وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ فى صِفَةِ الْمُؤْمِنِ:  الْمُؤْمِنُ بِشْرُهُ فى وَجْهِهِ،

و آن حضرت در وصف مؤمن فرمود: شادى مؤمن در چهره اش،

و حُزْنُهُ فى قَلْبِهِ. اَوْسَعُ شَىْء صَدْراً، وَ اَذَلُّ شَىْء نَفْساً.

و اندوهش در دل اوست.از نظر تحمّل وسيع ترين موجود، و از نظراخلاق متواضع ترين

مخلوق است.

يَكْرَهُ الرِّفْعَةَ، وَ يَشْنَأُ السُّمْعَةَ! طَويلٌ غَمُّهُ، بَعيدٌ هَمُّهُ،

برترى را خوش ندارد، و خودنمايى را دشمن دارد. اندوهش طولانى، و همّتش دوردست،

كَثيرٌ صَمْتُهُ، مَشْغُولٌ وَقْتُهُ، شَكُورٌ صَبُورٌ، مَغْمُورٌ بِفِكْرَتِهِ،

و سكوتش بسيار، و وقتش مشغول، و سپاس وشكيبايى اش فوق العاده، و غرق در فكرت

خويش،

ضَنينٌ بِخَلَّتِهِ، سَهْلُ الْخَليقَةِ، لَيِّنُ الْعَريكَةِ،

و نسبت به اظهار حاجت بخيل است، اخلاقش سهل و آرام، و برخوردش هموار و نرم،

نَفْسُهُ اَصْلَبُ مِنَ الصَّلْدِ، وَ هُوَ اَذَلُّ مِنَ الْعَبْدِ.

و وجودش در امر دين از سنگ سخت تر، ونزد حق از برده ذليل تر است.