98

وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السّلامُ

از سخنان آن حضرت است

در ستم بنى اميّه

وَ اللّهِ لايَزالُونَ حَتّى لايَدَعُوا لِلّهِ مُحَرَّماً اِلاَّ اسْتَحَلُّوهُ،

به خدا قسم بنى اميه همواره ستم مى نمايند تا از حرامهاى خدا حرامى را باقى نگذارند مگر حلال كنند،

وَلا عَقْداً اِلاّ حَلُّوهُ. وَ حَتّى لايَبْقى بَيْتُ مَدَر وَلا وَبَر اِلاّ دَخَلَهُ

و پيمانى را رها ننمايند مگر بشكنند، و خانه اى از گل و خيمه اى از پشم نماند مگر اينكه ستمشان

ظُلْمُهُمْ، وَ نَزَلَ بِهِ عَيْثُهُمْ، وَ نَبا بِهِ سُوءُ رَعْيِهِمْ. وَحَتّى يَقُومَ الْباكِيانِ

وارد آن شود، و فسادشان آن خانه را فرا گيرد، و بدى رفتارشان اهل آن را پراكنده كند. تا آنجا كه دو

يَبْكِيانِ: باك يَبْكى لِدينِهِ، وَ باك يَبْكى لِدُنْياهُ. وَ حَتّى تَكُونَ نُصْرَةُ

دسته بگريند: مردمى بر دينشان، و مردمى بر دنيايشان. كار به جايى رسد كه دادخواهى

اَحَدِكُمْ مِنْ اَحَدِهِمْ كَنُصْرَةِ الْعَبْدِ مِنْ سَيِّدِهِ، اِذا شَهِدَ اَطاعَهُ،

يكى از شما از يكى از آنها همچون دادخواهى برده از ارباب شود، كه در حضور ارباب اطاعتش نمايد،

وَ اِذا غابَ اغْتابَهُ. وَ حَتّى يَكُونَ اَعْظَمَكُمْ فيها عَناءً اَحْسَنُكُمْ

و در غياب او بدگويى كند. و تا جايى كه بزرگترين شما در آن حكومت در تحمل سختى و رنج كسى است كه

بِاللّهِ ظَنّاً. فَاِنْ اَتاكُمُ اللّهُ بِعافِيَة فَاقْبَلُوا، وَ اِنِ ابْتُليتُمْ

بيشترين حسن ظن را به خدا دارد. پس اگر خداوند عافيت عنايت كرد به ديده منّت داريد، و اگر دچار حادثه شديد

فَاصْبِرُوا، فَاِنَّ الْعاقِبَةَ لِلْمُتَّقينَ.

صبر پيشه كنيد، كه عاقبت از آنِ پرهيزكاران است.