99

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

در گريز از دنيا

نَحْمَدُهُ عَلى ما كانَ، وَ نَسْتَعينُهُ مِنْ اَمْرِنا عَلى ما يَكُونُ، وَ نَسْأَلُهُ

خدا را بر هر چه بود سپاس مى گوييم، و در كار خود بر آنچه خواهد شد كمك مى طلبيم، سلامت

الْمُعافاةَ فِى الاَْدْيانِ، كَما نَسْأَلُهُ الْمُعافاةَ فِى الاَْبْدانِ.

در عقايد را از او خواهانيم چنانكه تندرستى را از او مسألت داريم.

عِبادَ اللّهِ، اُوصيكُمْ بِالرَّفْضِ لِهذِهِ الدُّنْيا التّارِكَةِ لَكُمْ وَ اِنْ

اى بندگان خدا، شما را سفارش مى نمايم به ترك دنيايى كه شما را ترك مى كند گرچه شما

ادامه »

98

وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السّلامُ

از سخنان آن حضرت است

در ستم بنى اميّه

وَ اللّهِ لايَزالُونَ حَتّى لايَدَعُوا لِلّهِ مُحَرَّماً اِلاَّ اسْتَحَلُّوهُ،

به خدا قسم بنى اميه همواره ستم مى نمايند تا از حرامهاى خدا حرامى را باقى نگذارند مگر حلال كنند،

وَلا عَقْداً اِلاّ حَلُّوهُ. وَ حَتّى لايَبْقى بَيْتُ مَدَر وَلا وَبَر اِلاّ دَخَلَهُ

و پيمانى را رها ننمايند مگر بشكنند، و خانه اى از گل و خيمه اى از پشم نماند مگر اينكه ستمشان

ادامه »

97

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

در مقايسه ياران خود با ياران رسول خدا(ص)

وَ لَئِنْ اَمْهَلَ اللّهُ الظّالِمَ فَلَنْ يَفُوتَ اَخْذُهُ، وَ هُوَ لَهُ بِالْمِرْصادِ عَلى

اگر خداوند ستمكار را مهلت دهد هرگز فرصت مؤاخذه او از دستش نمى رود، و بر سر راه او

مَجازِ طَريقِهِ، وَ بِمَوْضِع  ِ الشَّجى مِنْ مَساغ  ِ ريقِهِ.

در حالى كه گلويش در دست قدرت اوست در كمين است.

ادامه »

96

وَ مِنْ خُطْبَة اُخْرى

از خطبه اى ديگر است

باز هم در فضيلت پيامبر(ص)

الْحَمْدُ لِلّهِ الاَْوَّلِ فَلا شَىْءَ قَبْلَهُ، وَ الاْخِرِ فَلا شَىْءَ بَعْدَهُ،

سپاس خدا را، اوّلى كه پيش از او چيزى نبوده، و آخرى كه پس از او چيزى نباشد،

وَالظّاهِرِ فَلا شَىْءَ فَوْقَهُ، وَ الْباطِنِ فَلا شَىْءَ دُونَهُ.

آشكارى كه آشكارى فوق او نيست، و نهانى كه چيزى نهان تر از او نمى باشـد.

ادامه »

95

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

در فضيلت پيامبر(ص)

بَعَثَهُ وَالنّاسُ ضُلاّلٌ فى حَيْرَة، وَ خابِطُونَ فى فِتْنَة،

خداوند پيامبر را وقتى فرستاد كه مردم در وادى گمراهى حيران بودند، و در فتنه كوركورانه مى رفتند،

قَدِ اسْتَهْوَتْهُمُ الاَْهْواءُ، وَ اسْتَزَلَّتْهُمُ الْكِبْرِياءُ، وَ اسْتَخَفَّتْهُمُ

هواهاى نفسانى عقل و خرد را از آنان ربوده، كبر و خودپسندى آنان را دچار لغزش كرده، و جاهليت تاريك

ادامه »

94

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

در فضل رسول اكرم(ص) و پند و اندرز

فَتَبارَكَ اللّهُ الَّذى لايَبْلُغُهُ بُعْدُ الْهِمَمِ، وَلايَنالُهُ حَدْسُ

بس والا و مبارك است خداوندى كه همّت هاى بلند او را درك نكنند، و حدس انديشه هاى تيز به مقام

الْفِطَنِ. الاَْوّلُ الَّذى لاغايَةَ لَهُ فَيَنْتَهِىَ، وَلا آخِرَ لَهُ فَيَنْقَضِىَ.

بلندش نرسد. همان اوّلى كه پايانى ندارد تا به آخر برسد، و آخرى ندارد تا پايان پذيرد.

مِنْها فى وَصْفِ الاَْنْبِياءِ

و از اين خطبه است در وصف پيامبران

ادامه »

93

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

در بيان فضل و علم خود، و خبر از فتنه بنى اميه

اَمّا بَعْدُ، اَيُّهَا النّاسُ، فَاَنَا فَقَأْتُ عَيْنَ الْفِتْنَةِ، وَ لَمْ يَكُنْ لِيَجْتَرِىءَ

اما بعد، اى مردم، من بودم كه چشم فتنه را كور كردم، و كسى جز من بر آن

عَلَيْها اَحَدٌ غَيْرى بَعْدَ اَنْ ماجَ غَيْهَبُها، وَ اشْتَدَّ كَلَبُها.

جرأت نداشت، بعد از آنكه تاريكى فتنه ها همه جا را گرفته، و سختىِ هارى آن رو به فزونى نهاده بود.

ادامه »

92

وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السّلامُ

از سخنان آن حضرت است

لَمّا اُريـدَ عَلَى الْبَيْعَـةِ بَعْـدَ قَتْـلِ عُثْـمانَ

به هنگامى كه مردم پس از كشته شدن عثمان خواستند با او بيعت كنند

دَعُونى وَالْتَمِسُوا غَيْرى، فَاِنّا مُسْتَقْبِلُونَ اَمْراً لَهُ وُجُوهٌ وَ اَلْوانٌ،

رهايم كنيد و غير مرا بخواهيد، زيرا ما با حادثه اى روبرو هستيم كه آن را چهره ها و رنگهاست،

ادامه »

90

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

در توحيد الهى و پند و اندرز

الْحَمْدُ لِلّهِ الْمَعْرُوفِ مِنْ غَيْرِ رُؤْيَة، وَ الْخالِقِ مِنْ غَيْرِ رَويَّة.

حمد خداى را كه منهاى ديده شدن شناخته شده، و جهان را بدون انديشه و فكر آفريده.

الَّذى لَمْ يَزَلْ قائِماً دائِماً اِذْ لاسَماءٌ ذاتُ اَبْراج  ، وَلا حُجُبٌ ذاتُ

خدايى كه هميشه قائم به ذات و دائم بوده و هست آن گاه كه نه آسمانى داراى برج، نه حجابهايى داراى

اَرْتاج  ، وَلا لَيْلٌ داج  ، وَلا بَحْرٌ ساج  ، وَلا جَبَلٌ ذُوفِجاج  ، وَلا فَجٌّ

درهاى بزرگ، نه شب تاريك، نه درياى آرام، نه كوههاى داراى تنگه ها، نه راه پيچيده

ادامه »

89

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

در حال مردم پيش از بعثت و پس از آن

اَرْسَلَهُ عَلى حينِ فَتْرَة مِنَ الرُّسُلِ، وَ طُولِ هَجْعَة مِنَ الاُْمَمِ،

پيامبر را در زمانى فرستاد كه رشته رسالت منقطع، و خواب غفلت ملّتها طولانى،

وَ اعْتِزام مِنَ الْفِتَنِ، وَ انْتِشار مِنَ الاُْمُورِ، وَ تَلَظٍّ مِنَ الْحُرُوبِ.

و فتنه ها جدّى، و امور حيات از هم گسيخته، و آتش جنگها شعلهور بود.

وَالدُّنْيا كاسِفَةُ النُّورِ، ظاهِرَةُ الْغُرُورِ، عَلى حينِ اصْفِرار مِنْ

نور دنيا در كسوف، و دنيا با ظهور چهره فريبنده در حال خودنمايى، برگهاى درخت زندگى

ادامه »