91

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

[ تُعْرَفُ بِخُطْبَةِ الاَْشْباح  ِ، وَ هِىَ مِنْ جَلائِلِ خُطَبِهِ عَلَيْهِ السّلامُ. وَ كانَ

اين خطبه معروف به خطبه اشباح است كه از خطبه هاى بسيار با عظمت مولاى عاشقان است، اين خطبه در

سائِلٌ سَأَلَهُ اَنْ يَصِفَ اللّهَ لَهُ حَتّى كَاَنَّهُ يَراهُ عِياناً. فَغَضِبَ

ارتباط با سئوال سائلى است كه از حضرت درخواست كرد خدا را آنچنان وصف كند كه گويى او را آشكار مى بيند.

عَلَيْـهِ السَّـلامُ لِـذلِـكَ.]
حضرت از سئوال او كه ظرفيت پاسخش را نداشت خشمگين شد.

ادامه »

 108

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

وَ هِىَ مِنْ خُطَبِ الْمَلاحِمِ

در پيشگويى از حوادث آينده

الْحَمْدُلِلّهِ الْمُتَجَلِّى لِخَلْقِه بِخَلْقِهِ، وَ الظّاهِرِ لِقُلُوبِهِمْ بِحُجَّتِهِ.

خداى را سپاس كه با آفرينش مخلوقات بر مخلوقات تجلّى كرد،و با حجّت خود بر قلوبشان آشكار است،

خَلَقَ الْخَلْقَ مِنْ غَيْرِ رَوِيَّة، اِذْ كانَتِ الرَّوِيّاتُ لاتَليقُ اِلاّ بِذَوِى

بدون به كارگيرى انديشه موجودات را آفريد، زيرا انديشه ها در خور آنانى است كه داراى

ادامه »

107

وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از سخنان آن حضرت است

فى بَعْضِ اَيّامِ صِفّينَ

در يكى از ايّام صفّين

وَ قَدْ رَاَيْتُ جَوْلَتَكُمْ وَانْحِيازَكُمْ عَنْ صُفُوفِكُمْ، تَحُوزُكُمُ الْجُفاةُ

گريختن شما را ديدم، و برگشتنتان را از صفوفتان مشاهده نمودم، جفاكاران

الطَّغامُ، وَ اَعْرابُ اَهْلِ الشّامِ، وَ اَنْتُمْ لَهاميمُ الْعَرَبِ، وَ يَآفيخُ

اوباش و اعراب باديه نشين شامى شما را به گريز واداشتند، در حالى كه شما جوانمردان عرب، و سران

ادامه »

106

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

در زمينه برترى اسلام، و توصيف پيامبر اكرم، آن گاه توبيخ اصحاب

الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى شَرَعَ الاِْسْلامَ فَسَهَّلَ شَرائِعَهُ لِمَنْ وَرَدَهُ،

خداى را سپاس كه اسلام را تشريع، و آبشخوارهاى آن را براى آن كه بخواهد وارد شود آسان نمود،

وَ اَعَزَّ اَرْكانَهُ عَلى مَنْ غالَبَهُ، فَجَعَلَهُ اَمْناً لِمَنْ عَلِقَهُ،

اركانش را در برابر آن كه قصد غلبه برآن را دارد غيرقابل شكست، و آن را براى كسى كه به آن آويخت پناهگاه امن

ادامه »

105

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

در وصف پيامبر(ص) و تهديد بنى اميه و پند به مردم

حَتّى بَعَثَ اللّهُ مُحَمَّداً صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ شَهيداً وَ بَشيراً

تا اينكه خداوند محمّد صلّى اللّه عليه وآله را گواه و بشارت دهنده و ترساننده

وَ نَذيراً. خَيْرَ الْبَرِيَّةِ طِفْلاً، وَ اَنْجَبَها كَهْلاً، وَ اَطْهَرَ الْمُطَهَّرينَ

برانگيخت. در كودكى بهترين مردم، در بزرگسالى نجيب ترين انسان،در اخلاق پاكترين

شيمَةً، وَاَجْوَدَ الْمُسْتَمْطَرينَ ديمَةً.

پاكان، و دوام جود و سخايش از همه بيشتر بود.

ادامه »

104

 وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

درباره پيامبر و فضيلت خويش

اَمّا بَعْدُ، فَاِنَّ اللّهَ سُبْحانَهُ بَعَثَ مُحَمَّداً صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَآلِه

پس از حمد، خداوند پيامبر صلّى اللّه عليه وآله را برانگيخت

وَلَيْسَ اَحَدٌ مِنَ الْعَرَبِ يَقْرَأُ كِتاباً، وَلا يَدَّعى نُبُوَّةً وَلا وَحْياً.

در حالى كه احدى از عرب نبود كه كتابى بخواند، و نه دعوى پيامبرى و نزول وحى كند.

ادامه »

103

وَ مِنْ خُطْبَةِ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

در تشويق به زهد

اُنْظُرُوا اِلَى الدُّنْيا نَظَرَ الزَّاهِدينَ فيها، الصّادِفينَ عَنْها، فَاِنَّها وَاللّهِ

به مانند بى رغبت هاى به دنيا، و اعراض كنندگان از آن به دنيا بنگريد،كه به خدا قسم

عَمّا قَليل تُزيلُ الثّاوِىَ السّاكِنَ، وَ تَفْجَعُ الْمُتْرَفَ الاْمِنَ.

دنيا به زودى اهل اقامت و ساكنانش را از ميان برمى دارد، و عيّاشان بى خيال را دچار حادثه و بلا مى نمايد.

ادامه »

102

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلام تَجْرِى هذَا الْمَجْرى

از خطبه هاى آن حضرت است در زمينه سختى ها

وَ ذلِكَ يَوْمٌ يَجْمَعُ اللّهُ فيهِ الاَْوَّلينَ وَالاْخِرينَ لِنِقاشِ الْحِسابِ،

قيامت روزى است كه خداوند همه اولين و آخرين را گرد مى آورد براى بررسى حساب،

وَ جَزاءِ الاَْعْمالِ، خُضُوعاً قِياماً، قَدْ اَلْجَمَهُمُ الْعَرَقُ، وَرَجَفَتْ

و پاداش اعمال، همه در حال قيام و خاكسارى هستند، عرق تا دهانشان را احاطه كرده، و زلزله زمين آنان را

ادامه »

101

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ اُخْرى

از خطبه هاى آن حضرت است

يَشْتَمِلُ عَلى ذِكْرِ الْمَلاحِمِ

مشتمل بر خبر از حوادث ناگوار

الْحَمْدُ لِلّهِ الاَْوَّلِ قَبْلَ كُلِّ اَوَّل، وَالاْخِرِ بَعْدَ كُلِّ آخِر. بِاَوَّلِيَّتِهِ

حمد خداى را همان اوّل پيش از هر اول، و آخر بعد از هر آخر. اوليّتش موجب

وَجَبَ اَنْ لا اَوَّلَ لَهُ، وَ بِآخِرِيَّتِهِ وَجَبَ اَنْ لا آخِرَ لَهُ. وَ اَشْهَدُ اَنْ

آن است كه قبل از او اولى نباشد، و آخريتش موجب آنكه بعد از او آخرى نباشد. و شهادت مى دهم

ادامه »

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ اُخْرى

و خطبه ديگرى است درباره پيامبر و خاندان او

الْحَمْدُ لِلّهِ النّاشِرِ فِى الْخَلْقِ فَضْلَهُ، وَالْباسِطِ فيهِمْ بِالْجُودِ يَدَهُ،

حمد خدايى را كه فضلش را در ميان خلق منتشر نمود، و دست جودش را در ميان ايشان گشود،

نَحْمَدُهُ فى جَميع  ِ اُمُورِهِ، وَ نَسْتَعينُهُ عَلى رِعايَةِ حُقُوقِهِ. وَ نَشْهَدُ

در همه امورش او را سپاس مى گوييم، و براى اداى حقوقش از او يارى مى طلبيم. و گواهى مى دهيم

ادامه »