اشکال: این قابل انکار نیست که نوشیدن شراب به مقدار کم، انسان را دچار مشکل نمی کند و انواع مرض هایی که در اثر نوشیدن شراب زیاد به وجود می آورد را در پی نخواهد داشت. از طرفی دیگر، فوایدی مانند فراموشی از درد و رنج های روزمرّه زندگی را به وجود می آورد. چرا اسلام با نوشیدنِ کمی از شراب که ضرری ندارد و فایده هم دارد مخالفت کرده است؟

جواب: چون انسان کمال طلب است، بر اساس کمال خواهی اش به تدریج بر خواسته خود می افزاید. لذا اسلام مقدار اندک آن را نیز ممنوع کرده است و به عنوان یک قانون قطعی و دقیق، آن را برای تمام افراد چه با اراده و چه کم اراده، به اجرا گذاشته است و چون این ویژگی یعنی کمال طلبی، در دیگر ابعاد و زمینه ها جاری است، دیگر قوانین و  مقررات و دستورالعمل های صادره از طرف قانون گذارِ هستی، بر اساس همین نکته شکل گرفته و آن جا که ممکن است زیاده طلبی باعث حریم شکنی شود و به تدریج انسان در وادی هولناک و در معرض خطرات جانی و روحی قرار گیرد، اسلام با جدّیت و قاطعیت آن را نهی کرده است. به همین خاطر است که در روایتی آمده است: ما اَسکَرَ کَثیرُهُ فَقَلیلُهُ حَرامٌ؛ یعنی آن چه که مقدار زیادش باعث مستی شود، مقدار کمش هم حرام است.