لذت خوش اخلاقی

حسن خلق، هم بهشت دنیا و هم بهشت آخرت است. به فرض اگر کسی اعتقادي هم به آخرت

نداشته باشد و بخواهد زندگی دنیایش شیرین و لذت بخش باشد، کلید آن حسن خلق است.

امیرالمؤمنین(ع) در آخرین روزهاي عمر شریفشان هنگامی که ازضربت ابن ملجم در بستر بودند،

در برخی از مواعظشان فرمودند:

وَلا عَیْشَ اَلذُّ مِنْ   الخُلقِ؛ در زندگی چیزي لذیذتر از حسن خلق نیست.

اگر میخواهیم هم در دنیا خوش باشیم و هم در آخرت، باید اخلاق خوب داشته باشیم. بشر ذاتاً

به دنبال خوشی میگردد. پول و مقام و منزل را براي خوشی خودش میخواهد. میخواهد کیف کند،

لذت ببرد، راحت باشد. امام فرمودند: لذتی بالاتر از خوشاخلاقی نیست. امامان ما واقعیتها را بیان

میکنند. خودشان طعم آن را چشیده اند.

وقتی دو نفر با هم مهرباناند، همدیگر را دوست دارند، چقدر لذت بخش است! خانوادهاي که در

آن صلح و صفا و صمیمیت حاکم است، مهر و محبت حاکم است، چقدر آرامبخش و گواراست.

هیچ لذتی بالاتر از خوشاخلاقی نیست. چقدر اطرافیان انسان از خوشاخلاقی او لذت میبرند!

چقدر از آرامش و لطافت خودش کیف میکند!