زهد و ساده زيستي در سيرة عملي بزرگان :
حضرت امام خميني(ره): حضرت امام در تمام مراحل زندگي، چه زماني كه طلبه ‎ي گمنامي در مدرسه فيضيه بودند و چه زماني كه رهبري و مرجعيت شيعيان جهان را بر عهده داشتند، ساده‎زيستي واكتفاءكردن به حداقل زندگي را منش خويش قرار داده بودند و هيچگاه حاضر نشوند سطح زندگي ايشان، از سطح زندگي عموم مردم بالاتر برود.»[1] يكي از اطرافيان امام مي گويد ، امام زماني كه در نجف بودند در يك منزل استجاري كه نو ساز نبود و از جهت سادگي مثل منازل ساير مردم عادي و طلاب بود سكونت داشتند و وقتي به ايشان گفته شد همانند بقيه بزرگان منزلي در كوفه نزديك شط فرات برايشان اجاره شود تا در ايام تابستان كه هواي نجف گرم و خشك بود به آنجا بروند ايشان امتناع كردند و فرمودند: من چطور مي توانم به كوفه روم (و دنبال رفاه خود باشم) در حالي كه بسياري از مردم ايران در زندان به سر مي برند،»[2] (به نقل از حجة الاسلام رحيميان) سطح زندگي و خوراك ايشان واقعاً جوري بود كه من مي توانم به جرأت بگويم زندگي داخلي حضرت امام در سطح يك طلبه معمولي مقتصد و حتي پائين تر بود.»[3] (به نقل از حجه الاسلام قرهي)

حضرت امام با اينكه نه در نجف و نه وقتي كه از تهران آمدند از خود منزل نداشتند و منزلشان اجاره‎اي و محقّر بود، مقداري زمين كه در حدود 7يا 8 هزار متر در خمين سهم ارث پدري ايشان بود، طي نامه‎اي به حجة الاسلام جلالي خميني دستور مي دهند كه ( جنابعالي وكيل هستيد زمين هاي متعلق به اينجانب را هر چند ناقابل است هر طور صلاح مي دانيد تقسيم كنيد بين فقرا…»[4]
وقتي طلبه‎اي در نجف به ايشان مراجعه مي كند كه عباي من پاره است، پولي به من بدهيد، امام نيز عباي خودشان را نشان داده مي فرمايند: عباي من نيز پاره است.»[5]

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

[1] . سيماي فرزانگان ـ ص 450 رضا مختاري / چاپ هشتم / 1374 / دفتر تبليغات اسلامي حوزه‎ي علميه‎ي قم.

[2] . سرگذشتهاي ويژه از زندگي امام خميني (ره) ج 5 ص 60 رضا شعر باف چاپ هشتم ـ انتشارات پيام آزادي ـ 1374.
[3] . همان / ج 6 ص144.
[4] . همان ج6 ص 39.
[5] . سيماي فرزانگان ص 450.