فاطمه سلام الله علیها عابدترین امت

از حسن بصری نقل شده که می گفت: حضرت فاطمه سلام الله علیها عابدترین امت بود و در عبادت حق تعالی آن قدر بر پا می ایستاد که پاهای مبارکش ورم می کرد.

علی علیه السلام از زبان فاطمه سلام الله علیها

ابو درداء می گوید: علی علیه السلام را در حالت سجده به گونه ای مشاهده کردم که هیچ صدایی نمی شنود و حرکتی ندارد، فریاد زدم سوگند به خدا علی علیه السلام مُرده است. شتابان به فاطمه خبر دادم.

حضرت زهرا سلام الله علیها فرمود:

به خدا قسم، این حالت معنوی علی علیه السلام است که ترس در برابر عظمت پروردگار بر او عارض شده و در عبادت مدهوش گردیده است.

امام خامنه ای(مدظله العالی):

ازدواج را آسان بگیرید، خداوند کفایت می کند

جوان ها وقتی صحبت می شود می گویند اگر ازدواج کنیم بعدش چه کار کنیم برای خانه، برای شغل؟ اینها همان قیودی است که همیشه جلوی کارهای اصلی و اساسی را می گیرد. فرمود:«اِن یَکونوا فُقَراءَ یُغنِهِمُ ا… مِن فَضلِهِ»{نور، آیه32}

یعنی خدای متعال اینها را کفایت خواهد کرد. ازدواج بکنید. ازدواج در وضع معیشت آنها دشواری خاصی به وجود نمی آورد. بلکه به عکس خداوند آنها را از فضلش غنی هم می کند. این را خدای متعال فرموده است. بله، ما برای خودمان به قول معروف به جای خرج، بَرج درست می کنیم.

اضافه های زندگی و نیازهای کاذب به وجود می آوریم. بله، البته مشکل پیش می آید. تقصیر کیست؟ در درجه ی اول تقصیر متمکن است. آن کسانی که امکانات دارند، سطوح را بالا می برند. بعد هم تقصیر بعضی از مسئولین است، که بالأخره باید بگویند، باید وسایل را فراهم کنند، فراهم نمی کنند. نمی خواهیم بگوییم که دولتها برای جوان ها و برای ازدواجشان وظایفی ندارند. اما این باید برای جامعه اسلامی جا بیفتد که ازدواج یک ضرورت است، باید انجام بگیرد. باید تحقق پیدا کند. اینکه دخترها بگویند ما هنوز آماده ی ازدواج نشده ایم، پسرها بگویند ما هنوز عقل زندگی نداریم، حرفهای منطقی آن چنانی نیست. در خیلی از مسائل زندگی، ما می بینیم که نه، جوان ها آمادگی هم دارند، خیلی هم خوبند، می فهمند. منتها این ازدواج یک مسئولیت پذیری هم هست. این حسّ گریز از مسئولیت، مقداری مانع می شود از اینکه این کار انجام شود.

بیانات در مراسم عقد در مورخ28/6/79

یک نکته آموزنده از استادالفقها شیخ مرتضی انصاری(ره)

علت افزایش گناه شنونده- غیبت- به خاطر آن است که سکوت او موجب تجری و جرأت غیبت کننده می شود و در نتیجه او را در ارتکاب مجدد غیبت و دیگر گناهان تشویق می کند.

به هر حال، انسان تا می تواند باید غیبت برادر دینی را رد کرده و از وی دفاع نماید.

یکی از مواردی که از حکم حرمت غیبت استثناء شده، نصیحت مشورت کننده است؛ زیرا کسی که مورد مشورت قرار می گیرد، وظیفه دارد آن چه را که به خیر و صلاح طرف مشورت است به وی تذکر دهد و اگر نگوید به او خیانت کرده و گاهی از اوقات مفسده نصیحت نکردن از ارتکاب غیبت بیشتر است.

حتی اگر کسی با انسان مشورت نکند و بخواهد با زنی ازدواج کند که عیوب او را نمی داند و این شخص می داند که آن زن دارای نواقصی هست که اگر آن ها را به این مرد تذکر ندهد زیان هایی به بار خواهد آورد، اینجا نیز باید او را آگاه کند، هر چند از این طریق مرتکب غیبت شود و تردیدی نیست که ارتکاب این غیبت از ترک نصیحت مؤمن بهتر است، به خصوص آن که ظاهر برخی از روایات دلالت دارد بر اینکه نصیحت مؤمن واجب است.

تعقیبات نمازهای واجب از نگاه آیت الله العظمی شبیری زنجانی

حضرت آیت الله شبیری زنجانی می گویند: تعقیباتی که بعد از نمازهای واجب انجام می دهم و به آن مقیّدم، به این ترتیب است:

1. آیت الکرسی تا «و هو العلی العظیم»

2. تسبیحات حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها

3. سه مرتبه سوره توحید

4. سه مرتبه صلوات و سه مرتبه:«و من یتّق یعجل له مخرجاً و یرزقه من حیث لا یحتسب و من یتوکل علی الله فهو حسبه إنّ الله بالغ أمره قد جعل الله لکل شیء قدراً».

5. سی مرتبه تسبیحات اربعه؛ چون تسبیحات اربعه بعد از هر نماز واجب- به خصوص برای مسافر که نمازش قصر است- مستحب است.

6. دعای سلامتی حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف

7. در سجده، چهارده مرتبه«یا واسع یا وهّاب» یک نفس خوانده شود و اگر نفس کفایت نکند، چهارده مرتبه:«یا وهّاب» بگوید. روایت این را نمی دانم، ولی آقای آسید حسن مرتضوی- از علمای تهران که مورد قبول اهل علم و اهل دعا و ذکر بود- این را برای مشکلات مادی و مانند این ها سفارش کرده بود. آقای حاج آقا رضا صدر می گفت: من مشکلات مادی زیادی داشتم که برطرف نشده بود. این دستور را آقای آسید ابوالحسن مرتضوی به من داد. من از حاج آقا رضا شنیدم که او به این دستور عمل کرده و گشایشی در کارش شده بود. حاج آقا رضا اجازه آن را به من هم داد.

سه توصیه از عالم ربانی، حضرت آیت الله شیخ محمد کوهستانی

1. منبر و روضه سیدالشهدا علیه السلام را ترک نکن.

2. نماز شب را ولو هفته ای یک بار به جای آور. «نماز شب بخوانید، بعضی اعمال مقام می آورد مانند نماز شب(عسی أن یبعثک ربّک مقاما محمودا) که انسان به مقام محمود می رسد و مجاور خدا می شود.»

3. نماز جماعت را اقامه کن هر چند یک نفر به شما اقتدا نماید.

امام حسن علیه السلام می فرماید: مادرم فاطمه را دیدم که شب جمعه در محرابش به عبادت ایستاده بود. او پیوسته در حال رکوع و سجود بود تا سپیده صبح پدیدار گشت. می شنیدم که برای مردان و زنان مؤمن با ذکر نامشان دعا می نمود، اما برای خودش هیچ دعایی نمی کرد و از خداوند چیزی نمی خواست.

در سیره آن حضرت آمده است که ایشان ساعت آخر روز جمعه را به دعا اختصاص داده بودند و در آخرین دهه ماه مبارک رمضان شب ها را بیدار می ماندند و خانواده را تشویق می کردند تا شب را با عبادت و دعا به صبح رسانند. آن حضرت گاهی از ورم پاهایشان رنج می بردند. زیرا بسیار به نماز می ایستادند و به شب زنده داری می پرداختند؛ به راستی آیا فاطمه علیهاالسلام در تمام زندگی خود از محراب عبادت بیرون آمدند؟ آیا حیات ایشان به جز سجود پیوسته در برابر پروردگار بود؟ ایشان در خانه با شوهرداری و تربیت فرزندانشان خدا را عبادت می کردند، زیرا مسجدشان خانه بود. در خدمات اجتماعی که ارائه می دادند از خدا فرمان می بردند و با خدمت به خلق خدا که عیال اویند، پروردگار را عبادت می کردند. همواره این نکته را در نظر داشتند که محبوب ترین کس در نزد خدا کسی است که به عیال خداوند سودبخش تر باشد.

حضرت فاطمه علیهاالسلام در همدردی با فقرا و دردمندان و رنج کشیدگان، به همراه خانواده شان خدای را می پرستیدند. بنا بر نقل قرآن آمده است که غذای خود را برای دوستی با خدا به مسکین و یتیم و اسیر می دهند. و خود مصداق کسانی بودند که در نهایت نیازمندی و احتیاج، دیگران را بر خود مقدم می داشتند و در نهایت بر قلب و زبانشان می گذشت که ما شما را به خاطر خداوند طعام می دهیم و انتظار پاداش و سپاس گزاری از شما نداریم. این ها همه گوشه ای از زندگی و رکعتی از نماز آن حضرت بود.

مراتب عبادت در کلام مفسر کبیر قرآن، علامه طباطبایی(ره)

عبادت به سه طریق ممکن است و هر کدام اثر خود را دارد.

اول عبادت از روی ترس و بیم از خشم الهی و عذاب آخرت، که انسان را به زهد وا می دارد. یعنی فرد از لذایذ دنیا چشم پوشی می کند تا به نجات اخروی برسد.

دوم، عبادت به طمع بهشت و نعمت های اخروی که فرد را وادار به فعل نیک می کند.

طریق سوم عبادت، طریقه«محبت» است؛ یعنی قلب را از تعلق به هر چه غیر خداست پاک کردن، از تمام زینت ها و زخارف دنیا گذشتن، از فرزند، همسر، مال، مقام، حتی از آرزوهای خود. قلب را منحصراً برای خدا فارغ کردن، یعنی محبت به خدا قلب فرد را مرحله به مرحله تسخیر می کند تا جایی که این فرد تنها کاری را می کند که خداوند دوست دارد و آن چیزی را ترک می کند که او نمی پسندد. به رضای خدا راضی و به خشم او خشمگین می شود.

امام خامنه ای(مدظله العالی):

میل برگشت به اصول و مبانی اسلامی که مایه ی عزت و پیشرفت و ترقی است در بین ملت های اسلامی به وجود آمده است و دولت های اسلامی به برکت بیداری اسلامی می توانند عزتی را که قدرت های استکباری از آن ها گرفته اند، به خودشان برگردانند.

حضرت زینب سلام الله علیها در پنجم ماه جمادی الولی سال پنجم و یا ششم هجری به دنیا آمد. یعنی دو یا سه سال پس از ولادت برادر بزرگوارش امام حسین علیه السلام در شهر مدینه دیده به جهان گشود، او سومین ثمره ی پیوند فرخنده ی علی علیه السلام و حضرت فاطمه سلام الله علیها بود، کنیه ی آن حضرت، ام کلثوم و ام الحسن بوده است.

القاب حضرت زینب سلام الله علیها

- عقیله. عقیله ی بنی هاشم. عقیله الطالبین. عقیله النساء. عقیله ی قریش

- زینب کبری. صدیقه صغری. عالمه غیر معلمه. عارفه. عامله. شریکه الحسین. شجاعه. محبوبه مصطفی. زاهده. باکیه.

زینب کبری در سال هفدهم هجری با پسر عموی خود، عبدالله بن جعفر بن ابی طالب ازدواج کرد و این ازدواج بر اساس اشاره ای که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم داشت، صورت گرفت زیرا که حضرت فرمود:«بناتنا لبنینا و بنونا لبناتنا» و ثمره این ازدواج چهار یا پنج فرزند به نام های محمد، جعفر، عون، علی و ام کلثوم بود که دو تن از فرزندان آن حضرت به نام های«عون» و «محمد» در رکاب دایی گرامی شان امام حسین علیه السلام شهید شدند.

حضرت زینب سلام الله علیها در طول سال های زندگی خود با حوادث و مصیبت های بسیار تلخی رو به رو شد تا آنجا که به«ام المصائب» شهرت یافت.

زینت پدر

معمولاً پدر و مادر نام فرزند را انتخاب می کنند، ولی در جریان ولادت حضرت زینب سلام الله علیها والدین او این کار را به پیامبر اسلام جد بزرگوار آن بانو واگذار نمودند. پیامبر که در سفر بود، بعد از بازگشت از سفر، به محض شنیدن خبر تولد، سراسیمه به خانه علی علیه السلام رفت، نوزاد را در بغل گرفت و بوسید، آن گاه نام زینب زین+اب را که به معنای «زینت پدر» است برای این دختر انتخاب نمود.

ولایتمداری

زینب سلام الله علیها که حضور هفت معصوم را درک کرده، در تمامی ابعاد ولایتمداری، معرفت امام، تسلیم بی چون و چرا بودن، معرفی و شناساندن ولایت، فداکاری در راه آن و… سرآمد است. او با چشمان خود مشاهده کرده بود که چگونه مادرش خود را سپر بلای امام خویش قرار داد و خطاب به ولی خود گفت:«روحی لروحک الفداء و نفسی لنفسک الوقاء؛ {ای ابوالحسن} روحم فدای روح تو و جانم سپر بلای جان تو باد.» و سرانجام جان خویش را در راه حمایت از علی علیه السلام فدا نمود و شهیده راه ولایت گردید. زینب سلام الله علیها به خوبی درس ولایت مداری را از مادر فرا گرفت و آن را به زیبایی در کربلا به عرصه ظهور رساند.