علی است و رمضان…
رمضان سید و سرور ماه ها آمد و زمان بدعهدی شهر فتنه خیز کوفه از راه رسید. رمضان است و سوگند ابوتراب؛ سوگند به آن که جان پسر ابوطالب در دست اوست، هزاران زخم شمشیر، در کام من، از مرگ در بستر خود، خودی که خدایی نباشد، گواراتر است!
شرم دارد مسجد کوفه، که شقی ترین مردم جهان؛ همتای کشنده ی ناقه ی ثمود؛ مهمان اوست. ضربه شمشیری و لرزش آسمان و زمین و خاموشی شعله ی پرفروغ آفرینش؛ خانه زاد کعبه؛ در مسجد کوفه!
یک عمر تماشای دری خون آلود / یاد آوری حادثه ای سرخ و کبود
کم کم به علی بال پریدن میداد / ای تیغ نیازی به حضور تو نبود . . .
شهادت امام علی (ع)تسلیت باد
التماس دعا