372

 وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ لِجابِرِ بْنِ عَبْدِاللّهِ الاَْنْصارِىِّ:  يا جابِرُ،

و آن حضرت به جابر بن عبداللّه انصارى فرمود: اى جابر،

قِوامُ الدّينِ وَالدُّنْيا بِاَرْبَعَة: عالِم مُسْتَعْمِل عِلْمَهُ،

برپايى دين و دنيا به چهار چيز است: دانشمندى كه دانشش را به كار گيرد،

وَ جاهِل لايَسْتَنْكِفُ اَنْ يَتَعَلَّمَ، وَ جَواد لايَبْخَلُ بِمَعْرُوفِهِ،

و نادانى كه از آموختن خوددارى نكند، و سخاوتمندى كه به خيرش بخل نورزد،

وَ فَقير لايَبيعُ آخِرَتَهُ بِدُنْياهُ. فَاِذا ضَيَّعَ الْعالِمُ عِلْمَهُ

و تهيدستى كه آخرتش را به دنيايش نفروشد. زمانى كه دانشمند دانشش

را ضايع نمايد

اسْتَنْكَفَ الْجاهِلُ اَنْ يَتَعَلَّمَ، وَ اِذا بَخِلَ الْغَنِىُّ بِمَعْرُوفِهِ باعَ

نادان از فراگيرى علم خوددارى كند، و وقتى ثروتمند به نيكى اش بخل ورزد

تهيدست

الْفَقيرُ آخِرَتَهُ بِدُنْياهُ. يا جابِرُ، مَنْ كَثُرَتْ نِعَمُ اللّهِ عَلَيْهِ

آخرتش را به دنيايش بفروشد. اى جابر، كسى كه نعمت خدا بر او زياد شود

كَثُرَتْ حَوائِجُ النّاسِ اِلَيْهِ، فَمَنْ قامَ لِلّهِ فيها بِما يَجِبُ

نياز مردم به او بسيار گردد، پس كسى كه به اداى واجبات مالى برخيزد

عَرَّضَها لِلدَّوامِ وَ الْبَقاءِ، وَ مَنْ لَمْ يَقُمْ فيها بِما يَجِبُ

نعمتش را در گردونه دوام و بقا قرار داده، و آن كه به واجب مالى اقدام نكند

عَرَّضَـها لِلزَّوالِ وَالْفَناءِ.

ثروتش را در معرض زوال و نابودى نهاده.