41

وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از نامه هاى آن حضرت است

اِلى بَعْضِ عُمّالِهِ

به يكى از كارگزارانش

اَمّا بَعْدُ، فَاِنّى كُنْتُ اَشْرَكْتُكَ فى اَمانَتى، وَ جَعَلْتُكَ شِعارى

اما بعد، من تو را در امانتم (حكومت) شريك خود نمودم، و نسبت به خويش از

همه نزديكتر

وَ بِطانَتى، وَ لَمْ يَكُنْ فى اَهْلى رَجُلٌ اَوْثَقَ مِنْكَ فى نَفْسى

قرار دادم، هيچ يك از خاندانم، براى موافقت و مدد كردن به من

لِمُواساتى وَ مُوازَرَتى وَ اَداءِ الاَْمانَةِ اِلَىَّ. فَلَمّا رَاَيْتَ الزَّمانَ عَلَى

و رساندن امانت به سويم در نظر من مطمئن تر از تو نبود. چون ديدى زمانه بر

ابْنِ عَمِّكَ قَدْ كَلِبَ، وَ الْعَدُوَّ قَدْ حَرِبَ، وَ اَمانَةَ النّاسِ قَدْ خَزِيَتْ،

پسرعمويت سخت شد، و دشمن بر او كينه ورزيد، و امانت مردم تباه شد،

وَ هذِهِ الاُْمَّةَ قَدْ فَتَكَتْ وَ شَغَرَتْ، قَلَبْتَ لاِبْنِ عَمِّكَ ظَهْرَ الْمِجَنِّ،

و اين امّت به فتنه دچار و به خونريزى دلير و پراكنده و بى پناه شدند، پيمانت را با

پسرعمويت دگرگون نمودى،

فَفارَقْتَهُ مَعَ الْمُفارِقينَ، وَ خَذَلْتَهُ مَعَ الْخاذِلينَ،

و همراه جداشدگان از او جدا شدى، و با آنان كه دست از ياريش برداشتند همراه

گشتى،

وَ خُنْتَهُ مَعَ الْخائِنينَ! فَلاَ ابْنَ عَمِّكَ آسَيْتَ، وَ لاَ الاَْمانَةَ اَدَّيْتَ.

و با خيانت كنندگان به او خيانت نمودى! نه با پسرعمويت همراهى نمود، نه امانت

را ادا كردى.

وَ كَاَنَّكَ لَمْ تَكُنِ اللّهَ تُريدُ بِجِهادِكَ، وَ كَاَنَّكَ لَمْ تَكُنْ عَلى بَيِّنَة مِنْ

گويا تلاشت براى خدا نبود، و انگار از جانب پروردگارت حجّتى

رَبِّكَ، وَ كَاَنَّكَ اِنَّما كُنْتَ تَكيدُ هذِهِ الاُْمَّةَ عَنْ دُنْياهُمْ، وَ تَنْوى

نداشتى، و مثل اينكه در مقام بودى تا اين امت را به خاطر اموالشان فريب دهى،

و قصد داشتى

غِـرَّتَـهُـمْ عَـنْ فَيْـئِـهِمْ.

غافلگيرشان كرده و بيت المال آنان را غارت كنى.

فَلَمّا اَمْكَنَتْكَ الشِّدَّةُ فى خِيانَةِ الاُْمَّةِ اَسْرَعْتَ الْكَرَّةَ، وَ عاجَلْتَ

چون زمينه تشديد خيانت به امت برايت فراهم شد به سرعت حمله كرده،

و به شتاب

الْوَثْبَةَ، وَ اخْتَطَفْتَ ما قَدَرْتَ عَلَيْهِ مِنْ اَمْوالِهِمُ الْمَصُونَةِ لاَِرامِلِهِمْ

از جاى جَستى، و آنچه توانستى از اموالى كه براى بيوه زنان و يتيمان

وَ اَيْتامِهِمُ، اخْتِطافَ الذِّئْبِ الاَْزَلِّ دامِيَةَ الْمِعْزَى الْكَسيرَةِ،

نگهدارى مى شد مانند گرگ تيزرو كه بزغاله مجروح از پا افتاده را بربايد ربودى،

فَحَمَلْتَهُ اِلَى الْحِجازِ رَحيبَ الصَّدْرِ بِحَمْلِهِ، غَيْرَ مُتَأَثِّم مِنْ اَخْذِهِ!

و آن مال را با خيال راحت به حجاز منتقل كردى، بدون اينكه در اين غارتگرى

احساس گناه كنى!

كَاَنَّكَ ـ لا اَبا لِغَيْرِكَ ـ حَدَرْتَ اِلى اَهْلِكَ تُراثكَ مِنْ اَبيكَ وَ اُمِّكَ.

دشمنت بى پدر باد، انگار ميراث رسيده از پدر و مادرت را به جانب خانواده ات بردى.

فَسُبْحانَ اللّهِ! اَما تُؤْمِنُ بِالْمَعادِ؟ اَوَ ما تَخافُ نِقاشَ الْحِسابِ!

سبحان اللّه! آيا به قيامت ايمان ندارى؟ و از حسابرسى خدا نمى ترسى؟!

اَيُّهَا الْمَعْدُودُ كانَ عِنْدَنا مِنْ ذَوِى الاَْلْبابِ، كَيْفَ تُسيغُ شَراباً

اى كسى كه نزد ما از خردمندان شمرده مى شدى، چگونه آشاميدن و خوردن

وَ طَعاماً وَ اَنْتَ تَعْلَمُ اَنَّكَ تَأْكُلُ حَراماً، وَ تَشْرَبُ حَراماً؟ وَ تَبْتاعُ

اين مال را بر خود گوارا مى دانى در حالى كه مى دانى حرام مى خورى و حرام

مى آشامى؟! كنيزان

الاِْماءَ، وَ تَنْكِحُ النِّساءَ مِنْ مالِ الْيَتامى وَ الْمَساكينِ وَ الْمُؤْمِنينَ

مى خرى، و با زنان ازدواج مى كنى آن هم از مال يتيمان و مساكين و مؤمنان

الْمُجاهِدينَ، الَّذينَ اَفاءَ اللّهُ عَلَيْهِمْ هذِهِ الاَْمْوالَ، وَ اَحْرَزَ بِهِمْ هذِهِ

جهادكننده اى كه خداوند اين اموال را به آنان بخشيده، و به وسيله آنان اين شهرها را

الْبِلادَ. فَاتَّقِ اللّه، وَارْدُدْ اِلى هؤُلاءِ الْقَوْمِ اَمْوالَهُمْ، فَاِنَّكَ اِنْ

حفظ كرده. از خدا پروا كن، به اين قوم اموالشان را برگردان، اگر برنگردانى

لَمْ تَفْعَلْ ثُمَّ اَمْكَنَنى اللّهُ مِنْكَ لاَُعْذِرَنَّ اِلَى اللّهِ فيكَ،

آن گاه خداوند به من قدرت دست يابى به تو را بدهد چنانت عقوبت كنم كه عذرخواهم

نزد حق باشد،

وَ لاََضْرِبَنَّكَ بِسَيْفِى الَّذى ما ضَرَبْتُ بِهِ اَحَداً اِلاّ دَخَلَ النّارَ. وَ وَاللّهِ

و با شمشيرم گردنت را بزنم شمشيرى كه احدى را با آن نزدم جز اينكه وارد جهنّم شد.

به خدا قسم

لَوْ اَنَّ الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ فَعَلا مِثْلَ الَّذِى فَعَلْتَ، ما كانَتْ لَهُما

اگر حسن و حسينم آنچه را تو انجام دادى انجام مى دادند، از من

عِنْدى هَوادَةٌ، وَ لا ظَفِرا مِنّى بِاِرادَة، حَتّى آخُذَ الْحَقَّ مِنْهُما،

نرمشى نمى ديدند، و به مرادى نمى رسيدند، تا اينكه حق را از آنان بازستانم،

وَ اُزيلَ الْباطِلَ عَنْ مَظْلَمَتِهِما. وَ اُقْسِمُ بِاللّهِ رَبِّ الْعالَمينَ،

و باطلى را كه از ستمشان به وجود آمده نابود سازم. به خداى جهانيان قسم

ما يَسُرُّنى اَنَّ ما اَخَذْتَهُ مِنْ اَمْوالِهِمْ حَلالٌ لى اَتْرُكُهُ ميراثاً لِمَنْ

آنچه از مال ايشان برده اى اگر برايم حلال بود شادم نمى كرد كه آن را براى اولادم به ارث

بَعْدى. فَضَحِّ رُوَيْداً، فَكَاَنَّكَ قَدْ بَلَغْتَ الْمَدى، وَ دُفِنْتَ تَحْتَ

گذارم. در اين غارتگرى آهسته بران، كه گويى به مرگ رسيده اى، و زير خاك دفن

الثَّرى، وَ عُرِضَتْ عَلَيْكَ اَعْمالُكَ بِالْمَحَلِّ الَّذى يُنادِى الظّالِمُ فيهِ

شده اى، و اعمالت بر تو عرضه شده آن هم در جايى كه ستمكار به حسرت فرياد

بِالْحَسْرَةِ، وَ يَتَمَنَّى الْمُضَيِّعُ فيهِ الرَّجْعَةَ، وَ لاتَ حينَ مَناص.

برمى دارد، و ضايع كننده عمر درخواست برگشت به دنيا دارد، در حالى كه آن زمان،

زمان رهايى نيست.