شادابی مؤمن

چهرة درهم و گرفته و همراه با اخم، زیبندة انسان مؤمن نیست. اگر هم ناراحتی دارد، باید حزن و اندوه خود

را در دل پنهان دارد. و هیچ ظهور و بروزي در چهرة او نداشته باشد.

چنانکه حضرت امیرالمؤمنین(ع) در شمار اوصاف اهل ایمان، یکی را هم گشاده رویی بر شمرده اند.

المُؤْمِنُ بِشْرُهُ فِی وَجْهِهِ وَ حُزْنُهُ فِی قَلْبِهِ؛ مؤمن بشر و شادابیاش در چهرهاش هویدا و حزن و اندوهش در دل

پنهان است.

اگر مشکل و گرفتاري دارید، یا پیشامد ناگواري براي شما رخ داده است، باید در دل نگه دارید و در چهره، شادابی،

نشاط و تبسم به مردم ارائه دهید.

وقتی چهرة شما درهم است و غم و غصه در چهرتان موج میزند، دشمنانتان شاد و خوشحال میشوند و

دوستانتان ناراحت.

بنابراین، هر چه میتوانید ناراحتی و اندوه خود را از دوستان و خانواده و همسر و پدر و مادر و نزدیکانتان پنهان

دارید.

هرچه ظرف وجودي انسان بزرگتر و سینه اش فراختر و شرح صدرش بیشتر باشد، بهتر میتواند اندوه خود را

در سینه و دل نگه دارد.