تصدیق نمود. راوي در این باره از امام موسی بن

جعفر(ع) میپرسد:

فدایت شوم، دربارة یکی از برادران دینی خود چیزي شنیدهام که آن را براي او ناپسند

میدانم. از او سؤال کردم، خودش انکار نمود، ولی گروهی از کسانی که به آنان اطمینان

دارم، آن را براي من نقل کردند. حضرت فرمودند:

کَذِّبْ سَمْعَکَ وَ بَصیرَكَ عَنْ اَخیکَ وَ اِنْ شَهِدَ عِنْدَكَ خَمْسونَ قَسامَۀً وَ قالَ لَکَ قَوْلًا فَصَدِّقْهُ

وَ کَذِّبْهُمْ وَلا تُذیعَنَّ عَلَیْهِ شَیئاً تَشینُهُ بِهِ الَّذینَ یُحِبُّونَ اَنْ تَشیعَ الفاحِشَۀُ فِی الَّذینَ آمنُوا

لَهُمْ عَذابٌ اَلیمٌ فِی الدُّنیا و » و تَهْدِمُ بِهِ مَروُءَتَهُ فَتَکُونَ مِنَ الَّذینَ قالَ الُله عَزَّوَجلَّ الآخِرَةِ »

گوش و چشم خود را نسبت به برادر دینیات تکذیب کن و چنانچه پنجاه نفر نزد تو شهادت

دادند و قسم یاد کردند و او  بر خلاف آنان گفت، از او قبول و از آنان نپذیر. و دربارة او چیزي

را که باعث سرشکستگی و عیب اوست و به شخصیت وي لطمه میزند، شایع مکن که

از کسانی خواهی بودکه خداوند دربارة آنان فرموده است : « کسانی که دوست دارند

کار زشت در میان  مؤمنان رواج یابد، در دنیا و آخرت عذابی دردناك خواهند داشت.»

خداوند همانطور که خودش زیباییها را ظاهر میکند و زشتیها را میپوشاند، دوست دارد

بندگانش هم نسبت به یکدیگر اینچنین باشند.