علامة طباطبائي (ره):

آية الله سيد محمّد حسين حسيني طهراني، دربارة عشق ايشان به اهل بيت اينگونه نوشته‎اند: «…نكتة اوّل دل بستگي ايشان به اهل بيت (عليهم السلام) بود و در حقيقت ولاي اهل بيت براي ايشان به منزلة يك شمعِ شب افروز شبستانِ زندگي بود، نسبت به اهل بيت به خصوص امير المؤمنين (عليه السلام) تا سر حدّ عشق دل بستگي داشت. هيچ به خاطر ندارم از اسم هر يك از ائمه بدون اداي احترام گذشته باشند. در مشهد كه همه ساله مشرّف مي شدند و تابستان را در آن جا مي‎ماندند؛ وقتي وارد صحن حرم حضرت رضا(عليه السلام) مي‎شدند بارها كه در خدمتشان بودم مي ديدم كه دستهاي مرتعش را روي آستانة در مي‎گذاشتند و با بدن لرزان از جان و دل آستانة در را مي بوسيدند.گاهي از محضرشان التماس دعائي درخواست مي‎شد مي‎گفتند: برويد از حضرت بگيريد، ما اينجا كاره‎اي نيستيم همه چيز آن جاست.»[3]

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

[3]. مهر تابان/ ص 56 /سيد محمد حسين حسيني طهراني /چاپ اوّل/ انتشارات باقر العلوم (بي تا).

مهدي رحيمي

اندیشه قم