نقد افراد

پیامبر خدا مواظب بودند که کدورتی در کسی ایجاد نشود. عیبها را میپوشاندند.

بديها را به روي خود نمیآوردند. حتی افراد را به صورت شخصی نقد نمیکردند.

اگر کسی کار خطایی میکرد و میخواستند آن کار را نهی کنند، نه تنها اسم آن

شخص را نمیآوردند، بلکه به صورت کنایه هم اشاره نمیکردند. مبادا کسی آن

را به فرد مورد نظر تطبیق کند و متوجه شود که آن شخص کیست.

براي نهی از آن میفرمودند : « ما بالُ اَقوامٍ …؛ چه شده است که گروهی چنین

میکنند » به طوري که فقط خود طرف میفهمید این  کار را نباید انجام دهد.

نرمی و لطافت و ملایمت و رحمت پیامبر اینگونه بود. اگر ذرهاي از آن نصیب ما

میشد، همۀ امورمان اصلاح میگردید.