رهبر فرزانه انقلاب پس از مطالعه كتاب«سفر به قبله» نوشته«هدايت الله بهبودي»، دل نوشته اي در حال و هواي دلتنگي زيارت خانه خدا دارند كه به شرح ذيل مي باشد:
«اين كتاب مرا باز در شور و حال حسرت آلود زيارت خانه خدا و حرم رسول الله(ص) فرو برد. شور و حال و اشتياقي كه ديگر اميدي هم با آن نيست. تا به ياد دارم- از سال هاي دور جواني- هرگز دل خود را از آتش اين اشتياق، رها نيافته ام. اما حتي در دوران سياه اختناق كه هر روحاني بامعرفت و بي معرفتي، با رغبت و يا حتي از سر سيري، آسان مي توانست در خط حج قرار بگيرد … و من نمي توانستم! يا بهتر بگويم هيچ حمله دار و دئيس كارواني از ترس ساواك شاه، نمي توانست و جرأت نمي كرد نام مرا در فهرست حاجي هاي خود- چه رسد به عنوان روحاني كاروان- بگذارد، بله، حتي در آن دوران سخت هم دلم از اميد زيارت كعبه و بوسه زدن بر جاي پاي پيامبر(ص) در مكه و مدينه، خالي نمانده بود … و اين اميد، اگر چه با حج ده روزه سال1358 كه به فضل شهيد محلاتي قسمتم شد، برآورده گشت، اما آتش آن شوق سوزنده تر و مشتعل تر شد … در سالهاي رياست جمهوري چشم اميد به پس از آن دوران دوخته بودم…. اما امروز … شور و اشتياقي بي سكون و اميدي تقريباً فرو مرده … تنها تسلا به خواندن اينگونه سفرنامه ها يا شنيدن آنها است كه خود بازافزاينده شوق نيز هست.»