وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از سخنان آن حضرت است

[ كَلَّمَ بِهِ عَبْدَ اللّهِ بْنَ زَمَعَةَ وَ هُوَ مِنْ شيعَتِهِ، وَ ذلِكَ اَنَّهُ قَدِمَ عَلَيْهِ فى خِلافَتِهِ

به عبداللّه بن زَمَعه كه از شيعيان بود و در ايام حكومت آن جناب به محضرش آمد

يَطْلُبُ مِنْهُ مالاً; فَقالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:]

و درخـواسـت مـالـى كـرد، فـرمـود:

ادامه »

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

خَطَبَها بِذى قار وَ هُوَ مُتَوَجِّهٌ اِلَى الْبَصْرَةِ. ذَكَرَهَا الْواقِدِىُّ فى كِتابِ الْجَمَل

كه آن را در ذى قار به وقت حركت به بصره ايراد فرمود. اين خطبه را واقدى در كتاب جَمَل ذكر نمـوده

فَصَدَعَ بِما اُمِرَ بِهِ، وَ بَلَّغَ رِسالاتِ رَبِّهِ، فَلَمَّ اللّهُ

آنچه را پيامبر به آن مأمور شده بود بيان كرد، و رسالالت پروردگارش را ابلاغ نمود، خداوند هم به وسيله

ادامه »

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

درباره تقوا و كوشش در عمل

فَاِنَّ تَقْوَى اللّهِ مِفْتاحُ سَداد، وَ ذَخيرَةُ مَعاد، وَ عِتْقٌ مِنْ كُلِّ

قطعاً تقواى الهى كليد درستى، و اندوخته قيامت، و رهايى از سلطه هر

مَلَكَة، وَ نَجاةٌ مِنْ كُلِّ هَلَكَة، بِها يَنْجَحُ الطّالِبُ،

سلطه گر، و نجات از هر هلاكتى است، خواهنده به كمك تقوا به مرادش مى رسد،

وَ يَنْجُو الْهارِبُ، وَ تُنالُ الرَّغائِبُ. فَاعْمَلُوا

و گريزان(از جهنّم) بهوسيله تقوا نجات پيدا مى كند، و طالب مشتاق به آنچه كه رغبت دارد مى رسد. پس عمل كنيد

ادامه »

وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از سخنان آن حضرت است

فـى وَصْـفِ بَيْعَتِـهِ بِالْخِـلافَـةِ. وَ قَـدْ تَقَـدَّمَ مِثْلُـهُ بِاَلْفـاظ مُخْتَلِفَـة

درتوصيف بيعت مردم باآن جناب بر خلافت. و كه فبلاً سخنى شبيه اين با الفاظى ديگر گذشت (كلام 53)

وَ بَسَطْتُمْ يَدى فَكَفَفْتُها، وَ مَدَدْتُمُوها فَقَبَضْتُها، ثُمَّ تَداكَكْتُمْ

دستم را باز كرديد و من بستم، آن را كشيديد ولى من جمع كردم، آن گاه همچون شتران

ادامه »

وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از سخنان آن حضرت است

لِلّهِ بِلادُ فُلان، فَقَدْ قَوَّمَ الاَْوَدَ، وَ داوَى الْعَمَدَ. اَقامَ السُّنَّةَ، وَ

خداوند شهرهاى فلان را خير دهد، چه اينكه كژى ها را راست كرد و درد را درمان نمود. سنّت را به پا داشت،

خَلَّفَ الْفِتْنَةَ. ذَهَبَ نَقِىَّ الثَّوْبِ، قَليلَ الْعَيْبِ. اَصابَ خَيْرَها،

و فتنه را پشت سر انداخت. با جامه پاك و كم عيب از دنيا گذشت. به خير حكومت رسيد

ادامه »

نزدیکترین مردم به پیامبر

مسألۀ حسن خلق آنقدر مهم است که پیامبر گرامی اسلام(ص) میزان تقرب و نزدیکی به خود

را در روز قیامت، حسن خلق و زیبایی اخلاق میداند و تقرب به پیامبر در قیامت نشانۀ آن است

که در دنیا از نظر خلق و خوي به پیامبر نزدیکتر بوده است.

فرمودند:

اِنَّ اَقْرَبَکُمْ مِنّی مَجْلِساً یَوْمَ القیامَۀِ اَحْسَ نُکُمْ اَخْلاقاً؛ بی تردید نزدیکترین شما به جایگاه من

در روز قیامت، کسی است اخلاقش نیکوتر باشد.

ادامه »

معیار ایمان

آنچه به ایمان انسان کمال میبخشد و آن را ارزش میدهد، صفات خوب و حسن خلق است.

بر خلاف آنچه مردم تصور میکنند، عبادات و نماز و روزه و انجام مستحبات معیار ایمان و دیانت

نیست، بلکه صفات نیکوي انسان معیار دیانت است.

پیامبر خدا(ص) فرمودند:

لاتَنْظُرُوا اِلی کَثْرَةِ صَلاتِهِمْ وَ صَوْمِهِمْ وَ کَثْرَةِ الحَجِّ وَ الزَّکاةِ وَ کَثْرَةِ المَعْروفِ وَ طَنْطَنَتِهِمْ

بِاللَّیلِ انْظُرُوا اِلی صِدْقِ الحَدیثِ وَ اَداءِ الَامانَۀِ؛ به فراوانی نماز و روزه و فراوانی حج و زکات و

فراوانی خیرات و زمزمۀ شبانۀ افراد نگاه نکنید. به راستگویی و اداي امانت آنان بنگرید.

ادامه »

جلسه ششم

اشاره

ما تَجَرَّعْتُ جُرْعَۀً اَحَبُّ اِلیَّ مِنْ جُرْعَۀِ غَیْظٍ لا اُکافِی بِها صاحِبَها؛هیچ جرعهاي ننوشیدم که

دوست داشتنی تر باشد از جرعۀ خشمی که طرف را بدان کیفر ندهم.

مظهر خلق حسن

پیامبر خدا(ص) مبدأ و منشأ همۀ خوبیها و مظهر خلق و خوي نیکوست. و همۀ امامان و انبیاي

الهی متصل به پیامبرند. در حقیقت همۀ خوبهاي عالم طفیل وجود پیامبرند.

از چیزهایی که انسان را به مبدأ خوبیها و مظهر خلق حسن نزدیک میکند و رنگ و بوي اشرف

موجودات و سر سلسلۀ هستی را به انسان میبخشد، مداومت بر ذکر صلوات است.

طفیل هستی عشقاند آدمی و پری ارادتی بنما تا سعادتی ببري

ادامه »

انتظار از دیگران

نوشته اند حکیمی میهمان دعوت کرد. خانمش تند و خشن بود. میهمان هم محترم. سفره انداختند.

خانم که از دست آقا ناراحت بود، آمد و سفره را کشید و همۀ اوضاع را به هم ریخت. میهمان ناراحت

شد که این چه وضعی است. لباس پوشید تا برود. حکیم جلو او را گرفت. گفت: چرا میروي؟ گفت:

چگونه با این خانم در این خانه زندگی میکنی؟ حکیم گفت: به یاد میآوري زمانی را که من میهمان

شما بودم. وقتی سفره انداختی یک خروس در سفره پرید و اوضاع را به هم ریخت. خانم من را هم

یک خروس حساب کن. فرض کن یک خروس آمده و سفره را به هم ریخته است. انسان عاقل که از

این کارها نمیکند. گفت: راست میگویی. حقاً که حکیمی.

ادامه »

پیامبر و یتیم بداخلاق

در روایتی آمده است که پیامبر یتیم بداخلاقی را حضانت و سرپرستی میکردند. وقتی از دنیا رفت،

پیامبر گریه میکردند. اصحاب گفتند: یا رسول الله، اینکه گریه ندارد. یک یتیم دیگر برایتان میآوریم.

حضرت فرمودند: دیگر مثل این یتیم بداخلاق گیر نمیآید.

خوشرفتاري با یتیم بداخلاق براي پیامبر خدا پر ارزش بود. هر چه او تندي و لجبازي و بهانه گیري

میکرد، حضرت حلم و صبر و بردباري و گذشت و بزرگواري و محبت از خود نشان میدادند.

بچه ها روي فطرت خدایی راه میروند. معمولًا بهانه میگیرند، جوش میآورند، و ما را در میدان آزمایش

الهی قرار میدهند.