مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از نامه هاى آن حضرت است

اِلى اَهْلِ الْكُوفَةِ عِنْدَ مَسيرِهِ مِنَ الْمَدينَةِ اِلَى الْبَصْرَةِ

به مردم كوفه زمانى كه از مدينه به بصره مى رفت

 مِنْ عَبْدِاللّهِ عَلِىٍّ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ اِلى اَهْلِ الْكُوفَةِ جَبْهَةِ الاَْنْصارِ،

از بنده خدا على اميرالمؤمنين به اهل كوفه، ياران بلند مقام

وَ سَنامِ الْعَرَبِ.

و ســروران عـرب.

اَمّا بَعْدُ، فَاِنّى اُخْبِرُكُمْ عَنْ اَمْرِ عُثْمانَ حَتّى يَكُونَ سَمْعُهُ كَعِيانِهِ:

اما بعد، شما را از وضع عثمان آگاه مى كنم چنانكه شنيدنش چون ديدنش باشد:

اِنَّ النّاسَ طَعَنُوا عَلَيْهِ، فَكُنْتُ رَجُلاً مِنَ الْمُهاجِرينَ اُكْثِرُ اسْتِعْتابَهُ

مردم از او عيب جويى كردند، و من فردى از مهاجران بودم كه اكثراً از او مى خواستم رضاى مردم را جلب كند

وَ اُقِلُّ عِتابَهُ، وَ كانَ طَلْحَةُ وَ الزُّبَيْرُ اَهْوَنُ سَيْرِهِما فيهِ الْوَجيفُ،

و كمتر در پى سرزنشش بودم. سبك ترين برنامه طلحه و زبير درباره او تندروى،

وَ اَرْفَقُ حِدائِهِمَا الْعَنيفُ، وَ كانَ مِنْ عائِشَةَ فيهِ فَلْتَةُ غَضَب، فَاُتيحَ

و نرم ترين كارشان فشار آوردن به او بود، عايشه هم به ناگهان در حق او خشم گرفت، آن گاه

لَهُ قَوْمٌ فَقَتَلُوهُ، وَ بايَعَنِى النّاسُ غَيْرَ مُسْتَكْرَهينَ وَ لامُجْبَرينَ،

عده اى بر كشتن وى مهيّا شدند و او را كشتند، و مردم بدون اكراه و اجبار،

بَـلْ طائِعيـنَ مُخَيَّـريـنَ.

بلكه از روى ميل و اختيار با من بيعت كردند.

وَ اعْلَمُوا اَنَّ دَارَ الْهِجْرَةِ قَدْ قَلَعَتْ بِاَهْلِها وَ قَلَعُوا بِها،

بدانيد دار هجرت (مدينه) اهلش را بركَند و اهلش هم از آن كنده شدند،

وَ جاشَتْ جَيْشَ الْمِرْجَلِ، وَ قامَتِ الفِتْنَةُ عَلَى الْقُطْبِ. فَاَسْرِعُوا

مدينه چون جوشش ديگ به جوش آمد، و فتنه برپا گشت. به سوى امير خود

اِلى اَمِيرِكُمْ، وَ بادِرُوا جِهادَ عَدُوِّكُمْ اِنْ شاءَ اللّهُ.

بشتابيد، و به جانب جهاد با دشمنان پيشدستى كنيد، اگر خدا خواهد.