وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

عِنْدَ مَسيرِ اَصْحابِ الْجَمَلِ اِلَى الْبَصْرَةِ

به هنگام رفتن اصحاب جمل به شهر بصره

اِنَّ اللّهَ بَعَثَ رَسُولاً هادِياً بِكِتاب ناطِق، وَ اَمْر قائِم، لايَهْلِكُ عَنْهُ

خداوند پيامبرى راهنما با كتابى گويا و دينى استوار برانگيخت، هلاك نمى شود مگر مخالف آن كه

اِلاّ هالِكٌ. وَ اِنَّ الْمُبْتَدَعاتِ الْمُشَّبَّهاتِ هُنَّ الْمُهْلِكاتُ اِلاّ ما حَفِظَ

اهل هلاكت است. عوامل هلاك كننده بدعتهاى مشتبه به دين است، مگر خداوند انسان را از

ادامه »

وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از سخنان آن حضرت است

[ بَعْدَ ما بُويِـعَ بِالْخِلافَةِ، وَ قَدْ قالَ لَهُ قَوْمٌ مِنَ الصَّحابَةِ: لَوْ عاقَبْتَ قَوْماً مِمَّنْ

پس از بيعت با حضرت، عدّه اى به محضرش عرضه داشتند: چه خوب بود اگر آنان را كه

اَجْلَبَ عَلى عُثْمانَ؟ فَقالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:]

در كشتن عثمان شركت داشتند كيفر مى دادى! امام فرمود:

يا اِخْوَتاهْ! اِنّى لَسْتُ اَجْهَلُ ما تَعْلَمُونَ، وَلكِنْ كَيْفَ لى بِقُوَّة

اى برادرانم، آنچه را شما مى دانيد جاهل به آن نيستم، اما با كدام قدرت؟

وَالْقَوْمُ الْمُجْلِبُونَ عَلى حَدِّ شَوْكَتِهِمْ، يَمْلِكُونَنا وَ لانَمْلِكُهُمْ،

در حالى كه آنان همچنان بر تخت شوكت سوارند، و بر ما چيره اند و ما بر آنان چيره نيستيم،

وَهاهُمْ هؤُلاءِ قَدْ ثارَتْ مَعَهُمْ عِبْدانُكُمْ، وَالْتَفَّتْ اِلَيْهِمْ اَعْرابُكُمْ،

اين قوم همانهايى هستند كه غلامان شما با آنها شوريدند، و اعراب باديه نشين نيز به آنها پيوسته،

ادامه »

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

فـى اَوَّلِ خِلافَتِـهِ

در ابتـداى حكومتش

اِنَّ اللّهَ تَعالى اَنْزَلَ كِتاباً هادِياً بَيَّنَ فيهِ الْخَيْرَ وَالشَّرَّ، فَخُذُوا نَهْجَ

خداوند متعال كتابى هدايت كننده نازل كرد كه خير و شرّ را در آن كتاب بيان كرد، پس راه

الْخَيْرِ تَهْتَدُوا، وَاصْدِفُوا عَنْ سَمْتِ الشَّرِّ تَقْصِدُوا. الْفَرائِضَ،

خير را انتخاب كنيد تا هدايت شويد، و از بدى روى بگردانيد تا در راه مستقيم قرار گيريد. واجبات!

ادامه »

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

در امر به الفت، و وصف بنى اميّه و ياران خويش

لِيَتَاَسَّ صَغيرُكُمْ بِكَبيرِكُمْ، وَلْيَرْاَفْ كَبيرُكُمْ بِصَغيرِكُمْ.

كوچكتران شما بايد به بزرگتران اقتدا كنند، و بزرگترهاى شما بايد به كوچكترها مهربان باشند.

وَ لا تَكُونُوا كَجُفاةِ الْجاهِلِيَّةِ، لا فى الدِّينِ يَتَفَقَّهُونَ، وَ لا عَنِ اللّهِ

همچون ستمكاران دوره جاهليت نباشيد كه نه دنبال فهم دين بودند، و نه براى شناخت خداوند تعقّل

ادامه »

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

يَذْكُرُ فيها عَجيبَ خِلْقَةِ الطّاووسِ

كه در آن از شگفتى هاى آفرينش طاووس سخن مى گويد

ابْتَدَعَهُمْ خَلْقاً عَجيباً مِنْ حَيَوان وَ مَوات، وَ ساكِن

موجوادت را آفريد آفريدنى عجيب، از جانداران و بى جان، و آرام

وَ ذى حَرَكات. فَاَقامَ مِنْ شَواهِدِ الْبَيِّناتِ عَلى لَطيفِ صَنْعَتِهِ

و متحرك. و بر لطافت صنعش و عظمت قدرتش شواهدى آشكار

ادامه »

وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از سخنان آن حضرت است

[ لَمَّا اجْتَمَعَ النّاسُ اِلَيْهِ وَ شَكَوْا ما نَقِمُوهُ عَلى عُثْمانَ وَ سَاَلُوهُ

به هنگامى كه نزد آن حضرت آمدند و از اعمال ناپسند عثمان شكايت كردند، و درخواست داشتند از طرف

مُخاطَبَتَهُ عَنْهُمْ وَ اسْتِعْتابَهُ لَهُمْ، فَدَخَلَ عَلَيْهِ السَّلامُ عَلى عُثْمانَ فَقالَ:]

آنان با عثمان وارد گفتگو شود و بخواهد كه رضايت مردم را جلب كند. پس امام نزد عثمان رفت و فرمود:

ادامه »

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ 

از خطبه هاى آن حضرت است

در توحيد الهى

الْحَمْدُ لِلّهِ خالِقِ الْعِبادِ، وَساطِح ِ الْمِهادِ، وَ مُسيلِ الْوِهادِ،

حمد خداى را كه آفريننده بندگان، و گستراننده زمين، و جارى كننده آب در زمين هاى گود،

وَ مُخْصِبِ النِّجادِ. لَيْسَ لاَِوَّلِيَّتِهِ ابْتِداءٌ، وَ لا لاَِزَلِيَّتِهِ انْقِضاءٌ.

و روياننده گياه در زمينهاى بلند است. اوّليتش را ابتدايى، و ازليّتش را پايانى نيست.

ادامه »

وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از سخنان آن حضرت است

[ لِبَعْضِ اَصْحابِهِ وَ قَدْ سَاَلَهُ: كَيْفَ دَفَعَكُمْ قَوْمُكُمْ عَنْ هذَا الْمَقامِ وَ اَنْتُمْ

به يكى از يارانش هنگامى كه پرسيد: چگونه قومتان شما را از خلافت بازداشتند در صورتى كه

اَحَقُّ بِه؟ فَقالَ عَليه السّلامُ:]

از همه سزاوارتر بوديد؟! فرمود:

يا اَخا بَنى اَسَد اِنَّكَ لَقَلِقُ الْوَضينِ، تُرْسِلُ فى غَيْرِ سَدَد،

اى برادر بنى اسدى، تو را اضطراب و بيقرارى است، سخن در غير صواب مى گويى!

وَ لَكَ بَعْدُ ذِمامَةُ الصِّهْرِ وَ حَقُّ الْمَسْاَلَةِ، وَ قَدِ اسْتَعْلَمْتَ فَاعْلَمْ:

با اين حال تو را حرمت خويشى و حق پرسش است، طلب علم كردى پس بدان:

ادامه »

تأثیر نرمخویی

نرمی و ملایمت انسانها در تمام ابعاد زندگیشان اثري میگذارد. حتی زمینی که قرار است او را در

آن دفن کنند، از نرمی و سختی افراد متأثر میشود. امام صادق(ع) فرمودند: در زمان پیامبر(ص)

مردي از دنیا رفت. او را نزد گورکن ها بردند. آنها نتوانستند چیزي از زمین بکنند. به رسول خدا(ص)

شکایت بردند که یا رسول الله، کلنگ در زمین کارگر نمیشود. گویا آن را به سنگ سخت میزنیم.

پیغمبر خدا فرمودند: براي چه؟! رفیق شما که خوش خلق بود. ظرف آبی بیاورید. چون آن را آوردند،

دست در آن برده و به زمین پاشیدند، سپس فرمودند: بکنید! گورکن ها کندند. گویا زمین مثل ریگ

نرمی بود که روي آنها میریخت.

ادامه »

شیرین ترین پیروزي

در جایی که امکان دارد باید حتی کفار را هم با خوشرفتاري برگرداند، یا دست کم جلو شرشان

را گرفت. این فرمایش امیرالمؤمنین(ع) است که به عنوان وصیت به فرزند بزرگوارش امام حسن

مجتبی(ع) فرمودند:

لِنْ لِمَنْ غالَظَکَ فَاِنَّهُ یُوشِکُ اَن یَلینَ لَکَ وَخُذْ عَلی عَدُوِّكَ بِالْفَضْلِ فَاِنَّهُ اَحْلَی الظَّفَریْنِ؛

با کسی که با تو به خشونت رفتار میکند، نرمی پیش گیر که به زودي او در برابر تو نرم خواهد شد.

با دشمن خود با فضل و کرم رفتار کن که از دو پیروزي، شیرینترین را برگزیدهاي.

ادامه »