وعده هاي خداوند
وعده هاي خدا عین موعد است. ممکن نیست خدا وعده بدهد و ما بعد از چند هزار سال دیگر به
آن برسیم. در حدیث آمده است که « مزد کارگر را قبل از اینکه عرقش خشک شود بدهید »
و از این بهتر این است که اگر به او مطمئن هستی، همان اول صبح مزدش را بدهی تا بانشاط کار
انجام بدهد. بداند مزدش را پیشاپیش گرفته است.
خداي متعال هم وفیّ است. یعنی به وعدههایش وفا میکند و مزد ا نسان را نقد میدهد. خدا نسیه
کاري ندارد. مزد را زود میدهد.
یعنی همان موقعِ عمل میدهد. منتهی ما نمیبینیم.
اگر کار خوب میکنی و دلت باز میشود، مسرور میشوي و فضاي روحت عوض میشود؛ اگر دست
روي سر یتیم میکشی و احساس آرامش میکنی؛ اگر بر سر مظلوم میزنی و پکر میشوي و دلت
میگیرد؛ اینها همه نشانۀ این است که خداوند مزدت را نقد داده است. اگر کسی از شما
درخواستی کرد و میتوانستی در خواست او را عمل کنی و نکردي، دلت میگیرد. اما اگر
درخواست او را عملی کردي، آرامش وجدان پیدا میکنی.