وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از سخنان آن حضرت است

[ لِبَعْضِ اَصْحابِهِ وَ قَدْ سَاَلَهُ: كَيْفَ دَفَعَكُمْ قَوْمُكُمْ عَنْ هذَا الْمَقامِ وَ اَنْتُمْ

به يكى از يارانش هنگامى كه پرسيد: چگونه قومتان شما را از خلافت بازداشتند در صورتى كه

اَحَقُّ بِه؟ فَقالَ عَليه السّلامُ:]

از همه سزاوارتر بوديد؟! فرمود:

يا اَخا بَنى اَسَد اِنَّكَ لَقَلِقُ الْوَضينِ، تُرْسِلُ فى غَيْرِ سَدَد،

اى برادر بنى اسدى، تو را اضطراب و بيقرارى است، سخن در غير صواب مى گويى!

وَ لَكَ بَعْدُ ذِمامَةُ الصِّهْرِ وَ حَقُّ الْمَسْاَلَةِ، وَ قَدِ اسْتَعْلَمْتَ فَاعْلَمْ:

با اين حال تو را حرمت خويشى و حق پرسش است، طلب علم كردى پس بدان:

اَمَّا الاِْسْتِبْدادُ عَلَيْنا بِهذَا الْمَقامِ، وَ نَحْنُ الاَْعْلَوْنَ نَسَباً، وَ الاَْشَدُّونَ

اما استبداد ديگران در امر خلافت عليه ما ـ با اينكه ما از نظر نسب والاتر، و از نظر پيوند

بِرَسُولِ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ نَوْطاً، فَاِنَّها كانَتْ اَثَرَةً شَحَّتْ

با رسول اللّه صلّى اللّه عليه وآله محكم تريم ـ محض اين بود كه انحصارطلبى كردند و از رسيدن

عَلَيْها نُفُوسُ قَوْم، وَ سَخَتْ عَنْها نُفُوسُ آخَرينَ، وَالْحَكَمُ اللّهُ،

آن به ما بخل ورزيدند، و ما اهل بيت پيامبر هم با سخاوت از آن گذشتيم، حاكم خداست،

وَالْمَعْوَدُ اِلَيْهِ يَوْمُ الْقِيامَةِ.

و روز قيامت روز بازگشت به اوست.

«وَ دَعْ عَنْكَ نَهْباً صيحَ فى حَجَراتِهِ.»

«و داستان اين غارتگرى را كه در جاى خود انجام گرفت رها كن.»

وَ هَلُمَّ الْخَطْبَ فِى ابْنِ اَبى سُفْيانَ، فَلَقْد اَضْحَكَنِى الدَّهْرُ بَعْدَ

و از اين مسأله مهم در رابطه با فرزند ابوسفيان ياد كن، كه راستى روزگارْ مرا پس از

اِبْكائِهِ. وَ لا غَرْوَ وَ اللّهِ، فَيا لَهُ خَطْباً يَسْتَفْرِغُ الْعَجَبَ، وَ يُكْثِرُ

گرياندن خنداند. به خدا قسم عجبى نيست، كه ديگر از شدّت عجب جاى تعجّب باقى نگذارد، و كژى فراوان

الاَْوَدَ. حاوَلَ الْقَوْمُ اِطْفاءَ نُورِ اللّهِ مِنْ مِصْباحِهِ، وَ سَدَّ فَوَّارِهِ مِنْ

به بار آورَد. آنان كوشيدند تا نور خدا را از چراغش خاموش كنند، و فوران چشمه حق را

يَنْبُوعِهِ، وَ جَدَحُوا بَيْنى وَ بَيْنَهُمْ شِرْباً وَبيئاً. فَاِنْ تَرْتَفِعْ عَنّا وَ عَنْهُمْ

مانع شوند، و ميان من و خودشان آب صاف را گِل آلود و وباآميز كردند. اگر اين مشكلات از ما و آنان

مِحَنُ الْبَلْوى اَحْمِلْهُمْ مِنَ الْحَقِّ عَلى مَحْضِهِ، وَ اِنْ تَكُنِ الاُْخْرى

برداشته شد آنها را به سوى حقّ خالص سوق خواهم داد، و اگر چيز ديگرى شد

«فَلا تَذْهَبْ نَفْسُكَ عَلَيْهِمْ حَسَرات اِنَّ اللّهَ عَليمٌ بِما يَصْنَعُونَ».

«خود را از غم و اندوه بر آنان تلف مكن، كه خداوند به آنچه انجام مى دهند داناست».