بطور اختصار درباره نعمت نصب كعبه مى توان گفت : خداوند متعال انسان را از خاك آفريده و
او را به ديدار و پناه خود دعوت نمود. نزديكى و پناه او نیز مخصوص بلند مرتبگان و افراد با
معنويت است . و به جھت اين كه انسان در اوايل كار، به جھت فرو رفتن در تاريكیھاى عالم
طبیعت و اسارت در كره خاكى و میان آب و گل ، به اين عالمھاى عالى دسترسى ندارد،
خداوند، عالم او را با ايجاد مكانى آباد كرده و آن را خانه خود نامید. و آن را زيارتگاه زائرانش و
طالبین حضرتش قرار داد تا بر گرد آن چرخیده ، زيارتش كرده ، به مقتضاى حال خود با
پروردگارشان ماءنوس شده و با اين امور آماده عالمھاى قدس و نزديك شدن به خدا گردند.
براى اين زيارت نیز عبادتھايى مقرر فرموده كه تمامى آنان باعث پرواز از عالم خاكى به عالم
ملكوت ، جبروت و لاھوت است . بعبارت ديگر اين عبادتھا عبادت كننده را آماده زيارت كعبه
حقیقى مى نمايد كه درباره آن در روايت آمده است : « زمین و آسمانم گنجايش من را ندارد
بلكه قلب بنده مؤ منم گنجايش مرا دارد .» بعبارت ديگر اين عبادات باعث شناخت نفس مى
شود كه شناخت پروردگار را در بر دارد. ھمانگونه كه در مناجات شعبانیه به آن اشاره شده
است : « چشم قلبھاى ما را با نگاه آن به خودت روشن فرما تا ديدگان قلبھا حجابھاى نورى را
پاره كرده و آنگاه به معدن بزرگى رسیده و روحھاى ما به پاكى گرانقدرت آويزان گردد.»