خصوصیت چهارم: فریبکاری
یکی از خصوصیات استکبار که باز یکی{دیگر} از شاخص ها است، فریبگری و رفتار منافقانه است؛ این را توجّه کنید. همین جنایاتی که گفته شد، همه ی اینها را در تبلیغات خودشان سعی می کنند توجیه کنند و جنایت را در لباس خدمت نشان بدهند! این نظام استکبار که قصد سلطه ی بر ملّتها را دارد، از این شیوه به طور متعارف و معمول در همه ی زندگی اش استفاده می کند؛ شیوه ی توجیه جنایت و پوشاندن لباس خدمت به جنایت.{در} همین حمله ی به ژاپن، یعنی دو بمبی که در هیروشیما و ناکازاکی منفجر شد،{وقتی} آمریکایی ها عذرخواهی می کنند؛ به این صورت می گویند که اگر چه با این دو بمبی که ما به این دو شهر پرتاب کردیم، ده ها هزار در وهله ی اوّل،{یا} شاید صدها هزار کشته شدند،{امّ این کار} هزینه تمام کردن جنگ جهانی دوّم بود؛ اگر ما آمریکایی ها این بمبها را نمی انداختیم، جنگ ادامه پیدا می کرد؛ حالا اگر دویست هزار{انسان} کشته شدند، آن وقت دو میلیون کشته می شدند؛ بنابراین ما خدمت کردیم که این بمبها را انداختیم! ببینید این حرفی است که آمریکایی ها در تبلیغات رسمی{می گویند}. الآن شاید از آن روز 65 سال می گذرد؛ دائماً همین حرف را تکرار کرده اند و گفته اند. این یکی از آن حرفهای فریبگرانه و منافقانه و از دروغ های عجیب و غریبی است که جز از دستگاه های استکباری برنمی آید. این بمبها در تابستان 1945 میلادی بر روی این دو شهر افتاد و منفجر شد و این جنایت اتفاق دافتاد؛ در حالی که چهار قبل از آن- یعنی در اوّل بهار1945- هیتلر که رُکن اصلی جنگ بود خودکشی کرده بود، دو روز قبل از او هم موسولینی- رئیس جمهور ایتالیا- که او هم رُکن دوّم جنگ بود دستگیر شده بود و جنگ عملاً خاتمه پیدا کرده بود؛ ژاپن هم که پای سوم جنگ بود، از دو ماه قبل اعلام کرده بود که آماده ی تسلیم است؛ جنگی وجود نداشت امّا این بمبها منفجر شد. چرا؟ چون این بمبها ساخته شده بود، باید یک جایی آزمایش می شد؛ سلاحی ساخته بودند، باید آن را آزمایش می کردند. کجا آزمایش کنند؟ بهترین فرصت، این بود که به بهانه جنگ این بمبها را ببرند روی سرِ مردم بی گناه هیروشیما و ناکازاکی بیندازند تا معلوم بشود که آیا درست عمل می کند یا نه! چهره ی فریبگرانه.
ادّعا می کنند طرفدار بشرند؛ هواپیمای مسافری ایران را روی آسمان می زنند، قریب سیصد نفر مسافر بی خبر را از بین می برند، نابود می کنند، عذرخواهی هم نمی کنند، به آن کسی که این جنایت را انجام داده، مدال هم می دهند! در همین هفته های اخیر شنیدید که آمریکایی ها- از رئیس جمهور گرفته تا دیگران- درباره ی استعمال سلاح شیمیایی در سورّه جنجال به پا کردند، دولت سوریه را متّهم کردند که شیمیایی به کار برده. من کاری ندارم که قضاوت کنم چه کسی به کار برده؛ البته قرائن نشان می داد که گروه های تروریستی این را به کار بردند، امّا به هر حال آنها گفتند که دولت این را به کار برده؛ جنجال و های و هوی{کردند} که استعمال سلاح شیمیایی خطّ قرمز ما است! این را ده بار یا بیشتر مسئولین آمریکایی گفتند؛ درست،{امّا} همین دولت آمریکا و رژیم ایالات متحده، در حملات جنایتکارانه ای که صدام به ایران می کرد و سلاح شیمیایی به کار می برد، نه فقط کوچکترین مخالفتی با آن نکردند، بلکه پانصد تُن مادّه ی شیمیایی مرگ آور و خطرناک قابل تبدیل به گاز خردل را-که هنوز بسیاری از جوانهای عزیز آن روزِ ما مبتلا{به عوارض آن} هستند و سالها است دارند بیماری می کشند- صدام از آمریکا وارد کرد؛ کمک کردند؛ البته از جاهای دیگر هم خریده بود، امّا پانصد تُن مادّه ی شیمیایی مرگ آور قابل تبدیل به گاز خردل را صدام از آمریکا تهیّه کرد و به کار برد؛ بعد هم که می خواستند علیه او در شورای امنیت قطعنامه صادر کنند، آمریکا مانع شد. رفتار منافقانه یعنی این؛ این جا سلاح شیمیایی می شود خطّ قرمز، آنجا سلاح شیمیایی-چون در مقابل نظام مستقل اسلامی است، چون در مقابل ملتی است که حاضر نیست زیرِ بار آمریکا برود-می شود یک امر مجاز که باید به آن کمک هم کرد! این بخشی از خصوصیّات و شاخص ها است؛ البته شاخص های استکبار بیش از اینها است: جنگ افروزی می کنند، اختلاف افکنی می کنند، با حکومت های مستقل در می افتند، با ملت خودشان حتّی آن وقتی که منافع گروه های خاص اقتضا می کند در می افتند، در جنگ صدام با ایران همه گونه کمکی که برایشان ممکن بود کردند؛ مثال شیمیایی را گفتم،اطّلاعات{هم} می دادند؛ رئیس استخبارات آن روز صدام، بعدها مصاحبه کرد و گفت هفته ای سه مرتبه من می رفتم به سفارت آمریکا در بغداد و آنها یک پاکتِ دربسته ای به من می دادند که همه ی اطلاعات ماهواره ای مربوط به نقل و انتقالات نیروهای مسلّح ایران در آن بود و ما می دانستیم کجا هستند. یک چنین کمکهایی می کردند.