از همه شیعیان امیرالمؤمنین علیه السلام می خواهم در راستای احیای شعائر فاطمیه، هر کس با هر امکانات و استعدادی که در اختیار دارد دوستان و آشنایان و حتی آنهایی که در دهاتها و آیادی ها و شهرهای دوردست هم هستند را به احیای عزای فاطمیه دعوت کنند و ندای مظلومیت آل الله را به جهانیان برسانند.

یادمان نرود، اگر پول ندارید از زبانتان در راه احیای شعائر فاطمیه خرج کنید، اگر این طور نمی توانید از آبرویتان مایه بگذارید و اگر این هم مقدور نبود از واسطه ها و آشنایانتان کمک بگیرید تا ان شاءالله این شعائر مقدسه ی فاطمیه، بهتر، بیشتر، گسترده تر، عمیق تر، مؤثرتر، زیباتر و جهانی تر شود.

اشکال: این قابل انکار نیست که نوشیدن شراب به مقدار کم، انسان را دچار مشکل نمی کند و انواع مرض هایی که در اثر نوشیدن شراب زیاد به وجود می آورد را در پی نخواهد داشت. از طرفی دیگر، فوایدی مانند فراموشی از درد و رنج های روزمرّه زندگی را به وجود می آورد. چرا اسلام با نوشیدنِ کمی از شراب که ضرری ندارد و فایده هم دارد مخالفت کرده است؟

جواب: چون انسان کمال طلب است، بر اساس کمال خواهی اش به تدریج بر خواسته خود می افزاید. لذا اسلام مقدار اندک آن را نیز ممنوع کرده است و به عنوان یک قانون قطعی و دقیق، آن را برای تمام افراد چه با اراده و چه کم اراده، به اجرا گذاشته است و چون این ویژگی یعنی کمال طلبی، در دیگر ابعاد و زمینه ها جاری است، دیگر قوانین و  مقررات و دستورالعمل های صادره از طرف قانون گذارِ هستی، بر اساس همین نکته شکل گرفته و آن جا که ممکن است زیاده طلبی باعث حریم شکنی شود و به تدریج انسان در وادی هولناک و در معرض خطرات جانی و روحی قرار گیرد، اسلام با جدّیت و قاطعیت آن را نهی کرده است. به همین خاطر است که در روایتی آمده است: ما اَسکَرَ کَثیرُهُ فَقَلیلُهُ حَرامٌ؛ یعنی آن چه که مقدار زیادش باعث مستی شود، مقدار کمش هم حرام است.

شما نوکر امام زمان هستید و وظیفه شما اخلاص در کارها و درس خواندن است. تقوای الهی را پیشه خود سازید و از هر نوع گناه دوری کنید؛ چون سعادت در تقواست و هر چه هست در تقواست. شما طلاب باید در رعایت چند چیز بسیار اهتمام داشته باشید:

اول این که خوب بخورید تا بدن تان سالم باشد و عقل سالم در بدن سالم است.

دوم؛ به مقدار حاجت بخوابید که آدم بی خواب مطالعه اش هم فایده ندارد.

سوم؛ وقت تان را هیچ وقت تلف نکنید.

چهارم؛ معصیت انجام ندهید.

خداوند هم از آن طرف به انسان باتقوا چند قول داده است. فرمود: من یتّق الله یجعل له مخرجا؛ طلاق/2؛ إن تتقوا الله یجعل لکم فرقانا؛ انفال/29؛

ما تقوا داشته باشیم، خیلی چیزها به آدم می دهند. دستگاه خدا بخیل نیست. نماز شب هم به شما می دهند، حال دعای کمیل خواندن به شما می دهند. باید توجه داشت که همه چیز در ترک گناه است. خدایا ما را به تقوا وادار!

هر چه که به عنوان وظیفه بر ما لازم است آن را انجام بدهیم، هوای نفسی نباشد. و اگر در کارها اخلاص داشته باشیم و با تمام وجود برای خدا کار کنیم، در وجودمان و زندگی مان نور و برکت پیدا می شود. لذا هر چه درجه تقوا بالاتر باشد، تشخیص و فرقان، بهتر و عالی تر است.

وقتی امام حسین علیه السلام به طرف کربلا حرکت می فرمود، عقلای قوم که خودشان را سیاستمدار هم می دانستند، می آمدند و از روی دلسوزی آقا را از رفتن منع می کردند؛ مثل عبدالله بن جعفر، محمد بن حنفیه و دیگران. آن بزرگان می گفتند، آقا این جا باش طواف کن، نماز بخوان، عبادت کن! امام حسین علیه السلام فرمودند: عبادت امروز من این است که در اختیار خدا باشم.

این گونه جواب دادن تنها در شأن معصومین علیهم السلام است؛ چرا که از تقوای بسیار عالیه ای برخوردارند.

آدم گاهی خیال می کند که خیلی آدم خوبی است. گاهی خیال می کند که چون نماز شب می خواند، از خوبان است. شخصی می گوید با حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در شهر کوفه راه می رفتیم که شنیدیم شخصی با صدای بلند قرآن می خواند و طوری قرآن می خواند که مرا تکان داد. حضرت امیر علیه السلام فرمود: صاحب این صدا اهل جهنم است. بعدها همان شخص در برابر حضرت علی علیه السلام شمشیر کشید و در جنگ نهروان کُشته شد. خلاصه، خیلی مشکل است. انسان باید همیشه خودش را در پناه خدا قرار دهد و گرنه معلوم نیست عاقبتش چه می شود و این نفس انسانی، آدم را به کجا می برد. می بینی یک مقامی پیدا کرده، به پدرش اعتنا نمی کند! یک مقدار پول به دستش رسید، دیگر صله ارحام یادش رفت، دیگر خودش را بزرگ می بیند!

خدایا! ما را به نواقص روح مان، به نواقص ایمان و اعمال مان آگاه بساز و سپس ما را به اصلاح خودمان موفق بدار.

صبر و حوصله: فاطمه سلام الله علیها در یاد دادن مسائل دین به دیگران از حوصله و پشتکار فراوانی برخوردار بود. روزی زنی نزد او آمد و گفت: پادری پیر دارم که در مورد نماز خود اشتباهی کرده و مرا فرستاده تا از شما مسئله ای را بپرسم. حضرت زهرا سلام الله علیها سؤال او را پاسخ فرمود، زن برای بار دوم و سوم مسئله ای پرسید و پاسخ شنید این کار تا ده بار تکرار شد و هر بار آن بانوی بزرگوار، سؤال وی را پاسخ فرمود. زن از رفت و آمدهای پی در پی شرمگین شد و گفت: دیگر شما را به زحمت نمی اندازم. فاطمه سلام الله علیها فرمود: باز هم بیا و سؤالهایت را بپرس، تو هر قدر سؤال کنی من ناراحت نمی شوم. زیرا از پدرم رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم شنیدم که فرمود: روز قیامت علمای پیرو ما محشور می شوند و به آنها به اندازه دانش شان خلعت های گرانبها عطا می گردد و اندازه پاداش به نسبت میزان تلاش است که برای ارشاد و هدایت بندگان خدا نموده اند.(کفاش، حمیدرضا، 75 درس زندگی از سیره عملی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها، ص29)

محبّت به فرزند: دانشمندان علوم تربیتی می گویند: کودکان در تمام دوران کودکی به محبت و اظهار علاقه نیازمندند. کودک می خواهد پدر و مادر، او را دوست داشته باشند و نسبت به او اظهار علاقه کنند. کودک چندان توجهی به لباس، خوراک و محل زندگی ندارد اما به این موضوع توجه دارد که آیا او را دوست دارند یا نه؟

درس محبت در خانه حضرت زهرا سلام الله علیها به طور کامل ارائه می شد و آن حضرت که خود از سرچشمه محبت و عطوفت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم سیراب شده و قلبش کانون محبت به همسر و فرزندانش بود در این جهت نیز وظیفه مادری خود را به بهترین شکل انجام می داد. سلمان فارسی می گوید: روزی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را دیدم، که مشغول آسیاب کردن غله است. فرزندش حسین علیه السلام به گریه افتاد و بی تابی می کرد. عرض کردم: برای کمک به شما، غله را آسیاب کنم یا بچه را آرام نمایم؟ حضرت فرمود: من به آرام کردن فرزند اولی هستم. شما آسیاب را بچرخانید.(حسینی شاهرودی، سیدمحمد، الگوهای رفتاری حضرت زهرا سلام الله علیها تربیت فرزند، ص48)

دعا برای دیگران: فاطمه علیهاالسلام چگونه سخن گفتن با خدا و دعا کردن را به آیندگان آموخت. او در دعا نیز همه را بر خود مقدّم می داشت. امام حسن علیه السلام می فرماید: مادرم فاطمه علیهاالسلام را در شب جمعه ای دیدم که پیوسته در حال رکوع و سجود بود تا این که صبح دمید و شنیدم که مردان و زنان با ایمان را نام می بُرد و بسیار برای آنان دعا می کرد؛ اما ندیدم حتّی یک بار برای خود دعا کند. از روی تعجّب گفتم: مادر! چرا برای خودت دعا نمی کنی و از خدا چیزی نمی خواهی؛ همان گونه که برای دیگران دعا می کنی؟ ما درم در پاسخ فرمود: «یا بُنَیَّ! اَلجار ثُمّ الدّار؛ فرزندم! اوّل همسایه سپس اهل خانه.(بحارالانوار، ج43، ص93)

محبت به پدر: پس از ازدواج که طبعاً فاصله ای بین او و پدر افتاد، تحمل جدایی بر او گران بود. علی و فاطمه علیهماالسلام در خانه ای زندگی می کردند که کمی از خانه پیامبر دور بود این دوری برای فاطمه علیهاالسلام و رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم دشوار بود. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم روزی به او فرمود قصد دارم تو را به نزدیک خودم منتقل سازم. سپس با حارثه بن نعمان مذاکره کرد و فاطمه علیهاالسلام را به خانه او که نزدیک خانه پیامبر بود منتقل ساخت.(طبقات ابن سعد، ج8، ص14)

ادب حضرت زهرا سلام الله علیها: برخورد زهرا علیهاالسلام به گونه ای بود که همه کس در همان نگاه اول، مجذوب ادب او می شد. حُسن برخورد و دقت در معاشرت او از همان ابتدا آن چنان محسوس بود که همه به آن اذعان داشتند. این ادب، محصول تربیت خداست، که خدا خود به تربیت اینان پرداخته است. امّ سلمه همسر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می گوید: پس از ازدواج با رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم من عهده دار امور دخترش فاطمه علیهاالسلام شدم، اما به خدا قسم او باادب تر و آگاه تر از من به همه مسایل بود.(بحارالانوار، ج43، ص10)

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم از نگاه اندیشمندان غربی

تولستوی(فیلسوف و نویسنده معروف روسی): شخص شخیص پیامبر اسلام سزاوار همه گونه احترام و اکرام می باشد. شریعت پیغمبر اسلام به علت توافق آن با عقل و حکمت در آینده عالمگیر خواهد شد.

کارل ماکس(فیلسوف، جامعه شناس و اقتصاددان آلمانی): محمد مردی بود که از میان مردمی بت پرست با اراده آهنین برخاست و آنان را به یگانه پرستی دعوت کرد و در دلهای ایشان جاودانی روح و روان را بکاشت. بنابراین او را نه تنها باید در ردیف مردان بزرگ و برجسته تاریخ شمرد بلکه سزاوار است که به پیامبری او اعتراف کنیم و از دل و جان بگوییم که او پیامبر خدا بوده است.

فرانسوا ولتر(فیلسوف و نویسنده فرانسوی): حضرت محمد بی گمان مردی بسیار بزرگ بود. وی جهانگشایی توانا، قانونگذاری خردمند، سلطانی دادگر و پیامبری پرهیزگار بود. او بزرگترین نقشی را که ممکن بود در مقابل چشمان مردم عادی ایفا کند در روی زمین ایفا کرد.

پیر سیمون لاپلاس(منجم و ریاضیدان معروف فرانسوی): اگر چه ما به ادیان آسمانی عقیده نداریم ولی آئین محمد و تعالیم او دو نمونه اجتماعی برای زندگی بشریت است؛ بنابراین اعتراف می کنیم که ظهور دین او و احکام خردمندانه اش بزرگ و با ارزش می باشد و به همین جهت از پذیرش تعالیم محمّد بی نیاز نیستیم.

کارن آرمسترانگ(نویسنده و پژوهشگر انگلیسی): بیشتر همّ پیامبر صرف جلوگیری از برخوردهای وحشیانه گردید؛ زیرا لغت اسلام که به معنای تسلیم بودن در برابر خداوند است، از ریشه اسلام به معنای صلح گرفته شده است. حضرت محمد مرد جهاد بود، ولی یک صلح طلب واقعی هم بود؛ زیرا جان و اعتقاد نزدیک ترین یاران خود را در جریان صلح با مکه به گرو گذاشت تا این اتحاد بدون خونریزی به انجام رسد. او به جای خونریزی و قتل عام، در فکر مذاکره و صلح بود. آگاهی از داستان واقعی زندگی محمد در این مقطع خطرناک تاریخ بشری، لازم است و نباید اجازه داد که متعصّبین خیره سر با تحریف زندگی پیامبر به نفع خود از آن استفاده کنند. انسان غربی معاصر از داستان زندگی آن حضرت، مسائل بسیار مهم تری را برای هدایت خود در این دنیای متغیر باید بیاموزد.

جرج برنارد شاو(نویسنده معروف ایرلندی): او را باید منجی بشریت خواند. باور دارم که اگر مردی مثل او حاکمی در عصر جدید می شد، برای حل مشکلاتش از صلح و دوستی استفاده می کرد، او عالی ترین مردی بود که روی زمین پا گذاشته است، او به دین دعوت کرد، یک تمدن را پایه گذاری کرد، ملتی را بنا نهاد، اخلاق را نهادینه کرد، اجتماعی زنده و قدرتمند ایجاد کرد تا آموزش های او را به صحنه ی عمل آورند و دنیای تفکر و رفتار انسانی را برای همیشه و به طور کامل منقلب کرد. نام او محمد است. در سال 570 بعد از میلاد، در عربستان چشم به جهان گشود. او مردم را از جنگ و نزاع های قبیله ای رهانید و به اتحاد و همبستگی ملی رسانید. او در این مدت، مردم را از هرزگی و مستی به اعتدال و پرهیزکاری، از بی قانونی به زندگی نظام مند، و از تباهی به بالاترین معیارهای تعالی اخلاقی هدایت کرد. تاریخ بشری چنین دگرگونی کامل را از جانب یک شخص یا در مکان دیگر قبل از پیامبر یا پس از او نشناخته است.

ویل دورانت(نویسنده و تاریخ نگار مشهور آمریکایی): اگر به میزان اثر این مرد بزرگ در مردم بسنجیم باید بگوییم که محمد از بزرگترین بزرگان تاریخ انسانی است. وی در صدد بود سطح معلومات و اخلاق قومی را که از فرط گرمای هوا و خشکی صحرا به تاریکی توحش افتاده بودند اوج دهد، در این زمینه توفیقی یافت که از توفیقات تمام مصلحان جهان بیشتر بود. کمتر کسی را جز او می توان یافت که همه آرزوهای خود را در راه دین انجام داده باشد، زیرا به دین اعتقاد داشت. محمد از قبایل بت پرست و پراکنده در صحرا امتی واحد به وجود آورد. برتر و بالاتر از دین یهود و دین مسیح.

گوته(شاعر بزرگ آلمانی): به قدری تحت تأثیر شخصیت والای پیامبر اکرم قرار گرفت که شعری مستقل را به آن پیغمبر اختصاص داده و قسمت های مختلف زندگی آن حضرت را به صورت اشعار بیان کرده است:

بنگر بدان چشمه، همان که از کوهساران می جوشد، چه با طراوت و شاد، می تراود به سان چشمان ستارگان آن گاه که می درخشند.

در مورد واقعه غدیر نیز می گوید:… و با ورودی پیشوا گونه و راهبر، همه چشمه ها را که برادر اویند، با خویش همراه می سازد…

پاسخ به شبهات اینترنتی/هادی کردان

سه نکته آموزنده!!

از عالم عارف و استاد عالی قدر اخلاق اسلامی، حضرت آیت الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی(ره) نقل شده است:

مرا در ایام تحصیلم در نجف اشرف، شیخی بود که در تربیت، مرجع طلاب متقی زمان خود بود و آن چه را از اعمال بدنی که مؤثر به حال سالک الی الله است، تجربه کرده بود.

او در این باره سه امر را بیان کرد:

1. آن که در هر روز و شبی یک سجده طولانی کند و در آن بسیار بگوید:«لا الهَ الا اَنتَ سُبحانَکَ اِنّی کُنتُ مِنَ الظالمین»؛ و در آن قصد کند که«روح من در زندان طبیعت، اسیر و مقید به این قیود است و پروردگار من پاک تر از این است که به من ستم کند و من هستم که به خود ستم کرده ام و آن را در این مهلکه ها انداخته ام»؛

و او یاران خود را به این سجده توصیه می کرد و هر کس به آن عمل می کرد، تأثیر آن را در حالات خود می فهمید و هر چه طول سجود فردی بیشتر بود، تأثیر بیشتری نیز نصیب ساجد می شد.

2. انگشتری عقیق یا فبروزه به دست کردن؛ زیرا در حدیث آمده است که خداوند تعالی می فرماید:«من از بنده ای که دست به دعا بردارد و در دستش انگشتری فیروزه باشد، شرم دارم که دست او را رد کنم و محروم دارم.»

3. صدقه دادن قبل از دعا است؛ چنان که روایت شده است که«اِستَنزِلوا الرِّزقَ بِالصَّدَقَه؛ یعنی روزی را به وسیله ی صدقه به سوی خود فرود آرید.»

منبع: کتاب المراقبات

منازل تهذیب نفس در کلام آیت الله العظمی مظاهری(دام ظله)

1. توجه با تصمیم جدی، از انحرافات و گناهان به راه مستقیم و تقوا آمدن.

2. اهمیت به همه واجبات مخصوصاً نماز.

3.اهمیت به مستحبات، به اندازه ای که ضرر به کارش نباشد. در میان مستحبات نماز شب، تلاوت قرآن، دعا و توسل به اهل بیت علیهم السلام مخصوصاً زیارت جامعه و عاشورا و از همه مهم تر خدمت به شیعه، از اهمیت خاصی برخوردار است.

4. اجتناب از گناه، مخصوصاً حق الناس، نطیر مال دیگران، غیبت، تهمت، شایعه پراکنی، نمامی و…؛ این امر چهارم از اهمّ امور است و باید مواظبت از آن داشته باشد.

5. اهمیت دادن به عهد؛ و به اندازه قدرت کوشا باشد.

6. اهمیت دادن به جنبه جسمانی؛ به این معنا: خواب به اندازه، خوردن به اندازه، استراحت به اندازه، تفریح به اندازه.

7. فرو نرفتن در مشتهیات نفس؛ به این معنا که پُرخوری، پُرخوابی، تنبلی و… نداشته باشد.

8. انتخاب رفیق خوب و اجتناب جدّاً از رفیق نامناسب؛ مخصوصاً استاد و هم مباحثه و هم حجره و هم سفر و…

9. مواظبت کامل از زبان، چشم، گوش بلکه از دل؛ بی فایده نگوید، نشنود، نبیند، بلکه فکر نکند؛ و این امر گر چه خیلی مشکل، ولی بسیار مفید است.

10. اخلاص در همه گفتارها و کردارها؛ اگر بتواند به همه گفتارها و کردارها رنگ خلوص دهد، کار بزرگی انجام داده است و باید از خداوند متعال در ظل توجهات امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف بخواهد که ذره ای از این نعمت بزرگ را عنایت فرماید.

قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم:

ثَلاثٌ مِن حَقائِقِ الإیمانِ: الإنفاقُ فِی الإقتارِ، و إنصافُ النّاسِ مِن نَفسِکَ، و بَذلُ العِلمِ للمُتَعَلِّمِ.

سه چیز از حقیقت های ایمان است: انفاق کردن در حال تنگدستی، انصاف ورزیدن با مردم و دانش بخشی به جوینده ی دانش.

الخصال125

امام خامنه ای(مدظله العالی):

* خون شهیدان تضمین کننده استقلال ملت و سربلندی اسلام است. نظام جمهوری اسلامی امروز امانت شهیدان است و همه باید بدانند که مبارزه با جمهوری اسلامی تمام نشده است.

* شهادت بدین معناست که یک انسان، برترین و محبوب ترین سرمایه ی دنیوی خویش را نثار آرمانی سازد که معتقد است زنده ماندن و بارور شدن آن به سود بشریت است، و این یکی از زیباترین ارزش های انسانی است.

* مظهر قدرت ایران شهدا هستند. هر شهیدی پرچمی برای استقلال و شرف این ملت است.

* این کشور همیشه به رزمندگان دوران هشت ساله، به خصوص به خانواده های شهدا و جانبازان و آزادگان و مفقودان و اسرا و خانواده هایشان مدیون است.

* ما تاریخ خود را مرهون شهادت طلبی می دانیم و این شیوه ی اسلامی را بارور کننده ی مجاهدت های ملت خود می شماریم.

* شهیدان عزیز جزء کسانی بودند که نور حقیقت را در لا به لای ظلمت های متراکم زمانه دیدند و به سوی آن شتافتند.

* همین شهادت ها و مقاومت ها و به استقبال خطر رفتن ها بود که انقلاب را حفظ کرد.

* ملّت ایران با فداکاری شهیدان و پایداری آزادگان و جانبازان و با بزرگواری خانواده های آنان توانست خود را به قلّه های عزّت برساند.

* پرچم عروج انسان به بام معنویت که امروز در گوشه و کنار دنیا برافراشته می شود، در حقیقت پرچم امام ما و شهیدان اوست، آن ها زنده اند و روز به روز زنده تر خواهند شد.

* شهدا، علاوه بر مقامات رفیع معنوی که زبان ها و قلم ها از توصیف آن و چشم و دل ها از مشاهده آن ناتوان اند، مشعلدار پیروزی و استقلال ملت اند.

* امید است همه ی ملّت ایران به راستی قدردان شهیدان و خاندان های معظّم آنان باشند و رضایت الهی و حمایت حضرت بقیه الله الاعظم عجل الله تعالی فرجه الشریف را بدین وسیله جلب کنند.

* در عالم ملکوت، علما و بزرگان و زهّاد و عُبّاد با حسرت به جایگاه شهدا نگاه می کنند.

* هر چه یاد شدا بیشتر زنده شود، فضای کشور و جامعه بیشتر به سمت ارزش ها حرکت خواهد کرد.

* شخصیت شهید که تبلور همان آرمان های او و آرزوهای اوست، از میان مردم رخت بر نخواهد بست؛ این خاصیت شهادت است.

* ملت ما مرهون فداکاری آن کسانی است که در بحرانی ترین روزها و سخت ترین آزمون ها سینه هایشان را سپر کردند و رفتند در مقابل خطر ایستادند.

* امروز به فضل همین شهادت ها و به برکت خون شهدا، ملّت ما ملّت سربلند و آبرومندی است.

امام خامنه ای(مدظله العالی):

آنچه در روش تبلیغ اهمیت بسیار دارد، گفتگو و مذاکره و مخاطب قرار دادن دل ها و اذهان مردم با زبان نرم و روش برادرانه است.