سلام خانم جان ، این روزها که کم کم به ایام دهه ی مبارک میلاد شما و برادر بزرگوارتان نزدیک می شویم، دلم هوایی می شود ، هوای آن شهر ودیار مقدسی که میزبان بارگاه شریف شماست را می کند.

به یاد شما که درآن سالهای هجرت به سمت خراسان چه سختی ها ومحنت هایی که ندید، وچون این مرارتها در راه رسیدن به امام و ولیتان بود برایتان قابل تحمل شد.

این رویداد یقینا موهبتی ومنتی از ناحیه ذات مقدس حق تعالی برای این مملکت ومردمش بوده که میهمانی عزیز وبزرگوار قدم بر چشمشان گذارند، تا پناهگاه ومفری باشد که دلها و دیدگان خسته را آرامش دهد .

خانم دلهایمان فدای بوی خوش حرمت که تمامی خستگی هامان را درمان می کند.

این حرم شریف وبارگاه رفیع تسکین دلهای خسته ومرده ی ماست که بوی بهشتی اهل بیت را به مشام تشنه وغرق در گناه ما می رساند، تا بتوانیم باشیم.

دعای خیر شماست که به ما انگیزه ی بودن وخوب بودن وخوب شدن وخوب ماندن را می دهد.

دلهایمان را نورانی بنما ای بانوی کرامت، ای کریمه اهل بیت، ای بنت باب الحوائج، راس حوائج همه ی انسانیت ظهور آن امام خوبیهاست.

اللهم عجل لولیک الفرج.  (نوشته: ر.وکیلی)