وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از سخنان آن حضرت است

[ وَ قَدْ اَرْسَلَ رَجُلاً مِنْ اَصْحابِهِ يَعْلَمُ لَهُ عِلْمَ اَحْوالِ قَوْم مِنْ جُنْدِ الْكُوفَةِ قَدْ هَمُّوا

امام يكى از ياران خود را فرستاد تا از گروهى از سپاه كوفه كه قصد داشتند

بِاللَّحاقِ بِالْخَوارِجِ و كانُوا عَلى خَوْف مِنْهُ عَلَيْهِ السَّلامُ، فَلَمّا عادَ اِلَيْهِ الرَّجُلُ قالَ لَهُ:

از ترس حضرت به خوارج ملحق شوند خبر بياورد، چون برگشت، حضرت پرسيد:

«اَاَمِنُوا فَقَطَنُوا، اَمْ جَبُنُوا فَظَعَنُوا؟». فَقالَ الرَّجُلُ: «بَلْ ظَعَنُوا يا اَمْيرَ الْمُؤْمِنينَ.»

آيا ايمن شدند و ايستادند، يا ترسيدند و كوچ كردند؟ عرضه داشت: بلكه كوچ كردند اى اميرمؤمنان.

فَقالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:]

حضــرت فــرمــود :

بُعْداً لَهُمْ كَما بَعِدَتْ ثَمُودُ. اَما لَوْ اُشْرِعَتِ الاَْسِنَّةُ اِلَيْهِمْ،

ايشان را هلاكت باد چنانكه قوم ثمود هلاك شدند. آگاه باشيد، هنگامى

كه نيزه ها به جانب آنان نشانه رود،

وَ صُبَّتِ السُّيُوفُ عَلى هاماتِهِمْ لَقدْ نَدِمُوا عَلى ما كانَ مِنْهُمْ.

و شمشيرها بر سرشان فرود آيد از كارى كه كردند پشيمان شوند.

اِنَّ الشَّيْطانَ الْيَوْمَ قَدِ اسْتَفَلَّهُمْ، وَ هُوَ غَداً مُتَبَرِّئٌ مِنْهُمْ وَ مُتَخَلٍّ

شيطان امروز شكست و فرار ايشان را خواست، و فردا از آنان بيزارى جويد و رهايشان

عَنْهُمْ. فَحَسْبُهُمْ بِخُرُوجِهِمْ مِنَ الْهُدى، وَ ارْتِكاسِهِمْ فِى الضَّلالِ

سازد. بيرون رفتن از مدار هدايت، و افتادن در گمراهى

وَالْعَمى، وَ صَدِّهِمْ عَنِ الْحَقِّ، وَ جِماحِهِمْ فِى التّيهِ.

كوردلى، و از راه حق بازماندن، و طغيان و چموشى در مسير گمراهى آنان را بس است.