آزار خداوند

انسان خشمگین، از رحمت خداوند محروم است؛ چون با خشم و غضب خود بندگان

خدا را مورد آزار خویش قرار میدهد.

پیامبر خدا(ص) فرمودند:

مَنْ آذي مُؤمِناً فَقَدْ آذانی وَ مَنْ آذانی فَقَدْ آذَي الَله وَ مَنْ آذَي الَله فَهُوَ مَلْعونٌ فِی

التَّوراةِ وَ الاِنْجیلِ وَ الزَّبورِ وَ الفُرْقانِ؛

کسی که مؤمنی را بیازارد، مرا آزرده است و کسی که مر بیازارد، خداوند را آزرده

است و کسی که خداوند را بیازارد، در « تورات » و « فرقان » و « زبور » و « انجیل »

بر او لعنت شده است.

و در جایی دیگر آمده است:

فَعَلَیْهِ لَعْنَۀُ الِله وَ المَلائِکَۀِ وَ النّاسِ اَجمَعینَ؛ لعنت خدا و فرشتگان و همۀ مردم بر او باد.

در احادیث متعددي آمده است که پیامبر خدا(ص) فرمودند: هر کس حضرت زهرا(س)

را بیازارد، مرا اذیت کرده است.

فاطِمَۀُ بِضْعَۀٌ مِنّی یُوذینی ما یُؤذِیها؛ فاطمه پارهاي از من است، آنچه او را بیازارد،

مرا آزرده است.

اما روایت پیشین بحث آزردن پیامبر خدا را توسعه داده و فرموده است: هر کس مؤمنی

را بیازارد، مرا آزرده است. چون به یک معنا همۀ عالم شعاع پیامبر و اهلبیت: است.

دوستانشان شعاع آنها هستند و برترین و کاملترین مصداق آن حضرت زهرا(س)

است.