وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  لاشَرَفَ اَعْلى مِنَ الاِْسْلامِ، وَلا عِزَّ

و آن حضرت فرمود: شرفى برتر از اسلام، عزّتى

اَعَزُّ مِنَ التَّقْوى، وَ لا مَعْقِلَ اَحْصَنُ مِنَ الْوَرَعِ، وَلا شَفيعَ

عزيزتر از تقوا، پناهگاهى نگاه دارنده تر از اجتناب از حرام، شفيعى

اَنْجَحُ مِنَ التَّوْبَةِ. وَلا كَنْزَ اَغْنى مِنَ الْقَناعَةِ، وَ لا مالَ اَذْهَبُ

رهاننده تر از توبه، و گنجى بى نيازكننده تر از قناعت، و ثروتى براى از بين بردن

لِلْفاقَةِ مِنَ الرِّضى بِالْقُوتِ. وَ مَنِ اقْتَصَرَ عَلى بُلْغَةِ الْكَفافِ

تهيدستى بهتر از رضا به داده حق نيست. آن كه به مقدار كفافش اكتفا كند

فَقَدِ انْتَظَمَ الرَّاحَةَ، وَ تَبَوَّاَ خَفْضَ الدَّعَةِ. وَ الرَّغْبَةُ مِفْتاحُ

به آسودگى پيوسته، و در خوشى جاى گرفته. رغبت به دنيا كليد

النَّصَبِ، وَ مَطِيَّةُ التَّعَبِ. وَالْحِرْصُ وَالْكِبْرُ وَ الْحَسَدُ دَواع

رنج و مركب ناراحتى است. حرص و كبر و حسد موجبات

اِلَى التَّقَحُّمِ فِى الذُّنُوبِ، وَالشَّرُّ جامِعٌ لِمَساوِىَ الْعُيُوبِ.

درافتادن در گناه اند، و بدى جمع كننده تمام عيوب است.