64

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

در تشويق به عمل صالح

وَ اتَّقُوا اللّهَ عِبادَ اللّهِ، وَ بادِرُوا آجالَكُمْ بِاَعْمالِكُمْ، وَ ابْتَاعُوا

اى بندگان خدا، خدا را بپرهيزيد، و به وسيله اعمال نيكو بر مرگ پيشىجوييد، و بخريد آنچه را براى

ما يَبْقى لَكُمْ بِما يَزُولُ عَنْكُمْ، وَ تَرَحَّلُوا فَقَدْ جُدَّ بِكُمْ، وَ اسْتَعِدُّوا

شما باقى مى ماند به چيزى كه از دستتان مى رود، كوچ كنيد كه در كوچ اندنتان جدّى هستند، براى مرگ كه بر

لِلْمَوْتِ فَقَدْ اَظَلَّكُمْ، وَ كُونُوا قَوْماً صيحَ بِهِمْ فَانْتَبَهُوا،

سر شما سايه انداخته مهيّا شويد، مردمى باشيد كه صيحه هشداردهنده بر آنان زده شده پس بيدار شده اند،

وَ عَلِمُوا اَنَّ الدُّنْيا لَيْسَتْ لَهُمْ بِدار فَاسْتَبْدَلُوا. فَاِنَّ اللّهَ سُبْحانَهُ

و يافته اند كه دنيا جاى ابدى نيست به همين خاطر حيات فانى را به زندگى باقى تبديل كرده اند. زيرا خداوند

لَمْ يَخْلُقْكُمْ عَبَثاً، وَ لَمْ يَتْرُكْكُمْ سُدًى. وَ ما بَيْنَ اَحَدِكُمْ وَ بَيْنَ الْجَنَّةِ

شما را بيهوده نيافريده، و به حال خود نگذاشته. بين شما و بهشت ياجهنّم

اَوِ النّارِ اِلاَّ الْمَوْتُ اَنْ يَنْزِلَ بِهِ. وَ اِنَّ غايَةً تَنْقُصُهَا اللَّحْظَةُ،

حايلى جز مرگ نيست كه از راه مى رسد. مدت حياتى كه لحظه ها از آن مى كاهند،

وَ تَهْدِمُها السّاعَةُ لَجَديرَةٌ بِقَصْرِ الْمُدَّةِ، وَ اِنَّ غائِباً يَحْدُوهُ

و ساعت مرگ آن را منهدم مى نمايد سزاوار كوتاهى است، و اجل پنهان كه

الْجَديدانِ ـ اللَّيْلُ وَ النَّهارُ ـ لَحَرِىٌّ بِسُرْعَةِ الاَْوْبَةِ، وَ اِنَّ قادِماً يَقْدَمُ

آمد و رفت شب و روز آن را مى آورد سزاوار سرعت بازگشت است، و آن آينده اى كه با خود

بِالْفَوْزِ اَوِ الشِّقْوَةِ لَمُسْتَحِقٌّ لاَِفْضَلِ الْعُدَّةِ. فَتَزَوَّدُوا فِى الدُّنْيا مِنَ

رستگارى يا بدبختى آورد شايسته آماده كردن بهترين توشه است. پس در دنيا توشه برداريد توشه اى

الدُّنْيا ما تَحْرُزُونَ بِهِ اَنْفُسَكُمْ غَداً. فَاتَّقى عَبْدٌ رَبَّهُ نَصَحَ نَفْسَهُ،

كه خود را بدان از عِقاب فردا حفظ كنيد. آن عبدى تقواپيشه شد كه خيرخواه خود گشت،

وَ قَدَّمَ تَوْبَتَهُ، وَ غَلَبَ شَهْوَتَهُ، فَاِنَّ اَجَلَهُ مَسْتُورٌ عَنْهُ، وَ اَمَلَهُ خادِعٌ

و توبه اش را پيش انداخت، و بر شهوتش پيروز شد، زيرا زمان اجل انسان مخفى است، و آرزويش گول زننده

لَهُ، وَالشَّيْطانُ مُوَكَّلٌ بِهِ يُزَيِّنُ لَهُ الْمَعْصِيَةَ لِيَرْكَبَها، وَ يُمَنِّيهِ التَّوبَةَ

اوست، شيطان موكّل آدمى است كه معصيتش را در نظرش مى آرايد تا مرتكب آن شود، و توبه را به صورت آرزو

لِيُسَوِّفَها، حَتّى تَهْجُمَ مَنِيَّتُهُ عَلَيْهِ اَغْفَلَ ما يَكُونُ عَنْها.

براى آينده جلوه مى دهد تا آن را به تأخير افكند، تامرگ برآدمى بتازد زمانى كه نسبت به آن غافل تر از هرچيز باشد.

فَيالَها حَسْرَةً عَلى ذى غَفْلَة اَنْ يَكُونَ عُمُرُهُ عَلَيْهِ حُجَّةً، وَ اَنْ تُؤَدِّيَهُ

حسرت و اندوه بر آن بى خبرى كه عمر نابود شده اش بر او حجّت است، و پايان

اَيّامُهُ اِلى شِقْوَة! نَسْأَلُ اللّهَ سُبْحانَهُ اَنْ يَجْعَلَنا وَ اِيّاكُمْ مِمَّنْ

زندگيش شقاوت! از خدا درخواست دارم ما و شما را از كسانى قرار دهد كه نعمت آنان را

لاتُبْطِرُهُ نِعْمَةٌ، وَلا تُقَصِّرُ بِهِ عَنْ طاعَةِ رَبِّهِ غايَةٌ، وَ لاتَحُلُّ بهِ بَعْدَ

به طغيان نيندازد، و هدفى آنان را در عبادت پروردگار خود مقصّر نسازد،و پس از مرگ

الْمَوْتِ نَدامَةٌ وَلا كَآبَةٌ.

ندامت و انـدوه بر او فـرود نيايـد.