روز ملی فناوری هسته ای گرامی باد

به یاد شهید علم دکتر دانشمند مجید شهریاری

مجید به همه احترام می گذاشت و برایش فرق نمی کرد که مخاطبش چه کسی باشد. هر کس به دفترش می آمد، جلوی پایش بلند می شد. جواب سؤالات و مشکلات همه را می داد. معمولاً هم به کسی امر و نهی نمی کرد. اذان که می گفتند، آستین هایش را بالا می زد. همین رفتارش سبب می شد که دیگران از او درس بگیرند. من خودم دیدم افرادی را که ظاهر مناسبی نداشتند، اما پس از مدتی انس با مجید، به نمازخانه رفت و آمد می کردند.

 شهید علم داریوش رضایی نژاد

یک کار خیلی مهم با داریوش داشتم، در به در دنبالش می گشتم آن روزها موبایل هم که نداشتیم، به هر کس که می رسیدم سراغش را می گرفتم، یکی می گفت:"چند دقیقه پیش توی حیاط بود.” دیگری می گفت:"نیم ساعت قبل تو کتابخانه دیدمش” خلاصه این سؤالها سرگردانی ام را بیشتر می کرد.

دیگر کلافه شده بودم یک کرتبه صدای اذان به گوشم رسید و این صدا خیالم را راحت کرد، چون می دانستم موقع اذان داریوش هر کجا که باشد خودش را به نمازخانه می رساند.        

سردار شهید حاج محمد ابراهیم همت

«توی جبهه این قدر به خدا می رسی؛ میای خونه، یه خورده ما رو ببین!» شوخی می کردم. آخه هر وقت می آمد، هنوز نرسیده، با همان لباس ها می ایستاد به نماز. ما هم مگر چه قدر پهلوی هم بودیم؟! نصفه شب می رسید، صبح هم نان و پنیر به دست، بندهای پوتینش را نبسته سوار ماشین می شد که برود. نگاهم کرد و گفت:«وقتی تو رو می بینم، احساس می کنم باید دو رکعت نماز شکر بخونم.»

یادگاران/ص33                                                                                                                                    

دهه اول ماه رمضان دعوت بودم و عین ده شب، شخصی را می دیدم که پای منبر من می آمد. من هم از ترس آبرو، هر شب مطالعه ی مفصلی می کردم تا مطالبم تکراری نباشد، مبادا که پیش این پامنبریمان کم بیاورم.

روز آخر بعد از مجلس به او گفتم: امیدوارم حرفها و مطالب من برای شما مفید باشد و باعث تضییع اوقات حضرتعالی نشده است.

دستی به موهایش کشید و گفت: بله راستش را بخواهید مدتی است دچار بی خوابی شده ام و دکتر هم توصیه کرده که سعی کن بیشتر استراحت کنی و بخوابی. اما با این وجود خوابم نمی برد، ولی پای منبر شما نمی دانم چگونه است است که از همه جا بیشتر می خوابم!

بعدها فقط افسوس می خوردم که چرا نیت منبر رفتنم را از پامنبری گرفته بودم.

مذاکرات هسته ای ایران و 1+5 روز شنبه 16 فروردین آغاز گردید. دور اول و دوم مذاکرات آلماتی2 در دو نوبت صبح و عصر همان روز انجام شد و دکتر جلیلی دبیر شورای امنیت ملی پیشنهادهای مشخص جمهوری اسلامی ایران را برای آغاز دور جدید همکاری های گروه 1+5 با ایران به طرف مقابل ارائه کرد.

سومین دور مذاکرات، 17 فروردین انجام شد و جلیلی و اشتون رؤسای هیأت های مذاکره کننده ایران و گروه 1+5 پیش از آغاز جلسه هفدهم در دیدار دوجانبه درباره موضوعات و پیشنهادهای مطروحه در جلسات روز گذشته بحث و تبادل نظر کردند.

باقری معاون دبیر شورای امنیت ملی در پایان جلسات روز جمعه اعلام کرد: پیشنهادهای جمهوری اسلامی ایران مورد توجه طرف مقابل گرفته است. همچنین ایشان در گفتگوهای دوجانبه در روز جمعه دیداری با نمایندگان چین و روسیه درباره مذاکرات داشتند و شنبه نیز گفتگویی با نماینده فرانسه داشتند. 

یکی از ثروتمندان، غلامی خردمند داشت، روزی او همراه غلامش به باغ رفت و در آنجا خیار چنبری چید و نصف آن را به غلام خود داد و نیم دیگرش را برای خود نگه داشت تا بخورد.

غلام همین که مشغول خوردن خیار شد، احساس کرد که بسیار تلخ است، در عین حال همه ی آن را با نشاط خورد و چیزی نگفت.

وقتی که مولای او- همان ثروتمند- خیار را چشید تا بخورد، دریافت بسیار تلخ است، آن را به دور افکند و به غلام خود گفت: خیار به این تلخی را به تو دادم ولی تا آخر آن را با نشاط خوردی و چیزی نگفتی؟!

غلام جواب داد: ای آقا! من از دست تو شیرینی و چربی بسیار گرفته و خورده ام، اکنون که این خیار را دادی و تلخ بود، شرم کردم اظهار ناراحتی کنم و نسبت به مولایم که آن همه به من مهربانی کرده و نعمت بخشیده، به خاطر اندکی رنج، او را ناسپاسی نمایم.

ثروتمند از پاسخ زیبای غلام شاد شد و گفت:«اکنون که تو این گونه شکر نعمت به جای آوردی، تو را آزاد ساختم.»

سال1365 به همراه حاج حسین و فریدون به گلزار شهدا رفتیم، در قطعه شهدا دو قبر آماده بود، فریدون با لبخند به خرازی گفت:«حاجی! دفعه دیگر اینجا جای توست، با پای خودت نمی آیی، تو را می آورند».

حاجی نگاهی مهربان به صورت فریدون کرد و پاسخ داد:«خوب تو را در قبر کنار من به خاک می سپارند»، الحمدلله دو قبر در کنار هم هست». روز هشتم اسفندماه تلخ ترین روز زندگی ما بود، صبح پیکر خونین فریدون را در دست داشتیم و عصر کنار پیکر حاج حسین می گریستیم، چند روز بعد هر دو نفر را همانجا در کنار یکدیگر به خاک سپردند.

راوی: همرزم شهید فریدون بختیاری

خاطره ای از زندگی مهندس شهید حسن آقاسی زاده

رتبه ی اول دانشگاه تورنتوی کانادا رو به دست آورده بود.

وقتی درسش تمام شد اومد ایران تصمیم گرفت بره جبهه.

گفتم: شما تازه ازدواج کردی، یه مدت بمون و نرو جبهه.

گفت: نه مادر! من پول این مملکت رو توی کانادا خرج کردم حالا درسم تمام شده وظیفه ی شرعی ام اینه که برم جبهه و به اسلام و مردم خدمت کنم…

امام خامنه ای(مدظله العالی):

زندگی فاطمه ی زهرا سلام الله علیها به خاطر عظمتی که دارد و شگفتی های فراوانی که در آن هست، شبیه اسطوره ای تاریخ است. حقیقتاً چشم ما نمی تواند مقامات معنوی آن بزرگوار را ببیند.

شخصیت زهرای اطهر، در ابعاد سیاسی و اجتماعی و جهادی، شخصیت ممتاز و برجسته ای است؛ به طوری که همه زنان مبارز و انقلابی و برجسته و سیاسی عالم می توانند از زندگی کوتاه و پُر مغز او درس بگیرند. زنی که در بیت انقلاب متولد شد و تمام دوران کودکی را در آغوش پدری گذراند که در حال یک مبارزه عظیم جهانی فراموش نشدنی بود. آن خانمی که در دوران کودکی، سختی های دوران مبارزه مکه را چشید، به شعب ابیطالب برده شد، گرسنگی و سختی و رعب و انوواع و اقسام شدتهای دوران مبارزه ی مکه را لمس نمود و بعد هم که به مدینه هجرت کرد، همسر مردی شد که تمام زندگی اش جهاد فی سبیل الله بود و در تمام قریب به یازده سال زندگی مشترک فاطمه زهرا(سلام الله علیها) و امیر المؤمنین(علیه السلام) هیچ سالی) بلکه هیچ نیم سالی نگذشت که این شوهر، کمر به جهاد فی سبیل الله نبسته و به میدان جنگ نرفته باشد و این زن بزرگ و فداکار، همسری شایسته ی یک مرد مجاهد و یک سرباز و سردار دایمی میدان جنگ را نکرده باشد.