رابطه اَجَل و اعمال انسان!!
از نظر جهان بینی الهی که واقعیت را در چهارچوب مادّه و جسم و کیفیّات و انفعالات جسمانی محدود و محصور نمی داند، دنیای حوادث دارای تار و پودهایی بیش تر و پیچیده تر است و عواملی که در پدید آمدن حوادث شرکت دارد، بسی افزون تر است. از نظر مادّی، عوامل مؤثر در اجل و روزی، سلامت، سعادت و خوشبختی، منحصراً مادی است؛ یعنی تنها عوامل مادّی است که اجل را نزدیک یا دور می کند و سعادت و خوشبختی انسان را تأمین یا نابود می سازد؛ امّا از نظر جهان بینی الهی، علل و عوامل دیگری که عوامل روحی و معنوی نامیده می شود، نیز در کنار عوامل مادّی در اجل و سعادت و امثال این امور مؤثّر است.
از نظر این جهان بینی، جهان، یک واحد زنده و با شعور است؛ اعمال و رفتار بشر، حساب و عکس العمل دارد؛ خوب و بد در مقیاس جهان، بی تفاوت نیست. اعمال خوب و بد بشر با عکس العمل هایی از جهان مواجه می شود که احیاناً در دوره ی حیات و زندگی خود فرد به او می رسد.
به طور کلی گناه، اطاعت، توبه، حُسن خلق، خوشحال کردن پدر و مادر، انجام صله ی ارحام، عدل و ظلم، نیکوکاری و بدکاری، دعا و نفرین و امثال اینها از اموری است که در سرنوشت انسان از نظر کوتاهی و طول عمر مؤثر است. در اینجا به چند نمونه روایت اشاره می کنیم:
الف. طبق برخی روایات، گناه و کارهای بد، از اعمالی است که باعث کوتاهی عمر می شود، چنان که امام صادق علیه السلام می فرماید:«مَن یَمُوتُ بِالذُّنُوبِ اَکثَرُ مِمَّن یَمُوتُ بِالآجال؛ کسانی که با گناهان می میرند، بیش تر از کسانی هستند که با مرگ طبیعی از دنیا می روند.»
ب. در روایات همچنین اعمالی معرفی شده که سبب طول عمر انسان می شود. به دو مورد از این روایات توجه کنید:
1. حُسن نیت: امام صادق علیه السلام می فرماید:«مَن حَسُنَت نِیَّتُهُ زِیدَ فِی عُمرِهِ؛ هر کس خوش نیّت باشد، عمرش زیاد شود.»
2. خوشحال کردن پدر و مادر و نیکی به آن ها: امام صادق علیه السلام فرمود:«اِن اَحبَبتَ اَن یَزِیدَ اللهُ فِی عُمرِکَ فَسُرَّ اَبَوَیکَ؛ اگر دوست داری خداوند بر عمرت بیفزاید، پدر و مادرت را خوشحال کن.»
ماهنامه مبلغان/شماره110