جاذبۀ خلق و خوي زیبا

یک پدر خوش اخلاق، یک روحانی خوشاخلاق، یک معلم خوشاخلاق، یک کاسب خوش اخلاق،

یک پزشک خوشاخلاق، یک اداري خوشاخلاق، چقدر مردم را به سوي خود جلب میکند. چقدر

دوست و حامی براي خود درست میکند. چقدر از معاشرت با او لذت میبرند.

آن مرد شامی به خدمت امام حسن(ع) رسید و شروع به اهانت کرد. از نظر فقهی اگر کسی

به امام(ع) اهانت کند، واجب القتل است. اما حضرت سکوت کردند و پاسخ او را ندادند. وقتی

اهانتهاي او تمام شد، امام(ع) به طرف او آمدند. سلام و تبسم کردند

و فرمودند:

اي پیر مرد، گمان میکنم شما در این شهر غریب هستید. شاید امر بر شما مشتبه شده است.

اگر میخواهی خشنود شوي، تو را خشنود میکنیم. اگر چیزي درخواست کنی، به تو عطا میکنیم.

اگر راهنمایی میخواهی، تو را راهنمایی میکنیم. اگر میخواهی بارت را حمل کنیم، بارت را حمل

میکنیم. اگر گرسنهاي، به تو غذا میدهیم. اگر لباس نداري، به تو لباس میدهیم. اگر محتاجی،

تو را بینیاز میکنیم. اگر جا نداري به تو جا میدهیم. اگر حاجتی داري، بر آورده میکنیم. اگر زاد و

راحلۀ خودت را به سوي ما حرکت بدهی و تا زمانی که میخواهی به شهرت برگردي میهمان ما

باشی بهتر است؛ چون ما محلی وسیع و آبرویی زیاد و مال بسیار داریم.

آن مرد شامی وقتی این همه گذشت و لطف و مهر و محبت را دید، گریست و گفت: شهادت

میدهم که تو خلیفۀ خدا در روي زمینی و خداوند بهتر میداند که رسالتش در کجا قرار بدهد.

بعد گفت:

کُنْتَ اَنْتَ وَ اَبوكَ اَبْغَضُ خَلْقِ الِله اِلَیَّ وَ الآنَ اَنْتَ اَحَبُّ خَلْقِ الِله اِلَیَّ؛ پیش از این تو و پدرت در نزد

من مبغوضترین خلق خدا بودید و الآن تو نزد من محبوبترین خلق خدا هستی.

و پس از آن راحله خود را به سوي امام حرکت داد و تا زمانی که میخواست به دیار خودش برگردد،

میهمان حضرت بود و یکی از دوستان اهلبیت شد.

احیاي نفوس

واقعاً امامان ما مظهر خُلق الهی بودند. اینچنین برخوردي براي غیر امام قابل تصور نیست. امام با

یک حرکت اخلاقی، از یک دشمن اهلبیت یک دوست واقعی ساختند. این خودش میتواند در شام

یک مبلغ براي اهلبیت باشد.

وَ مَنْ اَحْیاها فَکَاَنَّما اَحْیَا النَّاسَ جَمیعاً؛ هر کس انسانی را زنده کند، چنان است که گویی همۀ مردم

را زنده کرده است.

انسان اگر کمی تحمل و سعه صدر داشته باشد، میبینید که چقدر خیر در آن خوابیده است. چقدر

نفوس احیا میشود. این خیلی مهم است که گفت: من وقتی به مدینه آمدم دشمنترین افراد در

نظرم شما بودید و الآن عزیزترین و محبوبترین افراد در دل من شمایید. این نتیجۀ یک اخلاق پسندیده

و یک برخورد خوب است.