شهید علم داریوش رضایی نژاد

یک کار خیلی مهم با داریوش داشتم، در به در دنبالش می گشتم آن روزها موبایل هم که نداشتیم، به هر کس که می رسیدم سراغش را می گرفتم، یکی می گفت:"چند دقیقه پیش توی حیاط بود.” دیگری می گفت:"نیم ساعت قبل تو کتابخانه دیدمش” خلاصه این سؤالها سرگردانی ام را بیشتر می کرد.

دیگر کلافه شده بودم یک کرتبه صدای اذان به گوشم رسید و این صدا خیالم را راحت کرد، چون می دانستم موقع اذان داریوش هر کجا که باشد خودش را به نمازخانه می رساند.