[وَ رَوَى ابْنُ جَرير الطَّبَرِىُّ فى تاريخِهِ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمنِ بْنِ اَبى لَيْلَى

ابن جرير طبرى در تاريخش از عبدالرحمان پسر ابى ليلى

الْفَقيهِ ـ وَ كانَ مِمَّنْ خَرَجَ لِقِتالِ الْحَجّاج ِ مَعَ ابْنِ الاَْشْعَثِ ـ اَنَّهُ قالَ

فقيه، همان كسى كه براى جنگ با حَجاج همراه ابن اشعث بيرون رفت،

فيما كانَ يَحُضُّ بِهِ النّاسَ عَلَى الْجِهادِ: اِنّى سَمِعْتُ عَلِيّاً

در گفتارى كه براى ترغيب مردم به جنگ ايراد كرد، چنين گفت: من از على

ـ رَفَعَ اللّهُ دَرَجَتَهُ فِى الصّالِحينَ، وَ اَثابَهُ ثَوابَ الشُّهَداءِ وَالصِّدّيقينَ ـ

ـ كه خداوند درجه اش را در ميان صالحين بلند گرداند، و ثواب شهداءوصدّيقين را

به او عنايت كند ـ

يَقُـولُ يَـوْمَ لَقينا اَهْـلَ الشّامِ: ]

در روزى كه با اهل شام روبرو شديم شنيدم مى فرمود:

اَيُّهَا الْمُؤْمِنُونَ، اِنَّهُ مَنْ رَأى عُدْواناً يُعْمَلُ بِهِ، وَ مُنْكَراً

اى مردم مؤمن، هركس ببيند ستمى را كه به كار گرفته مى شود، يا منكرى

را كه مردم را

يُدْعى اِلَيْهِ، فَاَنْكَرَهُ بِقَلْبِهِ فَقَدْ سَلِمَ وَ بَرِئَ،

به آن دعوت مى كنند، پس آن را به دل انكار كند سالم مانده و گناهى بر او نمى باشد،

وَ مَنْ اَنْكَرَهُ بِلِسانِهِ فَقَدْ اُجِرَ وَ هُوَ اَفْضَلُ مِنْ صاحِبِهِ،

و كسى كه به زبان انكار كند پاداش الهى يافته و مقامش از اولى بهتر است،

وَ مَنْ اَنْكَرَهُ بِالسَّيْفِ لِتَكُونَ كَلِمَةُ اللّهِ هِىَ الْعُلْيا، وَ كَلِمَةُ

و كسى كه با شمشير به انكار برخيزد تا رايت توحيد بلند، و پرچم

الظّالِمينَ هِىَ السُّفْلى، فَذلِكَ الَّذى اَصابَ سَبيلَ الْهُدى،

ستمكاران پست گردد، او كسى است كه به راه رستگارى رسيده،

وَ قامَ عَلَى الطَّريقِ، وَ نَوَّرَ فى قَلْبِهِ الْيَقينُ.

و قيام بر راه خـدا نموده، و نور يقين در دلش روشن گشته است.