89

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

در حال مردم پيش از بعثت و پس از آن

اَرْسَلَهُ عَلى حينِ فَتْرَة مِنَ الرُّسُلِ، وَ طُولِ هَجْعَة مِنَ الاُْمَمِ،

پيامبر را در زمانى فرستاد كه رشته رسالت منقطع، و خواب غفلت ملّتها طولانى،

وَ اعْتِزام مِنَ الْفِتَنِ، وَ انْتِشار مِنَ الاُْمُورِ، وَ تَلَظٍّ مِنَ الْحُرُوبِ.

و فتنه ها جدّى، و امور حيات از هم گسيخته، و آتش جنگها شعلهور بود.

وَالدُّنْيا كاسِفَةُ النُّورِ، ظاهِرَةُ الْغُرُورِ، عَلى حينِ اصْفِرار مِنْ

نور دنيا در كسوف، و دنيا با ظهور چهره فريبنده در حال خودنمايى، برگهاى درخت زندگى

وَرَقِها، وَ اِياس مِنْ ثَمَرِها، وَ اغْوِرار مِنْ مائِها. قَدْ دَرَسَتْ مَنارُ

زرد، نوميدى از بارور شدن شجره حيات بر دلها چيره، و آب زندگى فروكش كرده بود. زمانى كه نشانه هاى

الْهُدى، وَظَهَرَتْ اَعْلامُ الرَّدى. فَهِىَ مُتَجَهِّمَةٌ لاَِهْلِها، عابِسَةٌ فى

هدايت كهنه، علائم گمراهى نمايان بود. دنيا به اهلش روى زشت نموده، و نسبت

وَجْهِ طالِبِها، ثَمَرُها الْفِتْنَهُ، وَ طعامُها الْجيفَةُ، وَ شِعارُهَا الْخَوْفُ،

به خواهنده اش عبوس بود. ميوه اش فتنه، غذايش مردار، جامه زيرش ترس،

وَ دِثارُهَا السَّيْفُ.

و جامه رويش شمشير بـود.

فَاعْتَبِرُوا عِبادَ اللّهِ، وَ اذْكُرُوا تيكَ الَّتى آباؤُكُمْ وَ اِخْوانُكُمْ بِها

پس اى بندگان خدا پند بگيريد، و به ياد آريد عقايد و آرايى را كه پدران و برادرانتان در

مُرْتَهَنُونَ، وَ عَلَيْها مُحاسَبُونَ. وَ لَعَمْرى ما تَقادَمَتْ بِكُمْ وَلا بِهِمُ

گرو آنند، و بر اساس آنها مورد محاسبه حق قرار گرفته اند. به جانم سوگند ميان شما و آنان فاصله

الْعُهُودُ، وَلا خَلَتْ فيما بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُمُ الاَْحْقابُ وَالْقُرُونُ، وَ ما اَنْتُمُ

زيادى نيست، و سالها و قرنها ميان شما و آنها نگذشته، و شما در

الْيَوْمَ مِنْ يَوْم كُنْتُمْ فى اَصْلابِهِمْ بِبَعيد. وَ اللّهِ ما اَسْمَعَهُمُ الرَّسُولُ

امروز از روزى كه در اصلاب آنان بوديد دور نيستيد. به خدا قسم پيامبر چيزى را به گوش

شَيْئاً اِلاّ وَها اَنَا ذَا الْيَوْمَ مُسْمِعُكُمُوهُ، وَ ما اَسْماعُكُمُ الْيَوْمَ بِدُونِ

نسل گذشته شما نشنواند مگر اينكه من امروز به شما شنواندم، و گوش شما در اين زمان پست تر

اَسْماعِهِمْ بِالاَْمْسِ، وَ لا شُقَّتْ لَهُمُ الاَْبْصارُ، وَلا جُعِلَتْ لَهُمُ الاَْفْئِدَةُ

از گوش آنان نيست، و ديده هاى آنان بينا نگشت، و دلهايى براى آنان در آن زمانها قرار داده نشد

فى ذلِكَ الاَْوانِ اِلاَّ وَ قَدْ اُعْطيتُمْ مِثْلَها فى هذَا الزَّمانِ. وَ وَاللّهِ

مگر اينكه در اين زمان به مانند همان چشم و دل به شما عنايت شده. و به خدا سوگند شما بعد از آنان به چيزى

ما بَصُرْتُمْ بَعْدَهُمْ شَيْئاً جَهِلُوهُ، وَلا اُصْفيتُمْ بِهِ وَ حُرِمُوهُ. وَ لَقَدْ

بينا نشده ايد كه گذشتگان آن را نمى دانستند، و شما به چيزى مخصوص نگشته ايد كه آنان از آن محروم شده باشند.

نَزَلَتْ بِكُمُ الْبَلِيَّةُ جائِلاً خِطامُها، رِخْواً بِطانُها. فَلايَغُرَّنَّكُمْ ما

و همانا بلا و آزمايشى بر شما فرود آمده كه مهارش مضطرب و تنگش سست است. بنابراين آنچه

اَصْبَحَ فيهِ اَهْلُ الْغُرُورِ، فَاِنَّما هُوَ ظِلٌّ مَمْدُودٌ اِلى اَجَل مَعْدُود.

فريب خوردگان از آن بهره مندند شما را فريب ندهد، زيرا كه فريبنده ها سايه اى است گسترده تا زمانى معين.