|
حکایت؛ آیت الله فهری نقل می کنند : مرحوم میرزا جواد آقا ملکی تبریزی(ره) پسری داشت که روشنی و گرمی خانواده بود، در روز عید غدیر ایشان در منزل جلوس کرده و قشرهای مختلف به زیارتشان می آمدند، یک روز که طبق روال سال های قبل مهمان های زیادی هم برای ایشان آمده بود، خدمتکار منزل کنار حوض خانه می آید و چشمش بر پیکر بی جان پسر که بر روی آب بوده می افتد، بی اختیار فریاد می زند، اهل خانه که از اندرون با صدای خدمتگزار بیرون می آیند و با منظره دلخراشی مواجه می شوند، بی اختیار همه فریاد می کشند و بلند بلند گریه می کنند.
روحانی شهید حسین شهدی در سال 1345 در یک خانواده مذهبی و زحمتکش در بخش کومله از توابع لنگرود گیلان دیده به جهان گشود و در همان اوان کودکی به انجام فرائض دینی و کمک خانواده می پرداخت. با پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل بسیج مستضعفین به فرمان امام خمینی (ره)، بلافاصله به عضویت بسیج درآمد. وی عشق و علاقۀ شدیدی به حضرات معصومین علیهم السلام و امام امت داشت. پس از پایان مقطع اول راهنمایی به واسطه همان عشق و علاقه به حوزۀ علمیه جلالیه آستانه اشرفیه و سپس حوزه علمیه فاطمیه تهران رهسپار شد و در طیّ هفت سال به ذخیره اندوزی نورانیت دینی و قرآنی پرداخت.
درادامه شرح دهای سحر به بررسی وتفاوت دو اسم شرف «منّان و حنّان» می پردازد . «اَللّـهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مِنْ آياتِكَ بِاَكْرَمِها وَكُلُّ آياتِكَ كَريمَةٌ، اَللّـهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِآياتِكَ كُلِّها» خداوندا! از تو درخواست مىكنم گرامىترين آياتت را، در صورتى كه تمام آياتت گرامى است، خدايا پس درخواست مىكنم به حقّ تمام آياتت. «آيه» در اصطلاح قرآن كريم به هرچه جز خدا اطلاق مىشود، به اين معنا كه نگرش متفكرانه درباره هر موجودى انسان را به خدا و اوصاف و اسماى او مىرساند و نيز به هرسويى با عقل بنگريم، نشان او مشهود است. «فَأَيْنََما تُوَلُّوْا فَثَمَّ وَجْهُ اللّهِ» . پس هرچه در نظام تكوين يا تشريع، نشان حقتعالى باشد، مصداق آيت است.
در دعای نماز عید عرضه می داریم: خدایا! «اَسْئَلُک اَنْ تُدْخِلَنِی فِی کلِّ خَیرِ اَدْخَلْتَ فِیهِ مُحَمَّداً وَآلَ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تُخْرِجَنِی مِنْ کلِّ سُوءٍ اَخْرَجْتَ مِنْهُ مُحَمَّداً وَآلَ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُک عَلَیهِ وَعَلَیهِمْ؛ (1) می خواهم که وارد کنی مرا [در این روز] در هر خیری که محمد و آل او را در آن داخل نمودی و اینکه بیرون کنی مرا از هر بدی که محمد و آل او را از آن خارج ساختی. صلوات تو بر او و آلش.»
41
از نامه هاى آن حضرت است اِلى بَعْضِ عُمّالِهِ به يكى از كارگزارانش اَمّا بَعْدُ، فَاِنّى كُنْتُ اَشْرَكْتُكَ فى اَمانَتى، وَ جَعَلْتُكَ شِعارى اما بعد، من تو را در امانتم (حكومت) شريك خود نمودم، و نسبت به خويش از همه نزديكتر وَ بِطانَتى، وَ لَمْ يَكُنْ فى اَهْلى رَجُلٌ اَوْثَقَ مِنْكَ فى نَفْسى قرار دادم، هيچ يك از خاندانم، براى موافقت و مدد كردن به من لِمُواساتى وَ مُوازَرَتى وَ اَداءِ الاَْمانَةِ اِلَىَّ. فَلَمّا رَاَيْتَ الزَّمانَ عَلَى و رساندن امانت به سويم در نظر من مطمئن تر از تو نبود. چون ديدى زمانه بر
(39) و كان مِن دعائِه عليهالسلام فى طَلَبِ العَفْوِ وَ الرَّحْمةِ «دعادر طلب عفو و رحمت» اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَاكْسِرْ شَهْوَتى عَنْ كُلِّ مَحْرَمٍ، بار الها بر محمد و آلش درود فرست، و شهوتم را از هر حرامى درهم شكن، وَ ازْوِ حِرْصى عَنْ كُلِّ مَاْثَمٍ، وَ امْنَعْنى عَنْ اَذى كُلِّ مُؤْمِنٍ و ميل شديد مرا از هر معصيتى بگردان، و مرا از آزار كردن هر مؤمن بخشش گناهان
40 وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ از نامه هاى آن حضرت است اِلى بَعْضِ عُمّالِهِ به يكى از كارگزارانش اَمّا بَعْدُ، فَقَدْ بَلَغَنى عَنْكَ اَمْرٌ اِنْ كُنْتَ فَعَلْتَهُ فَقَدْ اَسْخَطْتَ رَبَّكَ، اما بعد، خبربر نامه اى از تو به من رسيده كه اگر انجام داده باشى پروردگارت را به خشم آورده، |