اسحاق بن عمار می گوید: امام صادق علیه السلام فرمود:«یا إِسحاقُ مَن طَافَ بِهذا البَیتِ طَوافاً واحِداً کَتَبَ اللهُ لَهُ أَلفَ حَسَنَهٍ وَ مَحَا عَنهُ ألفَ سَیِّئَهٍ وَ رَفَعَ لَهُ ألفَ دَرَجَهٍ وَ غَرَسَ لَهُ ألفَ شَجَرَهٍ فِی الجَنَّهِ وَ کَتَبَ لَهُ ثَوابَ عِتقِ ألفِ نَسَمَهٍ حَتَّی إِذا صَارَ إِلَی الُلتَزَمِ فَتَحَ اللهُ لَهُ ثَمانِیَه أبوابِ الجَنَّهِ فَیُقالُ لَهُ ادخُل مِن أیِّها شِئتَ؛ ای اسحاق! هر که این خانه(کعبه) را یک بار طواف کند خداوند برای او هزار حسنه می نویسد و هزار سیئه از او محو می کند و هزار درجه او را بالا می برد و هزار درخت برای او در بهشت می کارد و ثواب آزاد کردن هزار بنده برایش می نویسد، تا به ملتزم می رسد هشت درِ بهشت را برای او می گشاید و سپس به او می فرماید: از هر کدام از آنها که خواستی وارد شو.»

گفتم: فدایت شوم. همه اینها برای کسی است که طواف می کند؟ فرمود:« نَعَم أفَلا أخبِرُکَ بِمَا هُوَ أفضَلُ مِن هَذَا؟؛ بله. آیا به تو خبر ندهم از چیزی که از این هم بافضیلت تر است»؟

عرض کردم:آری. فرمود:«مَن قَضَی لِأخیهِ المُؤمِنِ حَاجَه کَتَبَ اللهُ لَهُ طَوَافاً وَ طَوَافاً حَتَّی بَلَغَ عَشَرَه؛ هر کس حاجتی برای برادر مؤمنش برآورده کند، خداوند برای او{ثواب} طوافی و طوافی و طوافی می نویسد.{حضرت همین طور شمرد} تا به ده طواف رسید.»