خوش خبري

نباید اسباب غم و اندوه دیگران را فراهم کرد، حتی اگر با نقل یک خبر ناگوار باشد. انسان هر چه بتواند

خبرهاي خوب را نقل کند و از نقل خبرهاي ناگوار پرهیز کند خوب است. یعنی خود را عامل اندوه دیگران

قرار ندهد.

در روایتی از پیامبر گرامی اسلام(ص) چنین آمده است:

الرَّجُلُ الصّالِحُ یَجیءُ بِالخَبَرِ الصّالِحِ وَ الرَّجُلُ السُّوءِ یَجیءُ بالخَبَرِ السُّوءِ؛ انسان صالح، خبر صالح میآورد

و انسان بد، خبر بد.

اینکه مردم به همدیگر میگویند خوش خبر باشید، یک واقعیت است. انسان باید همیشه خوش خبر باشد.

برخی افراد خصلت ناخوشایندي دارند. هرگاه اتفاق ناگوار و مصیبتی براي کسی رخ میدهد، فوري به این

و آن خبر میدهند. ولی برخی دیگر خوش خبرند. هروقت جشن و شادي و خبر خوشحال کنندهاي میشنوند،

به دیگران میرسانند و این صفت خوبی است و از ویژگیهاي اهل ایمان و انسانهاي صالح و رستگار است.

وقتی حضرت حمزه(ع) در جنگ احد به شهادت رسیدند. پیامبر یک نفر را فرستادند تا از وضعیت حضرت حمزه

خبر بیاورد. آمد در معرکه دید که حضرت حمزه را مثله و تکهتکه کردهاند و صحنۀ دلخراشی است. گفت: من

خبر نمیبرم.

پیامبر اکرم(ص) دیدند آن شخص نیامد. حضرت امیر(ع) را فرستادند. امیرالمؤمنین(ع) آمدند. وقتی وضعیت ناگوار

حضرت حمزه(ع) را مشاهد کردند، فرمودند: من خبر ناگوار براي پیامبر خدا نمیبرم و موجب حزن و اندوه آن حضرت

نمیشوم. کس دیگر برود.