مبارزات سیاسی حضرت زهرا سلام الله علیها

فاطمه زهرا سلام الله علیها در برابر جریاناتی که بعد از رحلت رسول مکرم اسلام صلی الله علیه و آله و سلم به وجود آمد، ساکت ننشست و دست به مبارزه سیاسی زد و با سخنرانی های افشاگرانه و سرودن اشعاری به بیانِ ماهیت غاصبان خلافت و مصیبتهای وارده به وسیله ی آنها پرداخت.

فضّه خادمِ آن حضرت نقل می کند که گریه ی فاطمه زهرا سلام الله علیها در روز هشتم بیشتر شد و به سوی قبر حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم حرکت کرد و گروهی نیز به همراه ایشان بودند. در آنجا حضرت چند بیت نوحه ای سرودند که در قسمتی از آن این چنین آمده:

«لَو تَرَی المِنبَرَ الَّذِی کُنتَ تَعلُوهُ

عَلاهُ    الظَّلامُ     بَعدَ    الضِّیاءِ

یا  إلهی  عَجِّل  وَفاتی   سَریعاً

فَلَقَد  تَنَغَّصَتِ الحَیاهُ یا مَولائِی؛

{پدر جان} اگر به منبری که بالای آن قرار می گرفتی، بنگری، {خواهی دید که} تاریکی بعد از روشنایی بر آن بالا رفته. خدایا! مرگ مرا نزدیک گردان که حیات و زندگی بر من تاریک شده است، ای مولای من!»

و در جای دیگر فرمود:

«قُل لِلمُغَیِّبِ تَحتَ أَطبَاقِ الثَّری

إِن کُنتَ تَسمَعُ صَرخَتی وَ نِدائِیاً

صُبَّت   عَلَیَّ   مَصَائِبٌ   لَو  اَنَّهَا

صُبَّت   عَلَی   الاَیَّامِ صِرنَ  لَیالِیاً

قَد کُنتُ ذاتَ حِمیً بِظِلِّ مُحَمَّدٍ

لا اَخشُ مِن ضَیمٍ وَ کانَ جَمالِیاً

فَالیَومَ  أخشَعُ لِلذَّلیل   وَ  اتَّقی

ضَیمی  وَ اَدفَعُ  ظالِمِی  بِرِدائِیاً؛

بگو به آن که در زیر طبقات زمین پنهان است: اگر صدا و ناله ی مرا می شنوی، به جانم ریختند چندان غم و درد مصیبتها

که گر بر روزها ریزند، گردد تیره چون شبها

من در سایه ی حمایت محمد صلی الله علیه و آله و سلم بودم و از هیچ دشمنی و ظلمی نمی ترسیدم و او جمال من بود.

اما امروز در برابر ذلیلی ترس دارم و باک دارم به من تعدی شود و من ظالم را با پیراهنم دفع می کنم.»

ابن طیفور روایتی را نقل می کند که چون فدک را غصب کردند، آن حضرت به سراغ ابوبکر رفت و فرمود:

«آیا در کتاب خداست که تو از پدرت ارث بری و من از پدرم ارث نبرم؟» بعد از آن نزد قبر پدر رفته، فرمود:

قَد   کانَ   بَعدَکَ  اَنباءٌ  وَ  هَنبَثَهٌ

لَو کُنتَ شاهِدَها لَم یَکبُرِ الخَطبُ

إِنّا  فَقَدناکَ فَقدَ  الأرضِ وابِلَها

وَ اختَلَّ قَومُکَ فَاشهَدهُم فَقَد نَکَبُوا

وَ  کُلُّ   أَهلٍ لَهُ   قُربی وَ  مَنزِلَهٌ

عِندَ   الإِلَهِ  عَلَی  الأَدنَینِ مُقتَرِبٌ

أَبدَت رِجالٌ لَنا نَجوا صُدُورِهِم

لَمّا مَضَیتَ وَ حالَت دُونَکَ التُّرَبُ

تَجَهَّمَتنا  رِجالٌ وَ  استُخِفَّ بِنا

لَمّا فُقِدتَ  وَ  کُلُّ الأَرضِ مُغتَصَبٌ

… إِنّا   رُزینا بِما   لَم یُرزَ ذُو شَجَنٍ

مِنُ  البَرِیَّهِ  لا عَجَمٌ   وَ  لا عَرَبٌ

سَیَعلَمُ    المُتَوَلِّی  الظُّلمِ حامَتَنا

یَومَ  القیامَهِ   أَنَّی سَوفَ  یَنقَلِبُ؛

بعد از تو خبرها و مسائل مختلف پیش آمد که اگر تو بودی آن چنان بزرگ جلوه نمی کرد.

ما تو را از دست دادیم، مانند از دست دادنِ سرزمین، باران را و قوم تو مختلّ ماند و بنگر که چگونه از راه منحرف شده اند.

هر خاندانی که نزد خداوند قرب و منزلتی داشت، بر بیگانگان مقدم بود{در حالی که به ما ظلم کردند و حرمت ما را شکستند}.

آن زمان که رفتی و خاک میان ما و تو فاصله انداخت، مردانی اسرار سینه های خود را برای ما آشکارا کردند.

مردانی به ما هجوم آوردند و ما کوچک شمرده شدیم، آن زمان که تو از میان ما رفتی و هر زمینی غصب شد.

به ما مصیبتی رسید که در دنیا نه در عرب و نه در عجم هیچ کس بدان مبتلا نشد.

به زودی در روز قیامت آن کس که سبب ظلم به ما بود، خواهد دانست به کجا می رود.»