زهد و ساده زيستي در سيرة عملي بزرگان :
شيخ انصاري (ره): شيخ انصاري آن مردي كه مرجع كل في الكّل شيعه مي شود، آن روزي كه ميميرد، با آن ساعتي كه به صورت يك طلبهي فقير دزفولي وارد نجف شده است فرقي نكرده است. وقتي كه خانهي او را نگاه ميكنند مي بينند مثل فقير ترين مردم زندگي مي كند، با اينكه در هر سال مقدار زيادي وجوهات به دست ايشان مي رسيد.»[1]
آيت الله العظمي وحيد بهبهاني(ره): زهد ايشان به اندازه اي بود كه لباسهايش كرباس و تابدار بود و غالباّ آنها را همسرش مهيا مي كرد و مي بافت و به البسة دنيا هيچ نظر نداشت. در مدت عمر به جمع زخارف دنيوي همت مصروف نفرمود. كناره گيري از زر اندوزان شيوهي او بود. از معاشرت آنها خود داري مي كرد و با مستمندان نشست و بر خاست مي كرد. وقتي كه يكي از پسرانش براي همسرش لباس فاخري تهيه كرده بود. ايشان او را مورد عتاب قرار داده و مي فرمايند: اگر چه استفادهي از نعمتهاي خدا حرام نيست ولي حداقل كاري كه من و خانوادهي من مي توانيم انجام دهيم اين است كه با مردم فقير همدردي كرده و همانند آنها زندگي كنيم گرچه قدرت برخريد هر چيزي را داريم.»[2]
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
[1] . همان ص 457تا 458.
[2] . همان ص 454 تا 455.