60

وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از نامه هاى آن حضرت است

اِلَى الْعُمّـالِ الَّـذينَ يَطَاُ الْجَيْشُ عَمَلَهُـمْ

به كارگزارانى كه سپاهيان از منطقه مأموريت آنان مى گذشتند

مِنْ عَبْدِاللّهِ عَلِىٍّ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ، اِلى مَنْ مَرَّ بِهِ الْجَيْشُ مِنْ جُباةِ

از بنده خدا على اميرالمؤمنين، به جمع كنندگان ماليات و كارگزاران

شهرهايى كه سپاه

الْخَراجِ، وَ عُمّالِ الْبِلادِ:

از منطقـه آنان عبـور مى كند:

اَمّا بَعْدُ، فَاِنّى قَدْ سَيَّرْتُ جُنُوداً هِىَ مارَّةٌ بِكُمْ اِنْ شاءَ اللّهُ، وَ قَدْ

اما بعد، من سپاهى را فرستادم كه به خواست خداوند از منطقه شما

عبور مى كنند، و آنان را

اَوْصَيْتُهُمْ بِما يَجِبُ لِلّهِ عَلَيْهِمْ مِنْ كَفِّ الاَْذى، وَ صَرْفِ الشَّذى.

به آنچه خداوند بر آنان واجب نموده سفارش كرده ام، كه از آزار مردم و

رساندن رنج به آنان اجتناب نمايند.

وَ اَنا اَبْرَاُ اِلَيْكُمْ وَ اِلى ذِمَّتِكُمْ مِنْ مَعَرَّةِ الْجَيْشِ اِلاّ مِنْ جَوْعَةِ

من پيش شما و به خاطر تعهدى كه با شما دارم از ستم سپاه به

شما بيزارم، مگر اينكه گرسنگى

الْمُضْطَرِّ لايَجِدُ عَنْها مَذْهَباً اِلى شِبَعِهِ. فَنَكِّلُوا مَنْ تَناوَلَ مِنْهُمْ

كسى را ناچار كند و براى سير كردن خويش راهى غير آن نيابد.

كسى را كه به ستم

شَيْئاً ظُلْماً عَنْ ظُلْمِهِمْ، وَ كُفُّوا اَيْدِىَ سُفَهائِكُمْ عَنْ مُضارَّتِهِمْ

دست به اموالتان دراز كند كيفر دهيد، و دست نادانانِ خود را از

ضربه زدن به سپاه

وَ التَّعَرُّضِ لَهُمْ فيمَا اسْتَثْنَيْناهُ مِنْهُمْ. وَ اَنَا بَيْنَ اَظْهُرِ الْجَيْشِ،

و تعرض به آنان در آنچه استثنا كردم بازداريد. من به دنبال سپاه در حركتم،

فَارْفَعُوا اِلَىَّ مَظالِمَكُمْ، وَ ما عَراكُمْ مِمّا يَغْلِبُكُمْ مِنْ اَمْرِهِمْ

شكايات خود را به من برسانيد، و از ستمى كه از آنان به شما مى رسد

وَ لاتُطيقُونَ دَفْعَهُ اِلاّ بِاللّهِ وَ بى، فَاَنَا اُغَيِّرُهُ بِمَعُونَةِ

و جز به كمك خدا و من قدرت دفع آن را نداريد شكايت با من در ميان نهيد،

تا به يارى خدا آن ستم را

اللّهِ، اِنْ شاءَ اللّهُ.

از شما برگردانم، ان شاء اللّه.