پیوند: http://www.leader.ir

اسلام نه تنها هنر را قبول دارد بلکه به آن تشویق نیز می‌کند/هنر، از اموری است که فقه باید به آن بپردازد (۱۳۹۴/۱۰/۲۳ - ۰۹:۲۰)
بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار دست اندرکاران همایش ملّی «فقه هنر» که در تاریخ 21 دی 1394 برگزار شده بود، صبح امروز در مرکز همایشهای غدیر دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، منتشر شد.

حضرت آیت الله خامنه‌ای در این دیدار با اشاره به اهمیت موضوع هنر و اظهار خرسندی از ورود حوزه علمیه به مقوله فقه هنر، گفتند: هنر، امری مبارک و انسانی، زاییده‌ی تخیل قوی و ذوق وافی و جزء زندگی انسان است و در میان فقها و در حوزه‌های علمیه نیز همواره هنرمندان برجسته‌ای در شاخه شعر و ادب وجود داشته‌اند.
رهبر انقلاب، «تحقیق، عمق‌یابی و تبیین فقه هنر برای جامعه» را کاری مبارک و لازم خواندند و خاطرنشان کردند: فقه، متکفّل همه امور زندگی بشر است و هنر نیز یکی از همین امور است که باید فقه به آن بپردازد.

ادامه »

روز ۲۲ دی‌ ۱۳۵۷، شورای انقلاب به فرمان امام خمینی تشکیل شد. این شورا که ایده شکل‌گیری آن آذرماه ۱۳۵۷ در جریان سفر شهید مطهری به پاریس با امام مطرح شد، اساسی‌ترین رکن قدرت سیاسی و اجرایی انقلابیون محسوب می‌شد.

با دستور امام، این شورا تشکیل گردید و اعضای آن انتخاب شدند.

پس از آن امام خمینی(ره) طی اطلاعیه‏ای، اعضای شورای انقلاب اسلامی را تعیین و وظایف آن را برای مردم تشریح نمودند.

امام خمینی در ۲۲ دی‌ماه ۱۳۵۷ پیامی بدین شرح صادر کرد: «به موجب حق شرعى و بر اساس رأى اعتماد اکثریت قاطع مردم ایران که نسبت به این جانب ابراز شده است، در جهت تحقق اهداف اسلامى ملت، شورایى به نام «شوراى انقلاب اسلامى» مرکب از افراد با صلاحیت و مسلمان و متعهد و مورد وثوق موقتاً تعیین شده و شروع به کار خواهند کرد.

اعضاى این شورا در اولین فرصت مناسب معرفى خواهند شد.

این شورا موظف به انجام امور معین و مشخصى شده است؛ از آن جمله مأموریت دارد تا شرایط تأسیس دولت انتقالى را مورد بررسى و مطالعه قرار داده و مقدمات اولیه آن را فراهم سازد.

دولت موقت در اولین فرصت که مناسب و صلاح دانسته شود به ملت معرفى و شروع به کار خواهد نمود.» (صحیفه امام، ج‏5، ص: 426)

سایت :تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره)

باز عطر بهشت سراسر کشورمان را معطر نموده است.

این عطر افشانی پیکر های مطهر شهداست،

  که چون همیشه روح تازه ای را در کالبد جامعه ی ما می دمد.

 آنها از عزیزترین داشته ی خود که جانهای مبارکشان بود،

درراه اسلام و صیانت از کشورمان گذشتند و خالصانه به میدان آمدند.

ماباید آنها را به خاطرهایمان ماندگار و زنده بداریم،

و به فرزندان این آب وخاک بشناسانیم ،

روحشان در کنار معشوقشان یرزقون است.

نثار روح امام شهدا و شهدا صلوات

ورود پیکرهای مطهر شهدای 8 سال دفاع مقدس از مرز شلمچه به وطن را گرامی می داریم.

این شهداء در مناطق مختلف در خاک عراق به شهادت رسیدند تعداد این شهداء 93 نفر

می باشند .

روحشان شاد؛

که با خلق حماسه های عظیم،

و به یاد ماندنی،

اوراق زرینی بر دفتر تاریخ سراسر حماسه  ملت ایران افزودند.

پاسخ: طاغوت های بنی عباس از چند جهت در مورد امام عسکری علیه السلام ترس و نگرانی داشتند و حساس بودند:

1- جمعیت شیعیان در آن عصر و ترس طاغوت ها از اینکه شیعیان قدرت را به دست گیرند.
2- شیعیان توجه خاصی به امام عسکری علیه السلام داشتند و اموال بسیار به محضرش می رساندند.
3- تلاشهای سیاسی امام، نامه ها و پیکهای ایشان، فعالیت شاگردان و نمایندگان ایشان، گفتار سازنده و حرکت بخش ایشان و… که نشانگر تسلیم ناپذیری ایشان در برابر طاغوتیان بود.
4- طبق روایات متعدد و متواتر، همه ی مسلمانان می دانستند که سرانجام منجی عالم از نسل امام عسکری علیه السلام ظهور می کند و واژگونی تاج و تخت شاهان و سلاطین جور به دست ایشان است لذا در مورد آن حضرت، بسیار حساس بودند و احساس خطر می کردند.
عالم خبیر محدّث قمی در این باره می نویسد: «سه نفر از خلفای بنی عباس خواستند امام عسکری علیه السلام را بکشند، زیرا به آنها خبر رسیده بود که حضرت مهدی علیه السلام در صلب اوست»(انوار البهیه، ص 490)

تلاشهای هفتگانه امام حسن عسکری علیه السلام

از بررسی تلاشهای امام و یارانش فهمیده می شود که آن بزرگمرد علم و کمال و سیاست، در هفت مورد، تلاش عمیق و چشمگیر داشته است که عبارتند از:

ادامه »

با اینکه امام حسن عسکری علیه السلام در عصر خلافت متوکل کمتر از پانزده سال داشت و به مقام امامت نرسیده بود و هنوز پدرش زنده بود، مطابق پاره ای از روایات به دستور طاغوت وقت، متوکل عباسی زندانی شده بود.]علامه سید محسن امین می نویسد: روایات متعددی بیانگر آن است که متوکل آن حضرت را زندانی نمود.

(اعیان الشیعه، ج 2، ص 41)

زمانی که امام حسن علیه السلام به جرم دفاع از حریم حق در زندان به سر می برد، یک سال قحطی و خشکسالی همه جا را فراگرفت. گیاهان و دامها در خطر نابودی بودند. مسلمانان سه روز پی در پی برای نماز استسقاء(طلب باران) به صحرا رفتند و نماز خواندند، ولی باران نیامد؛ امّا روز چهارم، جاثلیق(روحانی بزرگ مسیحیان) همراه مسیحیان به بیرون رفتند و دعا کردند، در آن روز باران آمد.

ادامه »

امام در زندان المعتز: المعتز همان شیوه ای را که خلفای ستمگر عباسی با امام هادی علیه السلام داشتند با امام عسکری علیه السلام پیش گرفت و آن حضرت را در سامرا شدیداً تحت مراقبت قرار داد و با سخت گیری به آن حضرت و سپردن مکرر وی به دست زندانبانان تبهکار خود سعی می کرد ایشان را خوار کرده و از چشم مردم بیندازد. برخی از موارد:

1- در زندان بدترین خلق خدا:
کلینی از علی بن محمد از محمد بن اسماعیل بن اسماعیل بن ابراهیم بن موسی بن جعفر بن محمد از علی بن عبدالغفار روایت کرده که گفت: زمانی که صالح بن وضیف، ابومحمد علیه السلام را زندانی کرده بود، عباسیان و صالح بن علی و دیگر مخالفان آن خاندان، برای سفارش سخت گیری بر امام نزد او آمدند. صالح بدانان گفت: با او چه کنم؟ دو تن از بد نهادترین انسان ها را بر او گماشته ام. ولی هر دو عبادت پیشه کرده و بدین وسیله به مقام بزرگی دست یافته اند. آنان را فراخواندم و به آنها گفتم درباره او(امام حسن عسکری علیه السلام) چه می گویید؟ گفتند: ما درباره مردی که روزها را روزه دارد و تمام شب را به نماز ایستاده است چه بگوییم؟ او دهان از گفتن فروبسته و به چیزی دل مشغول و سرگرم نمی شود(و کاری جز عبادت ندارد) و هر گاه به او می نگریم لرزه بر انداممان می افتد و از خود بی خود می شویم. وقتی عباسیان این سخنان را شنیدند مأیوسانه بازگشتند.

(کافی، ج1، ص512)

ادامه »

امام ابومحمد حسن بن علی العسکری علیه السلام:
محل تولد: سامراء
سال تولد: 232 ه.ق
پدر: امام دهم حضرت هادی علیه السلام
مادر: حُدَیثَه(سوسن)
القاب: زکی، نقی
کنیه: ابومحمد
سن امامت: 22 سالگی
مدت امامت: 6 سال

- مشخصات ظاهری امام علیه السلام: گندمگون، درشت جشم، خوش صورت، نیکو اندام و باهیبت و جمال بود.

- زهد امام: «کامل مدنی» جهت سوال خدمت امام شرفیاب شد می گوید: وقتی به خدمت آن گرامی وارد شدم دیدم لباس سفید و نرمی بر تن دارند. نزد خود گفتم: «ولی خدا و حجت او لباس نرم و لطیف می پوشد و ما را به مواسات با برادران فرمان می دهد و از پوشیدن چنین لباسی باز می دارد!»
امام تبسم نمودند و آستین های خود را بالا زدند.]دیدم[پلاسی سیاه و خشن-]در زیر[- بر تن دارند و فرمودند: «ای کامل! هذا لله و هذا لکم. این(پلاس خشن) برای خداست و این(لباس نرم که روی آن پوشیده ام) برای شماست».

ادامه »

 ازدواج امام حسن عسکری علیه السلام
ابن بابویه و شیخ طوسی به سندهای معتبر روایت کرده اند از بشر بن سلیمان برده فروش که از شیعیان خاص امام علی نقی علیه السلام و امام عسکری علیه السلام و همسایه ایشان بود گفت: روزی کافور خادم امام علی نقی علیه السلام نزد من آمد و مرا طلب نمود چون به خدمت آن حضرت رفتم. فرمود: تو تا حال محل اعتماد ما بوده اید من تو را اختیار می کنم به خریدن کنیزی می فرستم پس نامه پاکیزه به خط فرنگی و مهر شریف خود نوشتند و فرمودند: بگیر این نامه و کیسه زر را که 220 اشرفی زر در آن است به بغداد برو و بر سر پل در فلان روز حاضر شو چون کشتی ایران به ساحل رسید جمعی از کنیزان را که جمعی از وکیلان امرای بنی عباس و کمی از جوانان عرب خریدار آنانند خواهی دید.

از دور نظر کن برده فروشی به نام عمرو بن زید را و کنیزی که جامه حریر پوشیده و از دست زدن مشتریان امتناع می کند و صدای رومی دارد. مشتری می آید که سیصد اشرفی برای آن کنیز می دهد ولی آن کنیز ابا کرده و به زبان عربی می گوید که اگر پادشاه هم باشی به تو رغبت نخواهم کرد. برده فروش عتاب می کند که چرا همه مشتریان را رد می کنی کنیز می گوید که مشتری که من بر وفا و دیانت او اعتماد کنم خواهد رسید. در این وقت تو پیش برو و این نامه را به او بده و او را بگیر. کنیز به برده فروش گفت مرا به صاحب این نامه بفروش وگرنه خود را می کشم. پس کیسه زر را دادم و او را گرفتم. در بغداد حجره ای گرفتم در حجره کنیز نامه امام را می بوسید و می گریست و بر دیده می گذاشت. من تعجب کردم. گفت: من ملیکه دختر یشوعای فرزند قیصر رومم و مادرم از فرزندان شمعون بن حمون بن الصّناوص حضرت عیسی علیه السلام است.

ادامه »

من کودک نیستم
کوچه شلوغ بود. بچه ها با شادی توپ بازی می کردند. بچه ها با پا به توپ می زدند. توپ به در و دیوارهای کاهگلی کوچه می خورد. کمی گرد و خاک بلند شده بود. کمی آن طرف تر چند کودک با هم، شمشیربازی می کردند. چند بچه دیگر روی سکوی یکی از خانه ها نشسته بودند. آنها دور یک سینی جمع شده بودند. داخل سینی دو فرفره می چرخید. وقتی فرفره می ایستاد آن را دوباره می چرخاندند و می خندیدند.

سر و صدای بچه ها زیاد بود. زنی از خانه بیرون آمد. جارویش را بالا برد و صدا زد: «چه خبر است؟ چقدر سر و صدا می کنید. مگر جای دیگری برای بازی نیست که همه این جا جمع شده اید؟» اما بچه ها گوش نمی دادند. آنها فقط به فکر بازی بودند.

مردی قد بلند وارد کوچه شد. او چهره ای گندمگون داشت. عبایی قهوه ای هم روی دوشش بود. او از یاران امام هادی علیه السلام بود. مرد از کنار بچه ها گذشت. بچه ها جلوی دست و پای او بازی می کردند. او نمی خواست بازی آنها را به هم بزند. کمی می ایستاد تا بچه ها کنار بروند و دوباره به راهش ادامه می داد. گاهی بچه ها به او می خوردند. مرد از تماشای بازی آنها لذت برد.

ادامه »