دعا در پاسخ بد زبانی

مردي خدمت امام صادق(ع) آمد و عرض کرد: یکی از پسر عموهاي شما دربارة شما

حرف میزد. هر حرف زشت و فحشی به زبانش آمد، در مورد شما گفت.

امام صادق(ع) به کنیزش فرمود: آبی بیاور تا وضو بسازم. حضرت وضو گرفتند و داخل شدند.

راوي میگوید: با خود گفتم: علیه او نفرین میکنند. امام(ع) دو رکعت نماز خوانده، بعد فرمودند:

یا رَبِّ هُوَ حَقّی قَدْ وَهَبْتُهُ وَ اَنْتَ اَجْوَدُ مِنّی وَ اَکْرَمُ فَهَبْهُ لی وَلا تُؤاخِ ذْهُ بی وَلا تَقایِسْهُ؛

پروردگارا، من از حقم گذشتم و تو از من بخشنده تر و بزرگوارتري. او را به من ببخش و

مؤاخذه نکن و از گناهش در گذر.

راوي میگوید: سپس امام گریه کرد و به دعاي خویش ادامه داد، به حدي که من از این

جریان در شگفت شدم.

عکس العمل زیباي امام صادق(ع) در برابر رفتار زشت پسر عموي خویش، نشأت گرفته

از خلق و خوي الهی است. و این همان چیزي است که قرآن ما را به آن دعوت نموده

است. امام(ع) نه تنها بدزبانی او را به بدي پاسخ نداد، بلکه براي او از خداوند طلب

بخشش و مغفرت کردند و این جز از یک روح بزرگ و بزرگوار ساخته نیست.